φέρουν το όνομα της Παναγίας και είναι παρθένες.
Γνωρίζουμε ότι η Παναγία αιώνες μετά την ύπαρξή της, ως γυναίκας και μητέρας του Χριστού, ανακηρύχθηκε από την εκκλησία, με Οικουμενική Σύνοδο, ως Υπεραγία Θεοτόκος, αποδίδοντας της μάλιστα την Παρθενία.
Αυτό ιστορικά εξηγείται από την ανάγκη προσηλυτισμού στο Χριστιανικό δόγμα, σε μια καθαρά μονοθεϊστική θρησκεία, ανθρώπων - πιστών των τότε κυριαρχουσών πολυθεϊστικών θρησκειών, αναπόσπαστο μέρος των οποίων αποτελούσαν και γυναικείες θεότητες. Έτσι η αναγωγή της Μαρίας ως απλής γυναίκας και μητέρας του Χριστού, σε Υπεραγία Θεοτόκο και Παναγία Παρθένο, εξυπηρετούσε καθαρά την ανάγκη για ευκολότερη εξάπλωση του Χριστιανισμού, και κατ'επέκταση της εξάπλωσης της εξουσίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η τότε χριστιανική εκκλησιαστική εξουσία, κατάλαβε αυτήν ακριβώς την ανάγκη των ανθρώπων να λατρεύουν μια γυναικεία θεότητα.
Η Παναγία ως Παρθένα λοιπόν ήταν, θα λέγαμε, ένα μετέπειτα ιστορικό δογματικό κατασκεύασμα της εκκλησίας και εξυπηρετούσε για να επεκτείνει ευκολότερα την εξουσία της, έχοντας έτσι απήχηση σε ανθρώπους που λατρεύαν γυναικείες θεότητες.
Ο καθένας μπορεί να μελετήσει και να τα κατανοήσει όλα αυτά και φυσικά να παραβλέψει την ιστορικότητα αυτή, τις ιστορικές πηγές και δεδομένα, αποδεχόμμενος δογματικά μια γυναίκα ως Υπεραγία Θεοτόκο και Παναγία Παρθένο. Άλλωστε η θρησκεία είναι αναφαίρετο Ανθρώπινο Δικαίωμα και τυγχάνει σεβασμού και νομικής προστασίας.
Δεν πρέπει όμως να παραβλέψουμε κάτι πολύ σημαντικό και σοβαρό, ότι η δογματική αυτή παραδοχή της Παρθενίας της γυναίκας που γέννησε ένα παιδί, χωρίς δηλαδή σεξουαλική επαφή, είναι καθαρά μια σεξιστική, μισογυνίστικη και έτσι Ρατσιστική ρητορική. Υπακούει στη σεξιστική αντίληψη που θέλει τη γυναίκα καθαρή, άσπιλη και αμόλυντη, χωρίς πάθη και ανάγκες. Μιας γυναίκας που μόνο ως Παρθένα μπορεί να γίνει Παναγία, υποβιβάζοντας την γυναικεία φύση και σεξουαλικότητα σε κάτι βρώμικο και αμαρτωλό. Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν είναι ισότιμή θεότητα με το Θεό, ο οποίος είναι άντρας, ο μοναδικός, ο ένας, ο πατήρ μαζί με το πρωτότοκο υιό του.
Όλα αυτά φαίνονται με διάφορες εκφάνσεις σε όλη τη χριστιανική παράδοση που απαγορεύει μεταξύ άλλων στη γυναίκα να ιερουργεί, να μπαίνει στο Ιερό Βήμα των ναών, να ασπάζεται τις εικόνες όταν βρίσκεται σε έμμηνο ρύση, οι οποίες επίσης υποβιβάζουν την γυναίκα και τη γυναικεία φύση, καθώς και την γυναικεία σεξουαλικότητα και εν γένει τη σεξουαλική επαφή. Αναπαράγουν τη συντηρητική και αναχρονιστική, πατριαρχική και φαλλοκρατική υπεροχή, που τότε ήταν αυτονόητη και κοινωνικά παραδεκτή, αλλά σήμερα έχει πια ξεπεραστεί.
Έτσι η χριστιανική θρησκεία μέσα από το δόγμα της, όπως αυτό κατασκευάστηκε και διαμορφώθηκε στην πορεία της ιστορίας από την εκκλησία, με αξιωματικές παραδοχές, οι οποίες επιβλήθηκαν στους πιστούς, αναπαράγει για αιώνες μέχρι και σήμερα την αναχρονιστική και συντηρητική πλέον αντίληψη που θέλει τη γυναίκα κατώτερη του άνδρα. Μιας γυναίκας που φτιάχτηκε μετά τον άνδρα και μάλιστα από τα πλευρά του άνδρα.
Η χριστιανική θρησκεία σαφώς και τυγχάνει απόλυτης προστασίας και σεβασμού. Όχι όμως η πίστη, που είναι προσωπική. Αλλά δυστυχώς είναι μια καθαρά μισογυνίστικη, σεξιστική και έτσι εν μέρει Ρατσιστική. Δυστυχώς το τόσο βαθύ και έντονο γνωσιακό στοιχείο των ανθρώπων που λέγεται πίστη, δεν επιτρέπει ούτε ορθολογική κρίση, ούτε αντίλογο. Με αυτό το τρόπο είναι αδύνατο να καταδείξεις σε έναν Χριστιανό όλα τα παραπάνω, γιατί κλονίζεις την υπαρξιακή του αντίληψη και την πίστη του. Έτσι η αναπαραγωγή του μισογυνισμού και των σεξιστικών αντιλήψεων του Χριστιανισμού είναι ανεμπόδιστη και ακαταδίωκτη. Η εκκλησία και οι ιεράρχες της αναπαράγουν για αιώνες μια ρητορική μίσους, μεταξύ άλλων και για το γυναικείο φύλο όπου κάνεις δε μπορεί να καταδείξει και εμποδίσει.
Αν προσθέσω εδώ και τις θρησκείες που κατασκευάστηκαν αργότερα, βασισμένες στα ανδροκρατούμενα και σεξιστικά πρότυπα του Χριστιανισμού, όπως για παράδειγμα το Ισλάμ, όπου οικειοποιήθηκαν και αυτές, τον αυτονόητο γιατί την εποχή, κοινωνικό μισογυνισμό, που θέλει τη γυναίκα κατώτερη του άνδρα, βλέπουμε την έκταση που λαμβάνει μέχρι σήμερα ο σεξισμός αυτός. Μαζί και με την αυτονόητη θρησκευτική μισαλλοδοξία που καλλιεργείται, καθώς η κάθε θρησκεία θεωρεί τους πιστούς της άλλης, κατώτερους, δημιουργώντας μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις ανωτερότητας-κατωτερότητας, καθιστώντας αυτές φύση Ρατσιστικές.
Ας μη ξεχνάμε ότι αυτή η Ρατσιστικής μορφής αντιπαλότητα και θρησκευτική μισαλλοδοξία, ξεπέρασε πολλές φορές τα όρια της ρητορικής μίσους που αναπαράγει τα στερεότυπα της κάθε εποχής και έφτασε σε βίαιες Ρατσιστικές εκδηλώσεις μέχρι και πολέμους σε αλλόθρησκους. Άλλωστε το Ισλαμικό τσιχάντ, ως ιερός πόλεμος στους απίστους, πήρε μορφή πρώτα από το Χριστιανισμό με τις Σταυροφορίες, όπου η εκκλησία με πρόφαση την προστασία των Αγίων Τόπων από τους άπιστους, κύλησε στο αίμα εκατομμύρια ανθρώπους για αιώνες.
Αν σήμερα το τσιχάντ και ισλαμοποιήση μας ξενίζει και μας προκαλεί φόβους, υπενθυμίζω την κατά πολύ επαχθέστερη και βίαιη Άλωση της Πόλης το 1204 από τους Χριστιανούς Σταυροφόρους, σε σχέση με αυτή του 1453, από τους Ισλαμηστές Οθωμανούς. Με αποκορύφωμα μισογυνίστικης, Ρατσιστικής βιαιότητας, την καύση στη πυρά κάθε μορφωμένης γυναίκας, η οποία απεκδυόμενη την αντρική υπέροχη, εντριφεί στην επιστήμη της εποχής και καλλιεργεί γνώσεις σε βιολογία, ζωολογία, χημεία, φυσική και φιλοσοφία, καταδικάζοντάς την σε θάνατο με την βαθιά στερεοτυπική πεποίθηση ότι πρόκειται για μάγισσα.
Εκατομμύρια γυναίκες κάηκαν ζωντανές στην πυρά της εκκλησίας, ως δήθεν μάγισσες, διότι απλά ξέφυγαν από τη θρησκευτική δογματική επιβολή και ερεύνησαν για τα τότε επιστημονικά δεδομένα, φαινόμενα και καταστάσεις που σήμερα είναι αυτονόητες γνώσεις. Ένα ρατσιστικό στερεότυπο, που σήμερα έχει ξεπλυθεί πλήρως από τον Χριστιανισμό, αφού από μικρά παιδιά φρόντισε η εκκλησία μέσα από τους μύθους και τα παραμύθια, να δαιμονοποιήσει τις γυναίκες αυτές ως μάγισσες.
Η πρόοδος όμως της επιστήμης απέδειξε πια την αυτονόητη, αλλά για αιώνες αμφισβητούμενη, ισότητα των φύλων και μάλιστα ξεπέρασε και την κοινωνική κατασκευή των δύο φύλων και διαμόρφωσε με αναμφισβήτητους επιστημονικούς όρους το λεγόμενο σήμερα κοινωνικό φύλο ή ταυτότητα φύλου, φέρνοντας έτσι στο ίδιο επίπεδο και τα ΛΟΑΔ άτομα. Έτσι και ο νομικός μας πολιτισμός μέσα από τα Θεμελιώδη και συνταγματικώς κατοχυρωμένα Ανθρώπινα Δικαιώματα προασπίζει αυτή την ισότητα, τόσο των δύο βιολογικών φύλων, όσο και την ευρύτερη ισότητα όλων των κοινωνικών φύλων, συμπεριλαμβανομένων έτσι των ΛΟΑΔ ατόμων. Όλη αυτή η πρόοδος και εξέλιξη καθιστά τις θρησκείες, σαν τον Χριστιανισμό, απόλυτα αναχρονιστικές και Ρατσιστικές.
Όποιος λοιπόν ασπάζεται τέτοια θρησκευτικά δόγματα, υποστηρίζει και αναπαράγει με την πίστη του, ίσως όχι συνειδητά, το σεξισμό, το μισογυνισμό, τη θρησκευτική μισαλλοδοξία και κατ'επέκταση τον εν γένει Ρατσισμό των θρησκειών. Έτσι ο Ρατσισμός εδράζεται βαθιά στη πίστη αυτών των ανθρώπων. Καθίστανται έτσι οι θρησκείες, όπως ο χριστιανισμός, μεταξύ πολλών άλλων, ένα από τα αίτια του Ρατσισμού, που μάλιστα είναι από τα πιο δύσκολα να αντιμετωπιστούν.
Τέλος θα ενισχύσω τη Ρατσιστική φύση του Χριστιανισμού (και των αντίστοιχων μονοθεϊστικών θρησκειών), καθώς απορρίπτει εντελώς την ομοφυλοφιλία και την κοινωνική ταυτότητα φύλου δηλαδή την διεμφυλικότητα, τα οποία αν και είναι στοιχεία της ανθρώπινης φύσης, τα καταδικάζει ως αμαρτία, χαρακτηρίζοντας τα ως ανωμαλία, μη φυσιολογικά και πάρα φύση. Έτσι ένα σημαντικό πλήθος ανθρώπων, όπως τα ΛΟΑΔ άτομα, θεωρούνται από το Χριστιανισμό όχι απλά κατώτεροι, όπως οι γυναίκες, αλλά ως μη-άνθρωποι, στερούμενοι πλήρως κάθε Δικαίωμα όχι απλά ισότητας αλλά και ύπαρξης.
ο Μιχάλης Λώλης 
0 Σχόλια