προσώπου το οποίο περιβάλλουν φήμες και σπερμολογίες ως διαμεσολαβητή με καθήκοντα επιδιαιτησίας για στιβαρούς παράγοντες του οικονομικού κατεστημένου, του οργανωμένου εγκλήματος και της αστυνομίας, ν' αναπτύσσονται πολυποίκιλα σενάρια κι ερμηνείες για τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από τους φυσικούς αυτουργούς και το σκοτεινό κίνητρο που καλύπτει αυτή καθαυτή την πράξη της δολοφονίας.
Με την αίρεση ότι πάντοτε στον κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις, η οπτική διερεύνησης της δολοφονίας ή της εκτέλεσης Παπαχρήστου, καλύπτεται ήδη από την αχλή ενός αξεδιάλυτου μυστηρίου και εικασίες που βασίζονται σ' ένα δύσκολο παζλ, στο οποίοι περιπλέκονται όλοι οι προναφερόμενοι, μεταξύ των οποίων δύο βαριά ονοματα της εφοπλιστικής ελίτ που βρίσκονται σε ακήρυχτο πόλεμο και οι πληροφορίες έφεραν τον Παπαχρήστο ως το μοναδικο στην χώρα άτομο, που αποπειράθηκε να συμβιβάσει τα φαινομενικά μεταξύ τους ασυμβίβαστα. Και σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση προσανατόλισαν τις υποθέσεις εργασίες τα πρώτα άτομα που βρέθηκαν στο σπίτι του πρώην αστυνομικού, λίγη ώρα μετά τη δολοφονία του. Και πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν πηγές του bloko.gr, ήταν ένας υπουργός, ένας εφοπλιστής και ένας ανώτατος πρώην αξιωματικός. Και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, φέρονται πως φωτογράφισαν έναν βαρόνο της παρανομίας, ως τον ηθικό αυτουργό που όπλισε τα ματωμένα χέρια των εκτελεστών. Προφανώς κάτι γνωρίζουν και σίγουρα πολλά παραπάνω απ' ότι οι υπόλοιποι εμεις αδαείς.
Το βασικό ερώτημα που ανακύπτει όμως είναι εάν επρόκειτο για αποστολή εκτέλεσης υπαγορευμένη από το συγκεκριμένο βαρόνο, που επίσης οι φήμες τον ορίζουν ως τον εντολέα πάνω των 10 συμβολαίων θανάτου, θα έστελνε μίσθαρνους φονιάδες, για να χτυπήσουν ένα τόσο μεγάλης εμβέλειας στόχο, με την έννοια της σημασίας αυτής καθαυτής που αποδίδεται στο πρόσωπο του Παπαχρήστου, με ένα τόσο μικρού διαμετρήματος όπλο; Γιατί να ρίσκαρε την αστοχία έστω κι ενός χιλιοστού ζωής, με δεδομένο ότι σε όλες τις υπόλοιπες εκτελέσεις που του αποδίδονται χρησιμοποιήθηκαν από καλάσνικοφ μέχρι και εγγυημένου αποτελέσματος πιστόλια; Είναι και παραμένει ως ένα βασικό ερώτημα.
Από την άλλη πάλι, γιατί όταν λαβώθηκε ο Παπαχρήστος και πριν σωριαστεί νεκρός φώναξε δύο φορές "όχι ρε φίλε"; Ήταν ένα άλλου χαρακτήρα ερώτημα, που η λύση του μάλλον ανακαλύπτεται στις φρασεολογικές συνήθειες του θύματος. Κάθε φορά που αγανακτούσε, θύμωνε, κάτι του προκαλούσε έκπληξη, ή σε στιγμή αμηχανίας, αυτή ακριβώς ήταν η συνειρμική φράση που έκανε επίκληση το θυμικό και ο λογισμός του.
Οι αστυνομικοί του ανθρωποκτονιών πάντως, πολλοί πιο έμπειροι και καταρτισμένοι από τον οποιονδήποτε ημών δοκησίσοφο οιωνοσκόπο, βλέπουν και τους μαρτυρούν στοιχεία ο χώρος και ο χρόνος του εγκληματος, σε συνάρτηση φυσικά με όλες τις υπόλοιπες φιοριτούρες ή γαρνιτούρες μιας υπόθεσης. Το πιο σημαντικό όμως ειναι πως και βλέπουν και ακούν.
Πληροφορίες του bloko.gr σημειώνουν ότι ο μέχρι σήμερα προσανατολισμός της έρευνας δείχνει κάτι που εξαρχής φάνταζε ως απίθανο ή εντελώς τρελό. Αυτό της ληστείας δηλαδή. Και όχι φυσικά της ληστείας σε βάρος του πρώην αστυνομικού, που ήταν φορτωμένος με πάνω από 20.000 ευρώ, αλλά έχοντας ως στόχο τις εισπράξεις της κοσμοπολίτικης ταβέρνας. Και εκεί η φαταλιστική συγκυρία έδειξε το τραγικά ειρωνικό πρόσωπο της.
Ο Παπαχρήστος έχοντας αντιληφθεί το κίνητρο, σε μια ώρα που ήδη άρχισαν να σβήνουν τα φώτα τα ταβέρνας, αποπειράθηκε να κάνει μια ακόμη αλτρουστική -όπως του καταλογίζουν μέσα στις πολλές- πράξη. Ν' αποτρέψει τη ληστεία, σε μια επανεκκίνηση ίσως του αστυνομικού ενστίκτου. Γι αυτό και άφησε το μπουκάλι με το κρασί που του είχε κάνει δώρο ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας πάνω στο πεζούλι.
Απίθανο και τρελό το σενάριο; Γιατί όμως όχι και αληθινό; Νομίζουμε ότι διαθέτει όσα ακριβώς ψήγματα ενός συμπλέγματος τρέλας και αληθοφάνειας εμπεριέχουν και τα υπόλοιπα όλα όσα ακούγονται.
του Γιώργου Καραϊβάζ
_
0 Σχόλια