τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου την περίοδο 1987- 1988, ενώ από το 1981 ήδη, την κυβερνητική αφετηρία του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε ειδικός σύμβουλος του Ανδρέα σα θέματα των διεθνών ΜΜΕ.
Πως όμως ένας τόσο μεγάλος αρτίστας στα επικοινωνιακά υπέπεσε σε τόσο mega coulpa; Γιατί η συνάθροιση στην Κατεχάκη δημοσιογράφων πρώτης γραμμής και η εξομολόγηση περί υπονόμευσης του ίδιου και της ΕΥΠ, προδίδει σύγχυση και απώλεια ψυχραιμίας.
Κι αυτό γιατί όταν καταγγέλλει σχέδιο υπονόμευσης ή αποσταθεροποίησης αποκαλύπτοντας μάλιστα συγκεκριμένες διευθύνσεις και κατευθύνσεις, το πρώτο που όφειλε να ξεκαθαρίσει είναι, όχι την προέλευση της όποιας ασύμμετρης εναντίον του ίδιου ή της υπηρεσίας που διευθύνει απειλής, αλλά το γιατί αυτή η απειλή και όλα όσα κατά τον ίδιο επίκειται να δημοσιευθούν, αποτελούν μυθεύματα και σπέκουλα.
Δεν μπαίνουμε στην ουσία των αυτο-καταγγελιών και ειδικά στο σκέλος που αφορά σε προσωπικού χαρακτήρα ζητήματα. Είναι έξω από κάθε ορισμό και αυτοκαθορισμό της δεοντολογικής και αξιακής προσέγγισης μας σε θέματα αυτού του είδους. Όταν όμως καταγγέλλεις, η πρώτη χρεοφειλή είναι η απόδειξη πως πρόκειται για απροκάλυπτη σπέκουλα συνοδευόμενη με υπόδειξη στο που βρίσκεται το κάρφος και που η φενάκη της υπόθεσης και όχι εκφράσεις μέσα από το έρκος των οδόντων που συνιστούν γενικόλογες αοριστίες ως πρόπλασμα ενός κατασκοπευτικού θρίλερ.
Το αποτέλεσμα του αθυρματικού λόγου είναι το σαμποτάρισμα, η υπονόμευση και η φαλκίδευση του είδους που σπεύδεις υποθετικά να προασπίσεις.
του Γιώργου Καραϊβάζ
_
0 Σχόλια