Το ενός λεπτού σιγής στην Πυροσβεστική και η ύβρις των νεκρών της τραγωδίας

Καταρχήν, πιστεύουμε ότι η τελετή παράδοσης- παραλαβής των καθηκόντων μεταξύ του απερχόμενου και του νέου αρχηγού, θα έπρεπε να γίνει στο Μάτι. Για πολλούς λόγους. Και για συμβολικούς και για
ουσιαστικούς. Και πάνω απ' όλα, για να τιμηθεί η μνήμη των νεκρών και ν' αναλογιστούν όλοι πάνω από το κενοτάφιο όπως θα ήθελαν να είναι, τί δεν έπραξαν και ποιες είναι οι τεράστιες ευθύνες της ηγεσίας, που πρόδωσε τόσο μεγάλη αλυσίδα ετών μόχθου και ηρωικής αυτοθυσίας των πυροσβεστών.

Διαβάσαμε, επειδή δεν βρεθήκαμε στο Χαλάνδρι εξαιτίας αυτής καθαυτής της θέσης, ότι δε έγινε η παραμικρή μνεία στους νεκρούς της τραγωδίας.

Τότε, προς τί το ενός λεπτού σιγής; Το μικρό αυτό χρονικό διάστημα στο οποίο κάποιος καλείται να σιωπήσει από σεβασμό και ιερή θλίψη, το κάνει για ν' αναλογιστεί την απώλεια προσώπου ή προσώπων. Κάποιων προσώπων που κάποτε είχαν ανθρώπινη μορφή, πριν το κορμί τους μεταμορφωθεί σε ορισμένα εκατοστά καρβουνιασμένης μάζας. Είχαν εκτός από πρόσωπα, συγγενείς, φίλους, κοινωνική ζωή, όνειρα κι ελπίδες. Αυτά τα πρόσωπα, επιχειρούν να σβήσουν, μιας και δεν έσβησαν τη φονική φωτιά, από τη συλλογική μνήμη, ώστε όπως συμβαίνει πάντα, να πάμε παραπέρα. Στο μικρόκοσμο μας, στις μεμψιμοιρίες μας και στους δαίμονες της στρεβλής αυταπάτης και των ψευδαισθήσεων.

Όμως οι νεκροί είναι εκεί. Ακόμη κείτονται πνιγμένοι από τον καπνό, σκελετωμένοι νεκροζώντανοι και μικρά φτυαράκια στάχτης. Είναι εκεί και κείτονται κουβαράκια κάρβουνο αδικαίωτοι και αισχρά προσβεβλημένοι. Εξ ου και η ύβρις.

Σε ποιους αλήθεια αφιερώσατε τη μνήμη και την αιδήμονα σιωπή σας κ.κ. αξιωματικοί της Πυροσβεστικής που σας είδαμε περιχαρείς να αλληλοαπαθανατίζεστε πλάι στο νέο αρχηγό σας και στον αμετροεπή υπουργό εσωτερικών;

Θλίψη και δυστυχώς απελπισία. Γιατί πάθατε, αλλά δεν μας αφήνετε κανένα περιθώριο να υποθέσλουμε ότι μάθατε.


του Γιώργου Καραϊβάζ



_