Σχολιασμός του Ν/Σ για τα στρατιωτικά νοσοκομεία και τις παροχές Υγείας στις ΕΔ

Δυστυχώς, ακριβώς όπως αναμέναμε και έχουμε σχολιάσει δημόσια κατ’ επανάληψη, ο σχεδιασμός των ολέθριων «Οδικών Χαρτών» συνεχίζεται αμείωτος. Ωστόσο, το μόνο θετικό στοιχείο είναι ότι σταδιακά πέφτουν ολοένα περισσότερες μάσκες, ενώ όλο και περισσότερα στελέχη, αλλά και πολίτες, αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει με τις υποτιθέμενες «μεταρρυθμίσεις» στο χώρο της Άμυνας. Προς αυτή την κατεύθυνση συμβάλλουν όλες οι μέχρι σήμερα εμφατικές αποτυχίες, όπως για παράδειγμα οι «αυξήσεις» ή η ανταμοιβή με βάση τη «δίκαιη ευγνωμοσύνη της Πατρίδας» κλπ, γεγονός που δημιουργεί ακόμα περισσότερες απορίες ως προς την επιμονή για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν λύσεις που δεν έχουν δοκιμαστεί και δείχνουν καλύτερες.

Όσον αφορά το θέατρο του παραλόγου με τις «διαρροές», πλέον έχει καταστεί σαφές ότι ελάχιστα χρησιμοποιείται για να αλιεύσει λογικά επιχειρήματα ή να εντοπίσει σφάλματα. Ο λόγος της ύπαρξής του είναι να μετρήσει αντιδράσεις ενόσω ταυτόχρονα οι γνωστοί καθησυχαστικοί μηχανισμοί (εργοδοτικοί και ενημερωτικοί) θα ξεκινήσουν το συνηθισμένο έργο τους, να παραπλανούν την Κοινή Γνώμη. Ακολούθως θα παραθέσουμε την τοποθέτησή μας για το νομοσχέδιο συνολικά και ανά κατηγορίες, παράλληλα. Επί των άρθρων, ο σχολιασμός θα εκτεθεί στα Παραρτήματα, ενώ οι προτάσεις μας θα υποβληθούν την ημέρα της συζήτησης με τους Φορείς στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων.

Βεβαίως, μέσα στο σύνολο των διατάξεων υφίστανται και συγκεκριμένες που βρίσκονται σε θετική κατεύθυνση, όπως η περίπτωση των ταυτοτήτων, η ψηφιοποί ηση και ο εκσυγχρονισμός πολλών διαδικασιών, εσωτερικών και μη. Ωστόσο, μπροστά στο σύνολο των «μεταρρυθμίσεων», δυστυχώς ωχριούν, με αποτέλεσμα να μένει ένα ιδιαίτερα αρνητικό πρόσημο.

Διεύθυνση: Φειδίου 10, ΤΚ 10678, Αθήνα Τηλ: 2168004777 - 6957831045 Ηλεκτρονική διεύθυνση: www.poes.gr Επικοινωνία: info@poes.gr

Κατ’ αρχάς, καθίσταται σαφές ότι το νομοσχέδιο εμπεριέχει κρυφούς σχεδια σμούς και είναι δομημένο με τρόπο τέτοιο ώστε να τους διατηρήσει έτσι (πχ 40 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας). Παράλληλα, υφίστανται πλήθος διατάξεων που υποδηλώνουν προχειρότητα και εσφαλμένη γνώση περί του τι πραγματικά ισχύει στις ΕΔ (πχ ολοήμερες εφημερίες), ενώ φτάνει ακόμα και σε αδυναμία τεκμηρίω σης (πχ για τα Μετοχικά Ταμεία στους μακροπρόθεσμους στόχους είναι η δυνατότη τα της αξιολόγησης των πεπραγμένων της Διοίκησης, για την οποία ενέργεια δεν απαιτείται βεβαίως νέα παρέμβαση στα ΔΣ αυτών).

Σε άλλες περιπτώσεις που θα καταγράψουμε, παρουσιάζονται παραδείγματα που είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να μπορέσουν να υλοποιηθούν (πχ βελτι στοποίηση υπηρεσιών διά της μεγάλης διεύρυνσης), ενώ κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρησιμοποιούνται εκφράσεις και όροι με τρόπο απολύτως παραπλανητι κό ώστε να αποκρυφθεί η πραγματική «μεταρρύθμιση» (πχ διαρκώς γίνεται λόγος για «νέες δυνατότητες» κ.α., όταν αποκρύπτονται η «διακλαδικότητα», «αναβάθμιση εκπαίδευσης», «έλλειψη εκπαίδευσης» κλπ).

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με την ΑΣΥΡ υφίστανται ρυθμίσεις που δεν εμπεριέχονται καν στο χρονοδιάγραμμα ή τον σκοπό του νομο σχεδίου (πχ ΜΙΥΑ, ΚΕΦΠ κλπ), ενώ δεν διστάζετε να υποβαθμίσετε ακόμα και τις δικές σας αρμοδιότητες, προκειμένου να αιτιολογήσετε την αναγκαιότητα «μεταρ ρυθμίσεων» (πχ αδυναμία ελέγχου των ΔΣ των Μετοχικών Ταμείων των ΕΔ), παρόλο που σε παρεμφερή περίπτωση (των εξωθεσμικών παρεμβάσεων του Υπουργείου Υγείας στο ΝΙΜΤΣ) είχατε τη δυνατότητα αλλά σιωπήσατε.

Υπό το πνεύμα των ανωτέρω, θα εμείνουμε στο συμπέρασμα που έχουμε ήδη κοινολογήσει, ότι πρόκειται, μακράν, για ένα από τα χειρότερα νομοσχέδια που έχουν κατατεθεί και του οποίου ο σκοπός δεν μπορεί να κρυφθεί στην Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης, ότι δηλαδή κινείται στην κατεύθυνση εξεύρεσης οικονομικών πόρων και τίποτα περισσότερο, ενώ στο βάθος υποκρύπτεται η γενικότερη και πολύ μεγαλύτερη εικόνα της ενοποίησης, αφού τα στρατιωτικά νοσοκομεία ήδη ενσωμα

τώνονται περαιτέρω στο ΕΣΥ.

Μια ιδιαίτερα σοβαρή παρατήρηση σχετίζεται με μια διαρκή προσπάθεια να φανεί ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις «είναι εδώ» για το σύνολο του πληθυσμού. Δυστυχώς, φοβούμαστε ότι θα πρέπει να συνδυάσουμε αυτό τον σχεδιασμό με πρόσφατη δημόσια, αναληθή βεβαίως, τοποθέτησή σας στο πλαίσιο συζήτησης στο 10ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών την 11/4/25, στο πλαίσιο της οποίας είπατε μεταξύ άλλων «Πώς έγιναν αυτές οι αυξήσεις; Αυτές οι αυξήσεις έγιναν από εξοικο νόμηση, από περικοπές, από εξορθολογισμούς του προηγούμενου 1,5 χρόνου. Δεν πήγαμε στον Έλληνα φορολογούμενο να του πούμε δώσε μας επιπλέον χρήματα γιατί οι μισθοί των Ενόπλων Δυνάμεων είναι χαμηλοί. Είπαμε ότι χρειαζόμαστε ένα εξορθολογισμένο προσωπικό με μια συγκεκριμένη πυραμίδα, η οποία δεν θα είναι γεμάτη Στρατηγούς, Ταξιάρχους και Συνταγματάρχες. Και επίσης χρειαζόμαστε λιγότερα στρατόπεδα. Δεν χρειάζεται η Ελλάδα 850 στρατόπεδα. Για να έχετε μία εικόνα μόνο, μόνο από το κλείσιμο στρατοπέδων μηνιαία οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις εξοικονόμησαν 130.316 εργατοώρες. Το νούμερο είναι ασύλληπτο. Αν το φανταστείτε σε κόστος σε μια ιδιωτική επιχείρηση, πόσα χρήματα θα κόστιζε αυτό.»

Αν υποθέσουμε (αν και το αμφισβητούμε) ότι στον αριθμό των «εργατοωρών που εξοικονομήθηκαν» έχει συμψηφίσει το κόστος που απαιτείται για να κλείσει ένα στρατόπεδο (και υπενθυμίζουμε ότι ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής έχετε παρα δεχθεί ότι «δεν υπάρχουν χρήματα για να κλείσουν άλλα 250» που επιθυμείτε), από τον ανωτέρω συσχετισμό προκύπτει ότι με το κλείσιμο των στρατοπέδων απολύθη καν και όλοι οι στρατιωτικοί που εργάζονταν σε αυτά. Μπορεί αυτό να είναι αληθές; Βεβαίως και όχι. Οι στρατιωτικοί αυτοί έλαβαν μεταθέσεις, άρα οι εργατοώρες τους απλώς «μεταφέρθηκαν» από μια περιοχή σε μιαν άλλη. Ουδεμία εξοικονόμηση υπήρξε. «Εξοικονόμηση» υπήρξε μόνο από τις μαζικές εκκαθαρίσεις «πλεονασματι κών καρκινωμάτων που δημιουργούν υδροκεφαλισμό», όπου διαπιστώνουμε πλέον μια τάση να προσπαθείτε να αλλάξετε λεκτικά την ατζέντα απαλείφοντας έμμεσα την ενοχλητική αυτή «αναφορά» που εσείς εισαγάγατε στην καθημερινότητά μας.

Βεβαίως, η προσπάθειά σας να παρουσιαστείτε ως μεταρρυθμιστής που βάζει τάξη στο χαρτοφυλάκιό του θεωρούμε ότι δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Αυτό που βλέπουμε είναι έναν αγώνα να ενισχυθεί το κοινωνικό προφίλ σας, κάτι που υλοποιείται εις βάρος των στελεχών των ΕΔ και των δικαιωμάτων τους:

εξαγγελίες για σπίτια του ΥΕΘΑ για δημοσίους υπαλλήλους, άνοιγμα υποδο μών των ΕΔ για όλους τους πολίτες, υποστήριξη όλων των ανεπαρκειών του κρατικού μηχανισμού μέσω των ΕΔ, κοινωνική πολιτική μέσω των ΕΔ, υπο χρεωτική εκχώρηση δικαιωμάτων επ’ ωφελεία τρίτων κ.ο.κ, υποδηλώνουν του λόγου το αληθές. Εξάλλου εάν οι μεταρρυθμίσεις βρίσκονταν προς τη θετική κατεύ θυνση το νομοσχέδιο δεν θα προέβαινε σε συνεχείς προσπάθειες απόκρυψης ή παραπλάνησης.

Εντούτοις, οφείλετε να σταματήσετε να υποτιμάτε τη νοημοσύνη του κόσμου και ιδίως των στρατιωτικών. Οποιοδήποτε νοικοκυριό διώξει τα παιδιά του από το σπίτι, σταματήσει να αγοράζει είδη πρώτης ανάγκης, μετακομίσει από σε υπόγειο ή παράγκα, σταματήσει να πληρώνει λογαριασμούς ή αρχίσει να «τρώει» από τις αποταμιεύσεις (όπως για παράδειγμα επιτρέψατε να μεθοδευτεί για το ΝΙΜΤΣ), θα φανεί ότι δήθεν εξοικονομεί πόρους. Δεν πρόκειται, όμως, για εξοικονό

μηση. Καμία ανάλυση ή άρθρο δεν χρειάζεται να πληροφορηθούμε ή να κατανοή σουμε το αντίθετο και όσο περισσότερο επιμένετε προς αυτή την κατεύθυνση τόσο περισσότερο επιβεβαιώνετε ότι κι εσείς γνωρίζετε ότι όλα γίνονται με αμιγώς επικοι νωνιακό πρόσημο. Υπενθυμίζουμε, ότι ακόμα και σήμερα αποφεύγετε να μας πείτε λεπτομερώς τι ακριβώς θέλετε να κάνετε με τις ΕΔ, κάτι που χαρακτηρίζει και το εν θέματι νομοσχέδιο.

Διαρκώς μας ενημερώνετε για «νέες δυνατότητες» δίχως να μας λέτε επί του πρακτέου τι θα σημάνουν αυτές ή γιατί πρόκειται για τέτοιες. Πως είναι πχ νέα δυνατότητα η απογευματινή λειτουργία των νοσοκομείων και των οδοντιατρείων που ούτως ή άλλως συμβαίνει; Περιγράφετε γενικές καταστάσεις και φωτογραφίζετε επιθυμητά αποτελέσματα με επίκληση αριθμητικών παραδειγμάτων που δημιουρ

γούν προφανείς αντιφάσεις (πχ οικιστικό πρόγραμμα, εξοικονομηθείσες εργατοώρες κλπ). Αποφεύγετε επιμελώς να γίνετε συγκεκριμένος, γεγονός που κατά τη γνώμη μας υποδηλώνει ανησυχία μην αποκαλυφθεί ο σχεδιασμός, που κατά τα λοιπά παρουσιάζεται ως ευεργετικός αλλά η απουσία λεπτομερειών δημιουργεί νέες απορίες.

Θα αναφέρουμε ένα πολύ απλό παράδειγμα για να φανεί η στάχτη στα μάτια που διαρκώς επιχειρείται να ριφθεί λεκτικά, προκειμένου να μην χαρακτηριστούμε

κινδυνολόγοι: η μέχρι πρότινος «εξαιρετική ρύθμιση» που αφορούσε την κατάργηση των Κεντρικών Ιατρείων της ΕΛ.ΑΣ. σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με παράλληλη ενσωμάτωσή τους στα στρατιωτικά νοσοκομεία, στην (αρχική) ΑΣΥΡ είχε αιτιολογη θεί ως εξής: «Ταυτόχρονα παρέχεται η δυνατότητα στο αστυνομικό προσωπικό ειδικότητας Υγειονομικού να υπηρετεί στα 401 και 424 Στρατιωτικά Νοσοκομεία καθώς και στο Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού (Ν.Ι.Μ.Τ.Σ.). Για τον σκοπό αυτό στα παραπάνω νοσοκομεία εγκαθίστανται τα κεντρικά ιατρεία Αθηνών και Θεσσαλονίκης, αντίστοιχα. Το παραπάνω προσωπικό απασχολείται στα νοσοκο μεία αυτά με τους ίδιους όρους που ισχύουν για τους στρατιωτικούς ιατρούς.». Η σχετική παράγραφος αφαιρέθηκε επειδή διαδήλωσαν μερικοί αστυνομικοί έξω από το Κεντρικό Ιατρείο Αθηνών. Ωστόσο, ούτε αναφέρεται στην ΑΣΥΡ πως θα αναπλη ρωθεί το κενό που αφήνει η «ευεργετική διάταξη» που αποσύρθηκε, ούτε φυσικά το γιατί εξακολουθεί να προβλέπεται η υπηρεσία ιατρών της ΕΛ.ΑΣ. σε στρατιωτικά νοσοκομεία που θα οδηγήσει σταδιακά στην εφαρμογή του αρχικού σχεδίου δηλαδή την απορρόφηση των Ιατρείων της ΕΛ.ΑΣ. από τα στρατιωτικά νοσο κομεία, παρά τις επευφημίες των συνδικαλιστικών φορέων της.

Συνοπτικά, τα κυριότερα συμπεράσματά μας ως προς τα άρθρα του νομοσχεδί ου είναι τα εξής:

• Το ΓΕΕΘΑ αποκτά υπεραρμοδιότητες, γεγονός που υποδηλώνει σε μελλοντικό αλλά πιθανώς κοντινό χρόνο την απορρόφηση μεγάλου μέρους και των Γενικών Επιτελείων. Η δε, ΓΕΕΘΑ/ΔΥΓ ξεκάθαρα μετατρέπεται σε «Κοινή Διοίκηση Υγειονομικού» κι ας μην κατονομάζεται. Σε αυτό το πλαίσιο καθιερώνονται οι ενοποιήσεις, η διυπουργικότητα, η δυνατότητα συγχωνεύσεων, η διακλαδικότητα και, βεβαίως, η αρμοδιότητα εκχώρησης δομών και δυνατοτήτων σε τρίτους φορείς (πχ ΕΣΥ). Παράλληλα θεσμοθετείται από το «παράθυρο» δίχως να κατονομάζεται και το «Κοινό Σώμα Υγειονομικού».

• Τα στρατιωτικά νοσοκομεία ήδη αποδυναμώθηκαν σημαντικά κατά τις πρόσφατες κρίσεις / εκκαθαρίσεις, ενώ παράλληλα επιχειρείται η διεύρυνση της λειτουργίας τους, τόσο ως προς το ωράριο, όσο και ως προς τον αριθμό των ασθε νών και τις παρεχόμενες υπηρεσίες, οι δε γιατροί θεσπίζεται με νόμο να συνδράμουν στο ΕΣΥ, ενώ παρά τις διαβεβαιώσεις θεσμοθετούνται αντικίνητρα παραμονής («δυνατότητα» μεταθέσεων εκτός περιοχής συμφερόντων κλπ). Παρά ταύτα, πα ρουσιάζεται διαρκώς η βούληση για δήθεν βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας με ταυτόχρονο έλεγχό τους με βάση ασαφή και αόριστα διεθνή πρότυπα και δεδομένα, τα οποία δεν μνημονεύονται ούτε στην ΑΣΥΡ. Ο όλος συνδυασμός είναι αδύνατον να επιτευχθεί και οδηγεί ξεκάθαρα στην κατάρρευση της Υγείας στις ΕΔ προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες ενοποίησης και συγχωνεύσεων: ακριβώς αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον θεσπίζεται η ανάγκη απόκτησης διοικη τικής εμπειρίας και η διακλαδικότητα των τοποθετήσεων, προκειμένου δηλαδή να αποφευχθεί ένα ακόμα ορατό, πιθανότατο φιάσκο, στο πλαίσιο του οποίου από τη δραματική αύξηση των παραιτήσεων δεν θα υπάρχει δυνατότητα στελέχωσης κλινικών ή των περιφερειακών δομών με Διευθυντές.

• Οι «μεταρρυθμίσεις» ως προς το ΝΙΜΤΣ συνεχίζουν να κινούνται στο σκοτάδι και υπό πλήρη ομίχλη. Η προσπάθεια μετασχηματισμού του δεν εμπεριέχει τίποτα άλλο παρά εξαγγελίες. Όταν οι απόστρατοι είναι δεκάδες χιλιάδες και οι κλίνες που υποτίθεται ότι θα διατεθούν δεν αναμένεται να ξεπερνούν τις μερικές δεκάδες, προκαλεί εύλογες απορίες το ποιος θα προλάβει να πρωτοεισαχθεί στη νέα μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων ή για πόσο διάστημα θα έχει δικαίωμα φιλοξενίας, πόσο μάλλον όταν δεν διευκρινίζονται οι προϋποθέσεις φιλοξενίας (ηλικία, κατάσταση

υγείας, οικονομικό προφίλ κλπ). Πρόκειται βεβαίως για ένα ακόμα τέχνασμα που χρησιμοποιείται για να ενισχύσει το κοινωνικό προφίλ σας, την στιγμή που μεθοδεύ εται ξεκάθαρα η διάλυση του Νοσοκομείου επ’ ωφελεία του ΕΣΥ (σε δεύτερο χρόνο). Υπενθυμίζουμε ότι το 2005 έλαβε χώρα η πρώτη προσπάθεια λειτουργίας «Μονά δας Φροντίδας Ηλικιωμένων» με δυνατότητα εξυπηρέτησης είκοσι μίας (21) κλινών στο στρατόπεδο ΦΑΚΙΝΟΥ» αλλά δεν είχε αίσιο τέλος, διότι η μελέτη σκοπιμότητας

που έγινε αργότερα και είναι στην διάθεση του ΓΕΣ ήταν αρνητική. • Η πρόθεση για οικονομικό στραγγαλισμό των στρατιωτικών νοσο κομείων είναι ξεκάθαρη και διαπνέει το μεγαλύτερο μέρος του νομοσχεδίου. Τα νοσοκομεία προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν θα πρέπει να μεταστραφούν σε αναπτυξιακές και ερευνητικές προοπτικές, αντί να έχουν ως κύριο μέλημα την παροχή υπηρεσιών Υγείας. Ακόμα και για τις δωρεές δημιουργείται κατάλληλο υπέδαφος για «αξιοποίησή» τους με βάση τις κατά καιρούς ανάγκες. Νέα διεθνή πρότυπα αναφέρονται γενικώς και αορίστως, δίχως, βεβαίως, οι οικονομικές συνθή κες των εν λόγω συμμαχικών χωρών να συναρτώνται με τις ημέτερες. Αναφορικά με το υποτιθέμενο ενδιαφέρον για τα οικονομικά των νοσοκομείων, μόνο αλγεινή εντύπωση μπορεί να προκαλέσει όταν μόλις πριν από λίγους μήνες θεσπίσατε τη διαγραφή χρεών του ΕΟΠΥΥ προς αυτά, επιτείνοντας το πρόβλημα. Πλέον, σε πρώτο πλάνο θα έρθει η ανάγκη για εξυπηρέτηση ιδιωτικώς ασφαλισμένων ασθε νών, καθώς και η εύρεση επενδύσεων, γεγονός που θα αναγκάσει είτε εκ των πραγμάτων, είτε διά της «βίας» στο μετασχηματισμό της στρατιωτικής Υγείας σε ιδιωτική, κάτι που αρχίζει ήδη να διαφαίνεται από μια ακόμα δήθεν νέα δυνατό τητα που ούτως ή άλλως είχαν οι στρατιωτικοί, δηλαδή να ασφαλίζονται και ιδιωτικά. • Όχι μόνο επιβεβαιώνεται ότι ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία της («χακί») 8ης υγειονομικής περιφέρειας, μέσα από τις κυκλικές εφημερίες και την κατανομή περιστατικών, αλλά από την στιγμή που έπεσαν οι μάσκες οριστικά, σε σχέση με το κείμενο της διαβούλευσης έχει αφαιρεθεί η διοικητική αρμοδιότητα του ΓΕΕΘΑ (έστω κι αν μνημονεύεται στην ΑΣΥΡ) και ουσιαστικά ο έλεγχος της εν λόγω περιφέρειας δύναται να περάσει στο Υπουργείο Υγείας. Εξάλλου, ο τρόπος «κυκλικής λειτουργίας» περισσότερο προσομοιάζει τη λειτουργία του ΕΣΥ, παρά αυτή των στρατιωτικών νοσοκομείων.

• Η περιβόητη «αποφόρτιση» φαίνεται ότι θα επιτευχθεί μόνο ως προς τους στρατιωτικούς και τα προστατευόμενα μέλη, οι οποίοι πλέον θα αποτελούν οικονομικό βάρος για τα στρατιωτικά νοσοκομεία, μιας και ως κύριοι δικαιούχοι θα αποφέρουν τα λιγότερα έσοδα. Για το λόγο αυτό θα εξοβελισθούν προς τα δημόσια νοσοκομεία και τους ιδιώτες ιατρούς και αντίστοιχα τις κλινικές. Παράλληλα, ακόμα και οι παρεχόμενες υπηρεσίες από τα στρατιωτικά νοσοκομεία θα επιβαρύνουν οικονομικά τα στελέχη, όπως και κάθε άλλη ιατρική πράξη στο ΕΣΥ ή σε ιδιωτικές δομές, κατά τα πρότυπα του ΕΟΠΥΥ.

• Ιδιαίτερα πολλές είναι οι αντικρουόμενες διατάξεις. Για παράδειγμα, αν και «παρέχεται η δυνατότητα» για νοσηλεία εκτός στρατιωτικών νοσοκομείων, οι διαδικασίες αλλαγής σε σταδιοδρομικές καταστάσεις ή η χορήγηση αναρρωτικών αδειών για λόγους υγείας παραμένει στις αρμόδιες Ανώτατες Υγειονομικές Επιτρο

πές των Κλάδων των ΕΔ. Αντίστοιχα, οι στρατιωτικοί θα αποκτήσουν ηλεκτρονικό Ατομικό Ιατρικό Φάκελο, αλλά πλήθος άλλων διατάξεων ναρκοθετεί τη λειτουργία του, γεγονός που υποδηλώνει προχειρότητα. Την ίδια στιγμή, δεν τηρούνται οι Ατομικοί Ιατρικοί Φάκελοι που προβλέπει ο ν.3850/2010, ενώ οι Γιατροί Εργασίας (όπου υφίστανται) δεν έχουν πρόσβαση στα κεντρικά αρχεία των νοσοκομείων. Όσον αφορά τους στρατιωτικούς, αποκτούν τη δυνατότητα πρόσβασης σε μονάδες ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής εκτός ΕΔ, αλλά όλοι οι υπόλοιποι πολίτες αποκτούν πρόσβαση στην αντίστοιχη μονάδα του ΝΝΑ. Εξίσου ανησυχητικό το

γεγονός ότι ενώ τα δικαιώματα που αποκτούν οι πολίτες και τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας αυξάνονται επιθετικά εις βάρος των στρατιωτικών, οι τελευταίοι αντιμετωπίζονται διακριτά (δυσμενέστερα) σε σχέση με τα στελέχη των ΣΑ σε διάφορες περιπτώσεις.

• Σε αρκετές περιπτώσεις διαφαίνεται ότι το νομοσχέδιο αναφέρεται σε εικονικές πραγματικότητες: αγνοεί ότι τα στρατιωτικά νοσοκομεία λειτουργούν κάθε μέρα, όλο το 24ωρο και επιχειρεί να παρουσιάσει παραπλανητικά ότι θα το θεσπίσει από ψήφισης. Παράλληλα, δείχνει να αγνοεί ότι η δυνατότητα περίθαλψης σχετίζεται με τον αριθμό διαθέσιμων κλινών, ο οποίος με τη σειρά του σχετίζεται με τα υφιστάμενα περιστατικά που περιθάλπονται. Επίσης, εκτός από τα εξιτήρια κάθε κλινικής, εξαρτάται και από τη διαθεσιμότητα ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, το οποίο πλέον θα έχει τη «δυνατότητα» να κάνει και δεύτερη δουλειά για να μπορεί να ανταπεξέλθει στην οικονομική δυσπραγία. Σε αυτό το πνεύμα δεν πρέπει να υπεκ φύγει της προσοχής ότι στην ΑΣΥΡ τεκμηριώνεται η αδυναμία επέκτασης του μέτρου και σε άλλους στρατιωτικούς προκειμένου να μην δημιουργείται πρόβλημα στην αποστολή τους: εν ολίγοις, η τραγική αποτυχία των «αυξήσεων» παρά τις θριαμβο

λογίες είναι πρόδηλη και δεν αφήνουν περιθώρια να μην εντοπιστεί η τραγική αντίφαση.

• Οι παρεμβάσεις στα Μετοχικά Ταμεία αποτελούν το πρώτο βήμα για την ενοποίησή τους, που θα επιχειρηθεί σχεδόν παράλληλα με την υφαρπαγή των περιουσιακών στοιχείων τους, όπως και των Ταμείων Διαχείρισης αυτών, κάτι που προβλέπεται από τους «Οδικούς Χάρτες» και, μάλλον, έχει ήδη καθυστερήσει λόγω των αποκαλύψεών μας.

• Η κατάργηση της παραγράφου 3 του άρθρου 4 του ν.3883/2010 απο λύτως παραπλανητικά παραπέμπει στο υγειονομικό προσωπικό, ενώ στην πραγμα τικότητα αυξάνει τα πραγματικά έτη υπηρεσίας από 35 σε 40 ακριβώς όπως έχουμε αποκαλύψει εδώ και πάρα πολύ καιρό, πριν καν τις «διαρροές» του νομοσχεδίου, ενέργεια που θα μετατρέψει στην καλύτερη περίπτωση τον (υποχρεωτικό μέχρι σήμερα) διπλασιασμό 5ετίας σε επικουρικό. Στην χειρότερη περίπτωση, τα χρήματα θα πάνε κυριολεκτικά υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, όπως έχει συμβεί με τις διπλές κρατήσεις 2% των ΕΜΘ. Παράλληλα η απουσία κάθε άλλης αναφορά υποδηλώνει ξεκάθαρα, είτε ότι το μέτρο θα εφαρμοστεί για το σύνολο των στρατιωτικών, είτε ότι θα ακολουθήσει νέα, δυσμενής αναπροσαρμογή του ασφαλιστικού στις ΕΔ.

• Έχουμε ήδη σχολιάσει ότι η μεθόδευση με τη σταδιοδρομία των ΕΠΟΠ δεν αφορά μόνο τους ΕΠΟΠ, όπως εσφαλμένα (πλην σκοπίμως) επιχειρούν κάποιοι να περάσουν ως εικόνα. Στην πραγματικότητα υποκρύπτει το σκεπτικό της επικείμε νης παρουσίασης του Σώματος Υπαξιωματικών σε βάθος χρόνου 40 ετών πραγματικής υπηρεσίας, με επιμήκυνση ετών ετών παραμονής ανά βαθμό. Στην ΑΣΥΡ γίνεται ξεκάθαρα λόγος ότι εν λόγω ρύθμιση αποσκοπεί στην «προσαρμογή των χρόνων παραμονής σε κάθε βαθμό ώστε να εναρμονιστούν με τη συνολική αύξηση του χρόνου παραμονής στις ΕΔ και να αποφευχθεί η παραμονή τους στον καταληκτικό βαθμό του Αρχιλοχία για πολλά έτη».

• Ειδικά για τους ΕΠΟΠ, υπενθυμίζοντας την πάγια θέση μας ότι το πρό βλημα με τα ηλικιακά όρια δεν έχει επιλυθεί, οφείλουμε να τονίσουμε ότι μεγάλη έκπληξη προκαλεί η επιχειρηματολογία και η τεκμηρίωση της ΑΣΥΡ αναφορικά με την αναγκαιότητα να χαμηλώσει η ηλικία εισαγωγής στα 25 έτη (από 28), η έρχεται σε πλήρη αντίφαση με το όλο μύθευμα περί δήθεν επίλυσης.

• Τα υποτιθέμενα προβλήματα σε χρόνους (και εμπειρία) Διοίκησης α φήνουν να εννοηθεί ότι υποκρύπτεται κάτι πολύ μεγαλύτερο και αυτό δεν είναι κάτι που δεν έχουμε αποκαλύψει κατά το παρελθόν (τελευταία φορά τον Δεκέμβριο): στο

πλαίσιο των ανταλλαγμάτων που αναμένουμε να προταθούν στους Αστυνομικούς προκειμένου να αποχωρήσουν από το ΜΤΣ, όπως προβλέπουν και οι «Οδικοί Χάρτες’ εξάλλου στο τέλος της διάλυσης των Μετοχικών Ταμείων, είναι και η δη μιουργία του δικούς τους νοσοκομείου. Αυτό επιβεβαιώθηκε έμμεσα από πρόσφατη ανακοίνωση της ΠΟΑΣΥ («σε συνέχεια της συνάντησής μας με τον Υπουργό Υγείας κ. Άδωνι ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, όπου τέθηκε για πρώτη φορά με έμφαση η ίδρυση Νοσοκο μείου Ελληνικής Αστυνομίας», Αρ. Πρωτ:100/6/34β/16 Απριλίου 2025).

Φυσικά, στις προαναφερθείσες επισημάνσεις έρχεται να προστεθεί πλήθος χρονιζουσών παραλείψεων που προέρχονται από παλαιότερα νομοθετήματα και παρεμβάσεις που εξακολουθούν να δημιουργούν πρόβλημα στα στελέχη. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε μόλις ένα: ενώ επιχειρείτε στο πλαίσιο ενδυνάμωσης του κοινωνικού προφίλ σας να υποκαταστήσετε το κατά τα λοιπά σχεδόν ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, διά της εκχώρησης δικαιωμάτων σε ΑμεΑ που δεν σχετίζονται με τις ΕΔ (και μάλιστα σε ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό: 30%), εξακολουθείτε να διατηρείτε τις «πρό

νοιες μέριμνας» που θεσπίστηκαν επί του προκατόχου σας και ουσιαστικά αντιμε τωπίζουν τις οικογένειες των ΕΔ με ΑμεΑ σχεδόν με ρατσιστική διάθεση.

Παραμένουμε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση ή πληροφορία.

Οι κ.κ. βουλευτές της Βουλής των Ελλήνων, προς τις οποίες/τους οποίους κοινο ποιείται το παρόν, παρακαλούνται για την ανάδειξη του θέματος, δια του κοινοβουλευ τικού ελέγχου.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας

Μεθενίτης Δημήτριος Τσακαλάκης Διονύσιος

Υποπλοίαρχος (Ε) Συνταγματάρχης (ΜΧ)

Παραρτήματα

«Α» Σχολιασμός Ρυθμίσεων επί των Στρατιωτικών Νοσοκομείων

«Β» Διακλαδικότητα – Διυπουργικότητα – Ενοποίηση – Ιδιωτικοποίηση «Γ» Οικονομικά Θέματα

«Δ» Παροχές - Μέριμνα

«Ε» Σταδιοδρομικές Παρεμβάσεις

«Στ» Εκπαίδευση

«Ζ» Μετοχικά Ταμεία

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΔΕΚΤΩΝ

Αποδέκτες για ενέργεια

ΥΕΘΑ

Αποδέκτες για πληροφορία

ΥΦΕΘΑ

ΥΠΕΘΑ/ΓΔΟΣΥ/ΔΑΔΠ-ΔΟΙ

κ.κ. Βουλευτές της ΒτΕ

Α/ΓΕΕΘΑ, Α/ΓΕΣ, Α/ΓΕΝ, Α/ΓΕΑ

Β΄ Κλάδος/ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ, ΓΕΝ, ΓΕΑ

ΔΥΓ/ΓΕΕΘΑ-ΓΕΣ-ΓΕΝ-ΓΕΑ

ΝΙΜΤΣ-401 ΓΣΝΑ-ΝΝΑ-251 ΓΝΑ

ΜΤΣ-ΜΤΝ-ΜΤΑ

ΤΕΘΑ-ΤΕΣ-ΤΑΑ

Π.Ο.Ε.Σ.

Πρωτοβάθμιες Ενώσεις Περιφερειακών Ενοτήτων Στρατιωτικών (για ενημέρωση των μελών τους)

Στρατιωτικοί Συντάκτες


Μ.Μ.Ε.Σχολιασμός Ρυθμίσεων επί των Στρατιωτικών Νοσοκομείων 1. Μέρος Β΄: Λειτουργία Στρατιωτικών Νοσοκομείων

α. Η λειτουργία των στρατιωτικών νοσοκομείων επιβαρύνεται αισθητά με την υποχρεωτική απογευματινή λειτουργία τους, όταν είναι γνωστό ότι το προ σωπικό δεν επαρκεί ούτε για τις συνήθεις πρωινές λειτουργίες, δίχως να υφίσταται πρόβλεψη για αύξηση του αριθμού κλινών. Επίσης δεν δείχνει να λαμβάνεται υπόψιν ότι εφημερεύουν κάθε μέρα. (άρθρο 3, παρα.1-2). Η ειδική μνεία υπαγωγής σε κυκλικές εφημερίες παραπέμπει ευθέως στη δημιουργία της 8ης Υγειονομικής Περιφέρειας η οποία παρά την ΑΣΥΡ, διαφαίνεται ότι θα δύναται να υπαχθεί στο Υπουργείο Υγείας αφού από το άρθρο αφαιρέθηκε το ΓΕΕΘΑ (άρθρο 4, παρα.9). Η εν λόγω διάταξη δημιουργεί περαιτέρω προβληματισμούς λόγω της αναφοράς της σε κλινικές.

β. Αναφορικά με τις κυρώσεις που προβλέπονται για τους γιατρούς που παραβιάζουν τους όρους της απογευματινής λειτουργίας, θεωρούμε αδύνατο να μπορεί να διασφαλιστεί ένας τέτοιος μηχανισμός, αφού σύμφωνα με το ίδιο άρθρο η συμμετοχή των γιατρών θα είναι προαιρετική («μπορούν να προσφέρουν»). Σημειω

τέον ότι η απογευματινή λειτουργία προφανώς θα θίγει τη λειτουργία των ιδιωτικών ιατρείων, άρα υπό αυτή τη λογική αιτιολογείται η σκόπιμη υποβάθμιση των παροχών υγείας με λειτουργία με επικουρικό και ειδικευόμενο ιατρικό προσωπικό. Εν λόγω άρθρο κατά πάσα πιθανότητα θα ενισχύσει υφιστάμενες γνωστές πελατειακές πρακτικές εις βάρος των νοσοκομείων, παρά θα τις καταπολεμήσει (άρθρο 4, παρα.2 και 8).

γ. Αναφορικά με την αξιολόγηση και πιστοποίηση της ποιότητας παροχής υπηρεσιών, προκύπτουν πάρα πολύ σοβαρές απορίες (άρθρο 9). Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε πιστοποίηση των στρατιωτικών νοσοκομείων; Δεν υφίστανται στρατιωτικά νοσοκομεία πιστοποιημένα κατά ISO; Επίσης, δεν καθορίζονται / προσδιορίζονται τα «διεθνή πρότυπα» των οποίων γίνεται επίκληση, αφού αυτά διαφέρουν παρασάγ

γες ανάλογα με το οικονομικό μοντέλο, τις δυνατότητες εκάστου κράτους αλλά και τις προϋποθέσεις του φορέα πιστοποίησης. Η ΑΣΥΡ μόνο για το συγκεκριμένο άρθρο όφειλε να συνοδεύεται από επισυναπτόμενη μελέτη προκειμένου να διασφαλίζονται οι σκοποί της πιστοποίησης, ωστόσο αντ’ αυτού είναι μόλις λίγες γραμμές που απλώς αναμασούν το περιεχόμενό του. Επίσης, σε κανένα σημείο δεν μνημονεύεται ο σκοπός των εν λόγω αξιολογήσεων (ούτε καν στο άρθρο 59, παρα.7) και αν υφίσταται αντίστοιχο παράδειγμα στο ευρύτερο Δημόσιο. Δεύτερον, οι οικείες Γενικές Επιθεωρήσεις των Κλάδων, καθώς και οι Οικονομικές Επιθεωρήσεις (έκτακτες και τακτικές) δεν προέβαιναν στους απαιτούμενους ελέγχους τα προηγούμενα χρόνια; Είχαν προβεί σε ανησυχητικά συμπεράσματα τα οποία δεν έχουν δημοσιευθεί; Θεωρούμε προφανές ότι το εν λόγω άρθρο είναι ξεκάθαρα το μέσον διά του οποίου θα επιχειρηθεί (κατ’ αναλογία με τις κατά παραγγελία αναλογιστικές μελέτες των ΜΤ) να ανοίξει ο δρόμος για την «ανάγκη αξιοποίησης» των υποδομών των στρατιωτι κών νοσοκομείων από ιδιώτες, στο πλαίσιο της ανάγκης για «επενδύσεις». Σε αντίθεση με την αυξημένη σοβαρότητά του, το άρθρο είναι ιδιαίτερα λιτό.

δ. Το άρθρο 16 συνδυαστικά με τα άρθρα 13, 20 και 27 εμφανώς υπο-

κρύπτουν διαφορετικές προθέσεις: κατ’ αρχάς θεωρούμε αδιανόητο ένα στρατιωτικό νοσοκομείο ή ακόμα και χαμηλότερα επίπεδα Διοίκησης δομών Υγείας να διοικού νται από αξιωματικούς πέραν της Ιατρικής Επιστήμης. Ακόμα και η περίπτωση των Υγειονομικών πιθανώς να μπορεί να θεωρηθεί υπέρ το δέον, αν και γι’ αυτό αρμό διοι είναι οι Ιατροί να τοποθετηθούν. Μια τέτοια εξέλιξη προφανώς θα ανοίξει το δρόμο στην αναζήτηση τεχνοκρατών που τους ενδιαφέρουν οι αριθμοί στη θέση Επιστημόνων που τους ενδιαφέρει η ορθή λειτουργία των νοσοκομείων και η δια σφάλιση των παροχών υγείας. Επιπλέον έκπληξη προκαλεί η αναφορά (τρις) του Διευθυντή των νοσοκομείων ως Διοικητή, αν και το έχουμε ήδη θίξει. Συνολικά τα αντίστοιχα παραδείγματα που έχουμε είτε από το ΕΣΥ, είτε από την περίπτωση του ΝΙΜΤΣ, δεν δημιουργούν ιδιαίτερη αισιοδοξία για την επιτυχία του εγχειρήματος, ανεξάρτητα από το αν εξυπηρετεί πολιτικούς λόγους. Τρίτον, η παρέμβαση στους χρόνους θητείας των ιατρών σε κλινικές με τον τρόπου που επιχειρείται ανοίγει το δρόμο σε «νέες δυνατότητες» για υποχρεωτικές αποστρατείες. Ενώ είναι γνωστό ότι η μακρόχρονη παραμονή στα καθήκοντα του Διευθυντή Κλινικής στερεί το δρόμο από έτερους ιατρούς, δεν αποσαφηνίζει τι θα συμβαίνει στον Ιατρό που λήγει οριστι κά η θητεία, καθ’ όσον δεν θα μπορεί να αξιολογείται από νεότερό του. Θεωρούμε ότι οφείλει να βρεθεί διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος. Αναφο ρικά με την ΑΣΥΡ, δεν μνημονεύεται ποιος είναι ο σκοπός της «επέκτασης εμπειρίας διοίκησης», εκτός αν αποσκοπεί αποκλειστικά στη ρύθμιση άρθρου 20 που αφορά «δυνατότητα» για αύξηση των μεταθέσεων. Επίσης, δεν δύναται να ερμηνευθεί ο τρόπος με τον οποίον η κατά Κλάδο ΔΥΓ θα διατηρεί την αυτονομία της για διοικητι κά θέματα μέσα από τόσες παρεμβάσεις στη συνολική δομή λειτουργίας των νοσο κομείων, όπως εξάλλου αποδεικνύεται και από το άρθρο 17.

ε. Το άρθρο 23 προκαλεί εύλογες απορίες ως προς τη δυνατότητα υλοποίησης της εν λόγω διάταξης και κατά πόσον αυτή θα υποβοηθήσει τη λειτουρ γία ή θα δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα. Με δεδομένο ότι ήδη παρατηρείται ανοδική τάση στις παραιτήσεις και υπό την επιφύλαξη του όλου σχεδιασμού που θίγει σε πολλά σημεία τα συμφέροντα των ιατρών, πως είναι δυνατόν να προβλέπε ται προγραμματισμός αναγκών σε βάθος 5ετίας; Εκτιμούμε ότι εν λόγω διάταξη θα πρέπει να περιοριστεί σε τριετία, το πολύ, ώστε να παρέχει μεγαλύτερη ευελιξία.

στ. Ο όρος των «άγονων ειδικοτήτων» (άρθρο 24) δείχνει να εμπεριέχει την παραδοχή ότι το νομοσχέδιο θα συμβάλει στην αύξηση των παραιτήσεων. Ενώ θεσπίζει μέτρα για την συμπλήρωση των άγονων ειδικοτήτων, δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στο πιθανότατο ενδεχόμενο μη ύπαρξης ικανού αριθμού ενδιαφερομένων, που προφανώς θα καλυφθεί από πρόσληψη επικουρικού προσωπικού, με όσα αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία των νοσοκομείων. Τα προαναφερθέντα και εφόσον προηγουμένως έχει «αποτύχει» η εφαρμογή των εσωτερικών μετακινήσεων (άρθρο 16, παρα.2) δύνανται να ερμηνευθούν ως «προετοιμασία» του εδάφους για την «αναγκαστική» συρρίκνωση των νοσοκομείων (άρα ενοποίηση), μεταξύ άλλων με το πρόσχημα της ανεπάρκειας ειδικοτήτων και της αναγκαιότητας για βελτιστοποίηση των παροχών υγείας, που εξάλλου αποτελεί τον σκοπό του νομοσχεδίου. Θεωρούμε δε, ότι σε περίπτωση ανάγκης πρόσληψης ιατρών με επικουρική ή άλλη ευέλικτη (ή οικονομικότερη) εργασιακή σχέση, θεωρείται βέβαιο ότι θα παρουσιασθεί ως επιχεί ρημα «εξορθολογισμού». Εξάλλου προς αυτή την κατεύθυνση, το άρθρο 59, πα

ρα.20 θεσπίζει πλέον τη δυνατότητα απασχόλησης ιατρών με «μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών».

ζ. Ιδιαιτέρως αλγεινή εντύπωση προκαλεί το άρθρο 31, διά του οποίου

επιχειρείται η επιβολή «ποινών» σε στρατιωτικούς ιατρούς ως προς τη δυνατότητα πρόσληψης παραιτηθέντων στο ΕΣΥ. Μάλιστα, όπως αποσαφηνίζεται στην ΑΣΥΡ, εν λόγω μέτρο θεσπίζεται «με στόχο τον περιορισμό των παραιτήσεων». Εν λόγω διάταξη είναι από τις πιο κρίσιμες του όλου νομοσχεδίου, διότι δείχνει ευθέως τη φιλοσοφία της Διοίκησης, η οποία σε πλήρη αντίθεση με όσα ευαγγελίζεται περί υποτιθέμενης μέριμνας, υποτιθέμενων παροχών κλπ, θεσπίζει αποτρεπτικές ποινές διότι αναγνωρίζει ότι δεν δύναται να θεσπίσει πραγματικά κίνητρα για να καταστήσει τις ΕΔ ελκυστικές ούτε καν στους υπηρετούντες στρατιωτικούς. Επισημαίνεται ότι στην ίδια φιλοσοφία κινείτο και τουλάχιστον και η αρχική ρύθμιση για τον υποχρεωτικό χρόνο παραμονής.

2. Μέρος Δ΄: Ν.Ι.Μ.Τ.Σ.

α. Το άρθρο 53 εκχωρεί με ιδιαίτερα «επιθετικό» τρόπο τη μείζονα αρμο διότητας της λήψης αποφάσεων στο Διοικητή του Νοσκομείου, ο οποίος υπενθυμί ζουμε ότι μετά τις πρόσφατες παρεμβάσεις δεν είναι καν στρατιωτικός. Ο Διοικητής θα δύναται να αποφασίζει με παράκαμψη του ΔΣ, κατόπιν αποφάσεως του τελευταί ου. Η επίμαχη παράγραφος (3) ουσιαστικά αλλάζει πλήρως το χαρακτήρα του ΝΙΜΤΣ.

β. Πλέον, το ΝΙΜΤΣ μετατρέπεται επίσημα μεν, αλλά αδιευκρίνιστα με ρικώς σε «χακί ΚΑΠΗ» (άρθρο 54). Στην ΑΣΥΡ δεν αναφέρεται αν το ΔΣ του ΝΙΜΤΣ έχει συμφωνήσει με την εν λόγω μεταβολή, διότι σε αντίθετη περίπτωση πρόκειται για σαφή θεσμική εκτροπή ως προς τον Κανονισμός Λειτουργίας του Ιδρύματος. Παράλληλα δεν έχει κοινοποιηθεί μελέτη στην οποίαν να καταγράφονται οι επιπτώσεις στις (υφιστάμενες) παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας καθώς και όλες οι σχετικές λεπτομέρειες, όπως εάν η υπόψιν Μονάδα θα είναι κερδοσκοπικού ή μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, ο αριθμός των κλινών και η πηγή της χρηματοδότησης του νοσοκομείου προκειμένου να μετασχηματίσει τους κατάλληλους χώρους που οφείλουν να πληρούν ειδικές προδιαγραφές, το προσοντολόγιο και η διαδικασία πρόσληψης του εξειδικευμένου για την περίπτωση προσωπικού, κυρίως όμως, ο αριθμός των κλινών και οι προϋποθέσεις φιλοξενίας: με δεδομένο ότι οι απόστρατοι είναι δεκάδες χιλιάδες με μεγάλο εύρος ηλικιών και οικονομικής κατάστασης και ο αριθμός των κλινών κατ’ ανάγκη θα είναι μικρός, εγείρονται σοβαρά ερωτήματα ως προς την πραγματική σκοπιμότητα της ρύθμισης.

γ. Ειδική μνεία στο ίδιο άρθρο (54) οφείλει να γίνει στην αναφορά σε δυ νατότητα φιλοξενίας σε στρατιωτικούς και των τριών κλάδων, καθώς και σε δυνατό τητα συμβάσεων με όλα τα Μετοχικά Ταμεία, γεγονός που επιβεβαιώνει τις ενδείξεις ότι οι απόστρατοι (ως ασφαλισμένοι ΕΟΠΥΥ) θα εξοβελιστούν οριστικά προς το ΕΣΥ, ήτοι εκτός στρατιωτικών νοσοκομείων, ενέργεια που θα συνεπάγεται τη διακο πή της ειδικής σχέσης που έχουν με τα ανά Κλάδο στρατιωτικά νοσοκομεία, για τα οποία όλοι οι στρατιωτικοί πληρώνουν ειδική εισφορά υγειονομικής περίθαλψης (στελέχη του ΣΞ και της ΠΑ υπέρ 401 ΓΣΝΑ/251 ΓΝΑ και ΝΙΜΤΣ, και στελέχη του ΠΝ υπέρ ΝΝΑ). Η συμπερίληψη των αποστράτων του ΠΝ στο ΝΙΜΤΣ αποτελεί μείζονα παρέμβαση που, εφόσον ψηφιστεί, θα αξιολογηθεί νομικά, διότι ειδικώς το ΝΝΑ αποτελεί περιουσιακό στοιχείο των στελεχών του ΠΝ.

δ. Το άρθρο 54 (παρα.3) προκαλεί και τρίτη παρατήρηση, αφού πλέον για το ΝΙΜΤΣ θεσπίζεται η δυνατότητα σύναψης συμβάσεων με τα ΜΤΣ, ΜΤΝ, ΜΤΑ καθώς και ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς: ο σκοπός της σύναψης συμβάσεων με

τα Μετοχικά Ταμεία δεν αναφέρεται σε κανένα σημείο, ενώ παρόλο που το ΝΙΜΤΣ είναι ανεξάρτητο ΝΠΔΔ και μόνο η μνεία σε δυνατότητα σύναψης συμβάσεων με το ΜΤΣ εγείρει δυσάρεστους συνειρμούς και επιβεβαιώνει ότι δρομολογείται περαιτέ ρω η πλήρης απώλεια του ελέγχου του Νοσοκομείου από τις ΕΔ, με πλήρη ευθύνη του νυν ΔΣ και προσωπικά τον Πρόεδρό του. Παρομοίως, εύλογες απορίες προκαλεί η εξίσωση των ΜΤ με τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες σε σχέση με τη μετατροπή της λειτουργίας του ως «ΚΑΠΗ», γεγονός που υποδηλώνει υπο χρεωτικότητα συμμετοχής των ΜΤ στην φιλοξενία αποστράτων, αφετέρου αντιμετώ πισή τους ως «ασφαλιστικές εταιρίες». Δυστυχώς επιβεβαιώνεται ότι το ΝΙΜΤΣ σταδιακά θα μεταλλαχθεί σε «δομή» που θα λειτουργεί υπό πλήρως ιδιωτικούς όρους και με σκοπό εντελώς διαφορετικό από αυτόν για τον οποίον ιδρύθηκε. Με αυτόν τον τρόπο θα καταστεί ευκολότερη η διοικητική διάσπαση του Ιδρύματος και η αξιοποίηση διαφόρων τμημάτων του (πχ ένα μέρος υπέρ του Ευαγγελισμού, ένα έτερο για το «ΚΑΠΗ» κ.ο.κ.).

ε. Η εκχώρηση αρμοδιότητας συναπόφασης στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη για τις τύχες του ΝΙΜΤΣ (άρθρο 59, παρα.21) δημιουργεί επιπλέον ερωτηματικά, ως προς την «αξιοποίηση» του Νοσοκομείου. Την στιγμή που το εν λόγω Υπουργείο ουδέποτε υπήρξε συνεπές στις υποχρεώσεις του έναντι του ΜΤΣ και με δεδομένο ότι οι Αστυνομικοί διατηρούν δικές τους δομές, πόθεν προκύπτει το Δικαίωμα του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη να συναποφασίζει, πχ, για την προτεραιότητα των δικαιούχων.

3. Μέρος Β΄: Φαρμακεία

Η εν λόγω ρύθμιση προκαλεί εύλογες απορίες, ιδίως από την στιγμή που, υποτίθεται ότι, στους σκοπούς του νομοσχεδίου βρίσκεται η μείωση του κόστους των παροχών υγείας επ’ ωφελεία του Δημοσίου. Σε μιαν εποχή όπου η συντριπτική πλειοψηφία των αγορών δύναται να γίνεται μέσω διαδικτύου, όπου τα φαρμακεία όχι μόνο συνάπτουν συμβάσεις με εταιρίες ταχυμετφορών ή διανομής υπό ιδιαίτερα προνομιακούς όρους, ακόμα και με δωρεάν έξοδα αποστολής από ένα χρηματικό όριο και πάνω, προκαλεί μεγάλη εντύπωση η επιμονή του ΥΠΕΘΑ να παρέμβει σε αυτό το τμήμα, ώστε να διανέμει και μάλιστα κατά τις νυκτερινές ώρες φάρμακα, πρόνοια που προφανώς θα αφορά μόνο τους κατοίκους σε περιοχές κοντινές ως προς τα στρατιωτικά φαρμακεία (άρθρο 3, παρα.3-4). Με δεδομένο ότι εξακολουθεί να εκκρεμεί η έκδοση ΚΥΑ για την εξυπηρέτηση των στρατιωτικών από το σύνολο των συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ φαρμακείων, προκαλεί περαιτέρω απορίες η προσπάθεια επιβάρυνσης των νοσοκομειακών φαρμακείων και κατ΄ επέκταση των νοσοκομείων με υποχρέωση διανυκτέρευσης, ενέργεια που θα απαιτήσει επιπλέον προσωπικό και αυξημένο λειτουργικό κόστος. Επίσης ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση προκαλεί η ΑΣΥΡ, όπου η επιβάρυνση της λειτουργίας παρουσιάζεται αυθαίρετα ως «ευελιξία στελέχωσής τους».

Ο Πρόεδρος

Δημήτριος Μεθενίτης

Υποπλοίαρχος (Ε)

Παράρτημα «Β»

Ανήκει στο από 601/28-Απρ-25 Έγγραφο Π.Ο.Ε.Σ.

Διακλαδικότητα – Διυπουργικότητα – Ενοποίηση – Ιδιωτικοποίηση 1. Μέρος Β΄: Διακλαδικότητα – Ενοποίηση – Συρρίκνωση Σ/Ν

α. Κατ’ αρχάς εντυπωσιάζει το γεγονός ότι μετά το αμερικανικό και το φινλανδικό μοντέλο, πληροφορούμαστε από την ΑΣΥΡ για υιοθέτηση και γαλλικού μοντέλου, άνευ περαιτέρω διευκρινίσεων. Σύμφωνα με αυτό, καθίσταται σαφές ότι ο προορισμός των στρατιωτικών νοσοκομείων είναι η πλήρης ενοποίησή τους με το ΕΣΥ προκειμένου να εξυπηρετούν και πολίτες, όπως και στη Γαλλία. Υπό αυτή την έννοια προκαλεί απορίες ο τρόπος με τον οποίον επελέγη το εν λόγω «μοντέλο» και κατά πόσον επελέγη ακριβώς λόγω του συσχετισμού του με το αντίστοιχο «γαλλικό ΕΣΥ» προκειμένου να διευκολυνθεί η κατάλυση της στρατιωτικής Υγείας. Όλες αυτές οι λεπτομέρειες θα έπρεπε να αποτυπώνονται στην ΑΣΥΡ, η οποία έχει μετατραπεί σε ευχολόγιο και παρουσίαση ενός γενικού πλάνου, αντί να αποκαλύπτει πλήρως τη βούληση του νομοθέτη. Για παράδειγμα, ως προς το γαλλικό μοντέλο πουθενά δεν αναγράφονται οι ομοιότητες και οι διαφορές των ελληνικών ΕΔ με τις γαλλικές, οι οποίες υπερασπίζονται γαλλικά συμφέροντα ανά τον κόσμο, ή οι ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες σε επίπεδο Οικονομίας και Υποδομών, ώστε να καταστεί εφικτή η σύγκριση και να διασφαλιστεί η διαφάνεια.

β. Το άρθρο 8 παρά την παρέμβαση αφαίρεσης της παρα.3 που αφο ρούσε τα Κεντρικά Ιατρεία Αθήνας και Θεσσαλονίκης της Ελληνικής Αστυνομίας, ελάχιστα μετέβαλε το χαρακτήρα του. Ουσιαστικά, εγκαθιδρύει την έννοια της «διυπουργικότητας» (άρθρο 2, περίπτωση γ΄) και με την υφιστάμενη δομή της. Ιδιαίτερα δυσμενή εντύπωση μας προκάλεσε το γεγονός ότι, με την παρα.3 προβλέ πεται η απασχόληση στρατιωτικών ιατρών στο ΕΣΥ, αλλά με την παρα.1 η απασχό ληση Ιατρών της ΕΛ.ΑΣ., του Πυροσβεστικού Σώματος και του ΛΣ-Ελ.Ακτ. στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Σημειωτέον, προφανώς όχι από σύμπτωση, αφαιρέθηκε (από την παρα.2) η φράση «δύναται να» (μετατίθενται, αποσπώνται και διατίθενται) για τους Ιατρούς του ΠΣ. Για τους Ιατρούς του ΛΣ-Ελ.Ακτ. η μετάθεση, απόσπαση ή διάθεση θεωρείται δεδομένη σύμφωνα με την περιγραφή, ενώ η όλη ουσία βρίσκεται στην μη αναφορά των Ιατρών της ΕΛ.ΑΣ., οι οποίοι, διόλου τυχαίως κατά τη γνώμη μας, δεν αναφέρονται καν. Εν λόγω «παράλειψη» βεβαίως και είναι σκόπιμη και υποκρύπτει τη δημιουργία ξεχωριστού νοσοκομείου για τους Αστυνομικούς, κάτι που αποκάλυψε με πρόσφατη ανακοίνωσή της και η ΠΟΑΣΥ, αποκαλύπτοντας μυστικές συνομιλίες με τον Υπουργό Υγείας και όχι με τον ΥΕΘΑ. Άραγε, η ΕΛ.ΑΣ. θα «προικοδοτηθεί» με υφιστάμενη νοσοκομειακή δομή του ΕΣΥ; Είμαστε βέβαιοι ότι «προσεχώς» θα γνωρίζουμε, αν και δεν μας φαίνεται πιθανό. Για την ιστορία, προκειμένου να αποδειχθεί η σκόπιμη αποδυνάμωση των στρατιωτικών νοσοκομεί ων, οι στρατιωτικοί ιατροί «επιτρέπεται να διατίθεται και αποσπώνται» και μάλιστα ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής τους. Στο εν λόγω άρθρο ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το σκεπτικό της ΑΣΥΡ, όπου η πολλαπλή μετακίνηση (στρατιωτικών ιατρών προς το ΕΣΥ και ιατρών των Σωμάτων Ασφαλείας στα στρατιωτικά νοσοκο μεία) «αυξάνεται η στελέχωση των Σ.Ν. και αντιμετωπίζονται οι διαρκώς ανακύπτου σες ανάγκες του Ε.Σ.Υ..». Ως εκ τούτου, προκειμένου να μην υπάρχουν σκιές, θεωρούμε ότι οι στρατιωτικοί ιατροί μπορούν να παραμείνουν ως έχουν και στο ΕΣΥ να αποσπώνται απευθείας οι ιατροί των ΣΑ.

β. Σειρά από άρθρα και διατάξεις δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβο λιών ως προς την ενοποίηση των στρατιωτικών νοσοκομείων που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο, αν και σε πολλά σημεία έχουν τροποποιηθεί προς το «προσεκτικότερον» αρκετές εκφράσεις (πχ, γίνεται διαρκώς λόγος για νέες «δυνατότητες» κλπ). Η βούληση του νομοθέτη (ΑΣΥΡ) που ρητά κάνει λόγο «πλεονάζοντες» γιατρούς και δυνατότητα αξιοποίησής τους σε νοσοκο μεία άλλου κλάδου, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών (άρθρο 16). Παράλληλα, εν λόγω διάταξη δείχνει «επικίνδυνη» άγνοια για την εκπαιδευτική δομή που οδηγεί στην απονομή ειδικοτήτων, παραβλέποντας ότι οι ειδικότητες δεν κατανέμονται με την προοπτική της δημιουργίας «πλεονάσματος» ειδικοτήτων, αλλά για να καλύπτο νται οι υφιστάμενες ανάγκες των στρατιωτικών νοσοκομείων. Τα όποια κενά έχουν δημιουργηθεί οφείλονται όχι σε ελλείψεις γιατρών, αλλά σε παραιτήσεις και εκκαθα ρίσεις που τα έχουν δημιουργήσει. Εν λόγω πρόβλημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την «εσωτερική» μετακίνηση γιατρών ανάμεσα στους Κλάδους. Ωστόσο, εν λόγω τεκμηρίωση ανοίγει ξεκάθαρα το δρόμο για την οριστική δημιουργία (έστω διά της πλαγίας οδού) του Κοινού Υγειονομικού Σώματος που αποτελούσε έναν από τους αρχικούς, κεντρικούς στόχους του νομοσχεδίου. Η συγκέντρωση υπεραρ μοδιοτήτων στο ΓΕΕΘΑ (άρθρα 17, 41, 59) συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας για μεταθέσεις με διακλαδικό χαρακτήρα αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας του λόγου το αληθές (άρθρο 27).

γ. Ειδικώς για το ιδιαίτερα δυσμενές άρθρο 17, η ΑΣΥΡ προκαλεί πολύ μεγάλη εντύπωση αφού από ένα σύνολο δεκαπέντε (15) ρυθμίσεων, σχολιάζει μόνο ότι «αναβαθμίζονται και ενισχύονται οι αρμοδιότητες της Διεύθυνσης Υγειονομικού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, για τον καλύτερο συντονισμό των στρατιωτι

κών υγειονομικών υπηρεσιών. Ενδεικτικά αναφέρεται η εισήγηση προς το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων για την ίδρυση, την κατάργηση, τη συγχώνευση, τη μεταφορά μονάδων υγειονομικού καθώς και τμημάτων ή κλινικών των στρατιωτικών νοσοκομείων, κατόπιν σχετικής γνώμης της Διεύθυνσης Υγειονομικού του οικείου Γενικού Επιτελείου.». Ακόμα σοβαρότερα, η ΑΣΥΡ δεν αποσαφηνίζει πως ακριβώς ερμηνεύεται η περίπτωση η΄. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι στα Σ/Ν γίνονταν μόνο δωρεές και κληροδοτήματα. Για παράδειγμα η πρόσφατη δωρεά ιδιώτη στο ΝΝΑ ύψους 4,5 εκ. ευρώ είναι πιθανό να θεωρηθεί «επένδυση» στο μέλλον; Μήπως γι’

αυτό το λόγο μνημονεύονται ρητώς (άρθρο 6, παρα.1) οι αξιοποιήσεις δωρεών και κληροδοτημάτων, μαζί με τις εκποιήσεις και το «κάθε άλλο έσοδο»; Διότι οι επενδύ σεις, σε αντίθεση με τις δωρεές και τα κληροδοτήματα, είθισται να εγείρουν ανταπο δοτικές αξιώσεις. Κατ’ ουσίαν το άρθρο 17 δημιουργεί κατά μέρος Ενιαία Διοί κηση Υγειονομικού, δίχως να την αναφέρει. Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και το άρθρο 22 που θεσπίζει νέο Όργανο αναφορικά με τις διακλαδικές στελεχώσεις.

δ. Η διυπουργικότητα του άρθρου 8 επιβεβαιώνεται και από τη διεύρυνση των άρθρων 36 και 46, από τα οποία προκύπτει ενοποίηση των οδοντιατρικών μονάδων με διεύρυνση προς τα Σώματα Ασφαλείας. Σε κανένα σημείο δεν τεκμη ριώνεται ο λόγος για τον οποίον τα στελέχη των ΣΑ δεν εξυπηρετούνται αποκλειστι κά από τις δικές τους υφιστάμενες ιατρικές δομές ώστε να απεμπλακούν από τις στρατιωτικές υποδομές και παροχές. Επίσης, κατ’ αναλογία με την άγνοια που παρουσιάζεται στο νομοσχέδιο ως προς τη «δυνατότητα» επέκτασης του ωραρίου για απογευματινή λειτουργία των νοσοκομείων, αντίστοιχα παρατηρείται και στην αυτήν περίπτωση, όπου προφανώς είναι άγνωστο στην Ηγεσία, όχι μόνο ότι τα οδοντιατρεία ήδη λειτουργούν και απογευματινές ώρες, αλλά και ο τρόπος με τον οποίον λειτουργούν, δηλαδή εν τη απουσία Αξιωματικών οδοντιάτρων λόγω του

ιδιαίτερα μικρού αριθμού αυτών. Εξυπακούεται ότι το πρόβλημα λειτουργίας θα επιδεινωθεί και στα οδοντιατρεία.

ε. Το άνοιγμα του Κέντρου Ειδικής Φροντίδας Παιδιών του Ναυτικού Νοσοκομείου Πειραιά είναι η πρώτη ενιαία Μονάδα / Κλινική στρατιωτικού νοσοκο μείου που πέφτει «θύμα» της ενοποίησης και της διυπουργικότητας, αφού πλέον ανοίγει για το σύνολο του ένστολου και πολιτικού προσωπικού των ΕΔ και των ΣΑ. Κατά τα λοιπά πρόκειται για μια ακόμα ειρωνεία και εμπαιγμό του νομοσχε δίου εις βάρος των στρατιωτικών το γεγονός ότι στον τίτλο του άρθρου διατηρείται ο όρος «Ενόπλων Δυνάμεων» (άρθρο 50).

2. Μέρος Β΄: Ιδιωτικοποίηση και Διεύρυνση

α. Ο δρόμος για την είσοδο ιδιωτικών συμφερόντων στα στρατιωτικά νοσοκομεία πλέον εμπίπτει στις αρμοδιότητες του ΓΕΕΘΑ, σύμφωνα με το άρθρο 17 και συνδυαστικά με τα άρθρα 6 και 9 δημιουργούν προϋποθέσεις εισόδου των ιδιωτών, στο πλαίσιο «αδυναμίας» των νοσοκομείων να ανταπεξέλθουν οικονομικά.

β. Η Μονάδα Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής του ΝΝΑ πλέον ανοίγει πλήρως σε κάθε πολίτη, ως εκ τούτου χάνει το χαρακτήρα της κλινικής του ΝΝΑ και κατ’ επέκταση της στρατιωτικής Μονάδας. Ως εκ τούτου αποτελεί την πρώτη Μονά δα/Κλινική που δωρίζεται στο σύνολο των πολιτών και αποτελεί παραδοχή της αδυναμίας του Κράτους να υποστηρίξει την εν λόγω διαδικασία. Με την εν λόγω μεθόδευση το άρθρο 38 ένεκα της παράλληλης θέσπισης του άρθρου 48 θεσπίζει τη «δυνατότητα» να απευθύνονται οι στρατιωτικοί και ειδικώς τα στελέχη του ΠΝ που είναι εξ ορισμού δικαιούχα εκτός δομών των στρατιωτικών νοσοκομείων αφού τους «παρέχεται η δυνατότητα» ελεύθερης επιλογής για αντίστοιχη μονάδα, εκτός της ΜΙΥΑ, την στιγμή που μη δικαιούχοι πολίτες αποκτούν πλήρη πρόσβαση.

γ. Με τα άρθρα 47 και 49 παρέχεται στο πλαίσιο μιας δήθεν κοινωνικής πολιτικής το άνοιγμα παροχών υπηρεσιών και δομών σε ποσοστό 30% σε περι πτώσεις ΑμεΑ. Τίθεται ευλόγως το ερώτημα για ποιον λόγο η διεύρυνση να αφορά μόνο συνανθρώπους μας με κάποια αναπηρία και όχι άλλους με κάποια σοβαρή (μη λοιθώδη ή μεταδοτική) πάθηση. Επίσης, τίθεται θέμα ως προς τη μελέτη που έλαβε χώρα (αν υπάρχει τέτοια) η οποία απεφάνθη βάσει στοιχείων ότι οι υποδομές και το προσωπικό επαρκεί, ως επίσης ποια θα είναι η επιβάρυνση στο στρατιωτικό προ σωπικό, που για αντιμετώπιση ακόμα και ενός απλού περιστατικού μπορεί να απαιτηθεί χρόνος αναμονής περί τους 6 ή 7 μήνες, ενώ ακόμα και για έκτακτες περιπτώσεις έχουν ζητηθεί κατά το παρελθόν ραντεβού. Αλγεινή εντύπωση προκα λεί η ΑΣΥΡ που κάνει λόγο για «εμπρακτη στήριξη σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες», όταν το ισχύον, οικείο κανονιστικό και θεσμικό πλαίσιο αντιμετωπίζει δυσμε νώς τις οικογένειές τους.

Ο Πρόεδρος

Δημήτριος Μεθενίτης

Υποπλοίαρχος (Ε)

Παράρτημα «Γ»

Ανήκει στο από 601/28-Απρ-25 Έγγραφο Π.Ο.Ε.Σ.

Οικονομικά Θέματα

1. Μέρος Β΄: Οικονομικά Στρατιωτικών Νοσοκομείων

α. Αναφορικά με την «πρόνοια» διανομής φαρμάκων, από την ΑΣΥΡ δεν καθίσταται σαφής η πηγή του προϋπολογισμού που θα επιβαρυνθεί με το ποσόν διανομής των φαρμάκων, ενέργεια που βρίσκεται αντίθετη με τη φιλοσοφία εξοικο νόμησης που επιχειρεί να παρουσιάσει το ΥΠΕΘΑ (άρθρο 3, παρα.3-4).

β. Η «παροχή δυνατότητας» στους Διοικητές να συνάπτουν συμβάσεις με ασφαλιστικούς φορείς και ασφαλιστικές εταιρίες, θα καταστεί υποχρεωτική, λόγω του γενικότερου στραγγαλισμού των νοσοκομείων που έχει ήδη μεθοδευτεί κατά το προηγούμενο διάστημα προς όφελος του ΕΟΠΥΥ (άρθρο 4, παρα.1).

γ. Στο άρθρο 5 ξεκάθαρα αφήνεται να εννοηθεί η «υποχρεωτική δυνατό τητα» για εκμετάλλευση και εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, που παραπέμπει ευθέως στην είσοδο ιδιωτών, ο δρόμος για την οποίαν ξεκάθαρα ανοίγει και παρακά τω με συνδυασμό διατάξεων. Το δε, Σύστημα Κοστολόγησης Νοσοκομειακών Υπηρεσιών (DRG) είναι ένα διεθνές «εργαλείο» που ελέγχει την καταγραφή της τιμής πώλησης ανά περίπτωση εργασιών και παροχής υπηρεσιών και αντίστοιχα της τιμής αγοράς τους από τα ασφαλιστικά ταμεία, τις ασφαλιστικές εταιρίες, αλλά και ατομικά κάθε ασθενή. Η εφαρμογή αυτού του συστήματος κοστολόγησης στα στρατιωτικά νοσοκομεία δεν διασφαλίζει την αποσύνδεση της χρηματοδότησής τους από τον κρατικό προϋπολογισμό μέσω του προϋπολογισμού του ΥΠΕΘΑ. Τουναντίον δύναται να χρησιμοποιηθεί και για τον ακριβώς αντίθετο σκοπό, δηλαδή τον ασφυ κτικότερο έλεγχο των οικονομικών των νοσοκομείων ώστε η αύξηση των παρεχόμε νων υπηρεσιών Υγείας να αυξηθεί ελεγχόμενα, δίχως να αποκλειστεί η πιθανότητα «ιδιωτικοποίησης» και σε επίπεδο αποζημιώσεων. Ως εκ τούτου, συνδυαστικά με το άρθρο 6 για την οικονομική αυτοτέλεια δύναται να λειτουργήσει ως μέσον καθορι σμού τιμών πώλησης των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας στο πλαίσιο της υπο χρέωσης εύρεσης εσόδων.

δ. Ο σχεδιασμός στραγγαλισμού αποδεικνύεται περαιτέρω από συνδυα ζόμενες διατάξεις: Κατ’ αρχάς, γίνεται λόγος για πιστώσεις που «απορρέουν από απαιτήσεις έναντι του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) και των λοιπών ασφαλιστικών φορέων», δηλαδή από χρήματα των στρατιωτικών νοσοκομείων που πρόσφατα θεσπίστηκε ότι θα αποδίδονται στον ΕΟΠΥΥ αντί για τα νοσοκομεία, ενώ μέρος αυτών (10%) είχε προηγουμένως διαγραφεί με δική σας συνυπογραφή (άρθρο 6, παρα.1). Εν ολίγοις θα εξαρτώνται οικονομικά από τη «βούληση» ενός φορέα που δεν πληρώνει αν προηγουμένως οι οφειλές του δεν καταστούν ληξιπρόθεσμες, με όσα αυτό συνεπάγεται. Η δε νέα δυνατότητα παρέμ

βασης στις διαδικασίες λειτουργίας των ΔΟΥ των στρατιωτικών νοσοκομείων, τα οποία ήδη λειτουργούν με βάσει τα ισχύοντα στις ΕΔ, αφήνει να εννοηθεί ότι επίκει ται διαφοροποίηση στον τρόπο λειτουργίας (άρθρο 59, παρα.4). Παράλληλα, θεσπίζονται «νέες δυνατότητες» που αφορούν ακόμα και εκποιήσεις περιουσιακών στοιχείων ή αξιοποίηση δωρεών και κληροδοτημάτων, γεγονός που εγείρει σοβαρά ερωτήματα. Τέλος, στο πλαίσιο της «οικονομικής αυτοτέλειας» προκαλεί σοβαρά ερωτήματα η νέα προσθήκη (μετά τη διαβούλευση) της «επιφύλαξης κανόνων

επιλεξιμότητας» σε σχέση με συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα (άρθρο 6, παρα.3). Η επιφύλαξη αφορά υπερβάσεις προς το εσωτερικό των νοσοκομείων (πχ εις βάρος δωρεών) ή ανασταλτικά σε σχέση με τη βούληση συμμετοχής σε τέτοια προγράμματα;

ε. Ως προς τον έλεγχο από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων, ευ ελπιστούμε ο πρώτος έλεγχος να γίνει στο ΝΙΜΤΣ προκειμένου να εντοπι στούν όσα αποκαλύπταμε καθ’ όλο το διάστημα ως απόρροια των αποφάσε ων του Διοικητικού Συμβουλίου του, συμπεριλαμβανομένης της βούλησης του

τεχνοκράτη νέου Διοικητή της ανάθεσης των προμηθειών σε μεσάζοντα ιδιώτη που, προφανώς, θα εκτοξεύσει το κόστος (άρθρο 6, παρα.4). Επί της ουσίας, τα στρα τιωτικά νοσοκομεία θα εξωθηθούν να στραφούν κατά μέρος σε αναπτυξιακές προοπτικές, δηλαδή με όρους κέρδους για λόγους επιβίωσης, αντί να μείνουν προσηλωμένα στην αποστολή τους.

στ. Η σύναψη συμβάσεων με ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα για εξυπηρέτη ση των ιδίων αναγκών προκαλεί πολύ σοβαρές απορίες. Κατ’ αρχάς είναι γνωστό ότι υπάρχει μέρος των ιατρικών πράξεων (πχ ειδικές εξετάσεις) που δεν διενεργούνται στα στρατιωτικά νοσοκομεία, ή όχι σε όλα εξ αυτών. Σε τέτοιες περιπτώσεις υφίστα ται η δυνατότητα για ανέξοδη (για τον ασφαλισμένο) διενέργεια της ιατρικής πράξεως σε έτερο δημόσιο νοσοκομείο, με απευθείας εκκαθάριση μέσω των εμπλεκομένων φορέων. Στην περίπτωση μη ύπαρξης σχετικής δομής, η δυνατότητα για εξυπηρέτη ση απευθείας δικαιούχου από συμβεβλημένο διαγνωστικό κέντρο είναι κάτι που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι έχει συμβεί και γνωρίζουμε και τη διαδικασία. Ως εκ τούτου ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της σύναψης συμβάσεων με ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, ενέργεια που θα επιβαρύνει περαιτέρω τα οικονομικά των νοσοκομείων, άρα θα δημιουργήσει πρόσθετη ανάγκη εξεύρεσης πόρων; (άρθρο 34, παρα.2).

ζ. Εκ νέου έκπληξη προκαλεί το άρθρο 41, όπου σύμφωνα με όσα προ κύπτουν από την ΑΣΥΡ, θεσπίζεται δειγματοληπτικός έλεγχος δικαιολογητικών προκειμένου να επιταχύνονται οι διαδικασίες αποζημίωσης. Ωστόσο, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο εφαρμόζεται από το 2014. Ως εκ τούτου ποια ακριβώς αλλαγή επέρχεται;

2. Μέρος Β΄: Αποζημιώσεις

Η πρόβλεψη για αποζημίωση των εφημεριών προφανώς και βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση αλλά υφίστανται σοβαρές ενδείξεις ότι δεν θα ακολου θήσει τα πρότυπα του ΕΣΥ, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σοβαρές αδικίες και άνιση μεταχείριση. Η όλη περιγραφή περί δικαιούχων, όρων, προϋποθέσεων κλπ, δημιουργεί άμεσους συνειρμούς με την περίπτωση και τη διπλή αποτυχία του πολύπαθου «επιδόματος Στόλου». Επίσης, χαιρετίζουμε τη μη υπαγωγή της εν λόγω αποζημίωσης στο εισόδημα (άρα και στη σχετική φορολόγηση), γεγονός που επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ότι μόνο το προσωπικό που υπηρετεί στο Στόλο αντιμετωπίστηκε κατ’ εξαίρεση με θεσμοθέτηση της ευθείας χλεύης και απαξίωσης. Σε κάθε περίπτωση, πρόσθετη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι σε σχέση με τη «διαρροή», προφανώς κάπου στο «δρόμο» χάθηκαν και 900 εκ. ευρώ από τη δαπάνη (από 3,7 σε 2,8 εκ.) (άρθρο 25). Ωστόσο, προβληματισμό προκαλεί η διαφοροποίηση στις συνθήκες εργασίας πέραν του εργασίμου ανάμεσα στο ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό που πιθανώς να θεσπίστηκε έτσι για να αποκλείσει

το νοσηλευτικό προσωπικό από την αποζημίωση εφημερίας (άρθρο 3, παρα.1-2). 3. Μέρος Γ΄: Οικονομικές Παροχές Τρίτων

Πιθανώς στα πρότυπα του ΕΛΚΑΚ, της παραγωγικότητας της ΓΔΟΣΥ και άλλων περιπτώσεων, στο άρθρο 78 πληροφορούμαστε ότι το «πριμ παραγωγικότη τας» στην ΕΑΒ αυξάνεται από 20 σε 50%. Αυτό θεσπίζεται μέσω ενός νομοσχεδίου που επιδιώκει εκ νέου μέσω τροποποίησης την αμισθί παροχή υπηρεσιών στο ΕΛΚΑΚ και γενικά ευαγγελίζεται ότι αποσκοπεί μεταξύ άλλων στον οικονομικό εξορθολογισμό. Επίσης πληροφορούμαστε για ποσά που έχουν καταβληθεί εκτάκτως κατά παρέκκλιση, ως κίνητρα παραμονής στην εργασία θεωρούνται νόμιμα, το οποίο επιλέγουμε να αφήσουμε ασχολίαστο.

Ο Πρόεδρος

Δημήτριος Μεθενίτης

Υποπλοίαρχος (Ε)

Παράρτημα «Δ»

Ανήκει στο από 601/28-Απρ-25 Έγγραφο Π.Ο.Ε.Σ.

Παροχές - Μέριμνα

1. Μέρος Β΄: Επιβάρυνση Στρατιωτικών σε Παροχές Υγείας

α. Εισάγεται νέος όρος, το «νοσήλιο αναφοράς», υπό πλήρη ασάφεια, που θα καθοριστεί «με κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Υγείας, μετά από εισήγηση του ΚΕ.ΤΕ.Κ.Ν.Υ..», αν όχι θέσπιση επιπλέον επιβάρυνσης των ασφαλισμένων; Η ΑΣΥΡ δεν αποσαφηνίζει, παρά μόνο κάνει λόγο για «κατοχύρωση της οικονομικής αυτοτέλειας των νοσοκο

μείων». Η «παροχή δυνατότητας» στους Διοικητές να συνάπτουν συμβάσεις με ασφαλιστικούς φορείς και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες για την κάλυψη των ιατρικών υπηρεσιών, προφανώς και θα καταστεί υποχρεωτική στο πλαίσιο της οικονομικής επιβίωσης και μάλιστα υπό τη διπλή δαμόκλειο σπάθη του ετησίου ελέγχου και της αξιολόγησης. Ως αποτέλεσμα αυτής της αναπόφευκτης ενέργειας, οι κύριοι δικαιούχοι θα καταστούν οικονομικό «βάρος» που θα εξωθηθεί στην ιδιωτική Υγεία, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι «καλοπληρωτές» ιδιώτες και να μην διακινδυνεύονται τα οικονομικά του εκάστοτε νοσοκομείου (άρθρο 5).

β. Η αλλαγή στο άρθρο 15, συνολικά επί της περιπτώσεως θ΄ που αφορά τις περιπτώσεις ατόμων με αναπηρία, υποδηλώνει και την προχειρότητα που χαρακτηρίζει όλη τη «μέριμνα» του νομοσχεδίου. Εξακολουθούν να παραμένουν οι δυσμενείς νέοι όροι που αφορούν τα ΑμεΑ και θεσπίστηκαν συνδυαστικά με τα ΠΔ 62/2003 και ΥΑ με αρ. Φ. 454/11/229946 Σ.3662/2023 και τα οποία εξακολουθούν να θέτουν απάνθρωπους όρους για την αναγνώριση σοβαρών προβλημάτων υγείας και τα οποία έχουμε σχολιάσει κατά το παρελθόν (υπ’ αριθμ. πρωτ. 1046/2023 και 1516/2013 έγγραφά μας). Το δήθεν αξιόμαχο των ΕΔ έρχεται σε πρώτο πλάνο εις βάρος των συνθηκών υπό τις οποίες επιδεινώθηκε η υγεία τους, όπου όπως έχουμε τεκμηριώσει κατά το παρελθόν παρά τις ρητές προβλέψεις του ν.3850/2010, δεν διερευνώνται επαρκώς ή ακόμα και καθόλου. Η απουσία βούλησης για τήρηση του νόμου αποδεικνύεται και από την παρα.2 του ιδίου άρθρου, όπου ο ΥΕΘΑ και οι Αρχηγοί έμμεσα εξουσιοδοτούνται κατά πλήρη παράβαση των προβλέψεων περί προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα να λαμβάνουν γνώση επί των προβλημάτων υγείας των στελεχών, ενώ προβλέπεται μόνο επί των προβλημάτων που δημιουργούν τα προβλήματα υγείας.

γ. Δυστυχώς το ΠΝ εξακολουθεί να λάμπει διά της απουσίας του σε θέματα μέριμνας έναντι των τέκνων. Τα άρθρα 32 και 33 αφορούν μόνο το προσω πικό του ΣΞ και της ΠΑ για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, την στιγμή που για το Ν.Ο. Σκαραμαγκά υφίσταται ένας «κοινός» παιδικός σταθμός με το Δήμο Περάμα τος, ενώ για το Ναύσταθμο Σαλαμίνος ούτε ένας.

δ. Η δημιουργία ξεχωριστής Υγειονομικής Περιφέρειας με εφημερίες είναι ο λόγος που πλέον θα προβλέπεται στρατιωτικοί να νοσηλεύονται σε οποιοδήποτε εφημερεύον στρατιωτικό νοσοκομείο ή εναλλακτικά, ιδιωτικά (άρθρο 34). Ωστόσο, συνδυαστικά με το άρθρο 59, παρα.3 καθίσταται σαφές ότι ανοίγει ο δρόμος για σταδιακή και πλήρη ενσωμάτωση στο ΕΣΥ, παρά το γεγονός ότι το ιδιαίτερα κρίσιμο άρθρο 59 δεν συνοδεύεται από ΑΣΥΡ. Επιπλέον τούτου, πως ορίζεται το όριο των τεσσάρων (4) επεμβάσεων κατ’ έτος (άρθρο 34, παρα.3); Αν ένας πολυ-

τραυματίας χρειαστεί περισσότερες τι θα συμβεί; Κατά το παρελθόν έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου σπάνιο περιστατικό υγείας δύναται να αντιμετωπιστεί σε ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο αλλά με υψηλό δείκτη θνησιμότητας, ενώ στο εξωτερικό αυτή σχεδόν εκμηδενίζεται. Το άρθρο 34, παρα.4 προβλέπει κάτι επί τούτου; Όσον αφορά την παρα.5 του άρθρου 34, καθίσταται σαφές ότι με την ταυτόχρονη διεύ

ρυνση δικαιούχων και την προτεραιοποίηση των «επειγόντων περιστατικών», οι στρατιωτικοί έμμεσα χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης.

ε. Ειδικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η διάταξη του άρθρου 34, παρα.6, όπου το «ηλεκτρονικό βιβλιάριο υγείας» που αναφερόταν στη διαβούλευση και άφηνε να εννοηθεί ότι επρόκειτο για εσωτερική διαδικασία του ΥΠΕΘΑ έχει, πλέον, μετατραπεί σε «ατομικό ηλεκτρονικό φάκελο υγείας» και περισσότερο παραπέμπει στον «Φάκελο Ασφάλισης Υγείας» του ΕΟΠΥΥ, όπου ακόμα και οι στρατιωτικοί ήδη έχουν δικαίωμα δημιουργίας λογαριασμού. Ωστόσο, μια τέτοια περίπτωση δείχνει να βασίζεται σε νομικές ανακολουθίες και υπέρμετρη αυστηρότητα. Για παράδειγμα, η υποβολή δικαιολογητικών γίνει αμιγώς ηλεκτρονικά, ελέγχεται με τυχαία ανάθεση σε ελεγκτές του ΕΟΠΥΥ και σε περίπτωση εντοπισμού προβλημάτων των δικαιολογητι κών ο δικαιούχος ενημερώνεται με sms στο δηλωθέν κινητό του ώστε να επανυπο

βάλλει τα σωστά δικαιολογητικά. Η δε αποζημίωση γίνεται εντός μηνός στον τραπε ζικό λογαριασμό που έχει δηλωθεί. Εν λόγω διαδικασία διασφαλίζει την αδυναμία επηρεασμού του ελεγκτή ( οποίος είναι άγνωστος στον δικαιούχο), ενώ δεν απαιτεί ται η θέσπιση ειδικών προστίμων, πόσο μάλλον εις βάρος του δικαιούχου (άρθρο 41, παρα.4). Ως εκ τούτου, εν λόγω διάταξη αν και επί της Αρχής φαίνεται θετική, θεσπίζεται με τρόπο τέτοιο που να καθίσταται προβληματική και να εγείρει ερωτήμα τα.

στ. Η πρόνοια του άρθρου 35 εγείρει νέα ερωτήματα. Κατ’ αρχάς, που σταματούν τα όρια του εν λόγω άρθρου και που ξεκινούν αυτά του άρθρου 36; Και υπό ποιους όρους και προϋποθέσεις; Για παράδειγμα, ο χρόνος αναμονής (πχ για χειρουργική επέμβαση) θα κρίνεται ικανός για να αιτιολογήσει τη διενέργεια ιατρικών πράξεων από ιδιωτική κλινική ή θα εμπίπτει στην «ελεύθερη επιλογή» που θα αποζημιώνεται από τον ασθενή; Ένα επιπλέον ερώτημα που προκύπτει αφορά το πρόσωπο που θα χορηγεί την αρχική γνωμάτευση της πάθησης: μέχρι σήμερα απαιτείτο να υπογράφεται από στρατιωτικό ιατρό. Πλέον θα εξακολουθήσει το ίδιο; Παράλληλα, διά της παραπομπής των στρατιωτικών σε νοσοκομεία πέραν των στρατιωτικών ή και ιδιωτικές δομές, πως θα διασφαλίζεται η χορήγηση αναρρωτικών αδειών, που είναι αλλαγή κατάστασης και για το λόγο αυτό ελέγχονται και εγκρίνο νται από τις ανά κλάδο Ανώτατες Υγειονομικές επιτροπές; Και πως ακριβώς ερμη

νεύεται ο όρος «κατά τόπους στρατιωτικές, ναυτικές και αεροπορικές υγειονομικές επιτροπές»; Υποβαθμίζονται οι Ανώτατες; Δημιουργούνται περιφερειακές; Η ασάφεια της ΑΣΥΡ συσκοτίζει περαιτέρω και γενικά η έλλειψη θέσπισης λεπτομερειών υποδηλώνει την προχειρότητα όλου του νομοσχεδίου.

ζ. Πως νοείται η «αποσυμφόρηση των στρατιωτικών νοσοκομείων», όταν όχι μόνο διατηρείται, αλλά διαρκώς ενισχύεται η σχέση των τους με το ΕΣΥ και μάλιστα θεσπίζεται η «δυνατότητα» (υποχρέωση) εξυπηρέτησης νέων, ιδιωτικών ασφαλισμένων; (άρθρο 36, παρα.2)

η. Ακολούθως ξεκαθαρίζεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αντικαθίσταται η δωρεάν παροχή υπηρεσιών (πχ συνταγογράφησης) με την επί πληρωμή, και μάλιστα υπό τον παραπλανητικό όρο της «ελεύθερης επιλογής» και της «δυνατότη-

τας ασφάλισης» (άρθρο 36, παρα.2-3 και 7, καθώς και άρθρο 39, παρα.5), ενώ οι υφιστάμενες εξετάσεις τους πλέον θα επιβαρύνονται με 15%. Η επιβεβαίωση της εν λόγω μεθόδευσης αποτυπώνεται στις εξουσιοδοτικές διατάξεις (άρθρο 59, παρα.2). Ιδίως δε, η παρα.5 του άρθρου 59 αφήνει ανοικτά να εννοηθεί ότι έρχεται και αύξηση συμμετοχής σε οποιαδήποτε ιατρική πράξη. Παράλληλα, για τους μεν στρατιωτικούς θεσπίζεται επιβάρυνση των ιδίων στις περιπτώσεις ιδιωτικών κλινικών ή ιατρών, όταν για τα στελέχη του ΛΣ-Ελ.Ακτ. το ίδιο ποσό επιβαρύνει το συναρμό

διο Υπουργείο (άρθρο 36, παρα.3). Το ίδιο ισχύει και στο άρθρο 39 (παρα.6).

θ. Ιδιαίτερο προβληματισμό παρουσιάζει η «νέα δυνατότητα» που θεσπί ζεται με το άρθρο 36, παρα.7, στο πλαίσιο του οποίου οι στρατιωτικοί δύναται να συνάπτουν συμβάσεις ασφάλειας υγείας με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, με την επισήμανση ότι το κόστος βαραίνει αποκλειστικά τους συμβαλλόμενους στρατιωτι κούς. Συναφώς, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής ότι τα ΓΕ πλέον θα «δύνα νται» να συνάπτουν αντίστοιχες συλλογικές συμβάσεις για μείωση του κόστους, πάντα όμως με επιβάρυνση των ενδιαφερομένων. Η παράγραφος αυτή δεν ευσταθεί σε καμία περίπτωση διότι το δικαίωμα ιδιωτικής ασφάλισης οι στρατιωτικοί το είχαν ανέκαθεν. Ωστόσο, μόνο σε μία περίπτωση αποκτά μανδύα «μέριμνας»: εάν υπο κρύπτεται σταδιακή κατάργηση της δημόσιας υγείας και αντικατάστασή της από ιδιωτικές παροχές, «πρόνοια» που φαντάζει απόλυτα λογική στο πλαίσιο της οικο νομικής ενίσχυσης της «αυτοτέλειας» των στρατιωτικών νοσοκομείων.

ι. Πως είναι δυνατόν η περιοδική υγειονομική εξέταση να διενεργείται σε δημόσια νοσοκομεία; Κατέχουν οι γιατροί γνώση επί των ειδικών απαιτήσεων των ΕΔ; Μπορούν πχ να εκτιμήσουν πότε ένα νόσημα ή πάθηση καθίσταται επικίνδυνο για ένα ιπτάμενο στέλεχος, ή κάποιο που υπηρετεί σε Υποβρύχια ή άλλες ειδικές εργασιακές συνθήκες; Τι θα συμβεί αν προκληθεί οποιασδήποτε μορφής βλάβη σε στέλεχος ή την Υπηρεσία από υπερεκτίμηση ή υποεκτίμηση ενός ευρήματος, που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσιολογικό; (άρθρο 36, παρα.5)

ια. Η προκαταβολή μέρους του ποσού της δαπάνης στον στρατιωτικό δύναται να προκαλέσει οικονομική δυσπραγία, ιδίως στις περιπτώσεις αναγνωρι σμένα αυξημένου κόστους της πράξεως, ή επαναλαμβανόμενης πράξης, ή άλλης περίπτωσης που σχετίζεται με οικονομικούς λόγους (πχ αδυναμία διασφάλισης στέγης). (άρθρο 42, παρα.5).

ιβ. Το άρθρο 45 είναι συνολικά κατάπτυστο και αποτελεί τη συνέχεια των άθλιων και απάνθρωπων διατάξεων της ΚΥΑ περί της δήθεν Υγειονομικής Περίθαλ ψης των στελεχών που βρίσκεται σε ισχύ. Με ποια κριτήρια δύναται να απορριφθεί ένα αίτημα που σχετίζεται με περίθαλψη στο εξωτερικό, όταν έχουν υπάρξει περι πτώσεις μελών οικογενειών στρατιωτικών όπου έχουν τεθεί σε κίνδυνο ζωές; Και γιατί αυτό το ενδεχόμενο να σχετίζεται με μετάθεση; Τι πρόβλεψη υπάρχει αν δεν υφίσταται δυνατότητα μετάθεσης, ή αν το στέλεχος δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να καλύψει μια τέτοια θέση; Θα υπάρχει επίπτωση στην υγεία του προστατευόμενου μέλους;

ιγ. Το άρθρο 59, παρα.11 (συνδυαστικά με το άρθρο 4, παρα.4) ανοίγει το δρόμο για την υιοθέτηση του γνωστού αποτυχημένου συστήματος των «10 ραντεβού ανά μήνα για κάθε γιατρό», πέραν των οποίων καταβάλλεται αποζημίωση επίσκεψης, ακόμα και για απλή συνταγογράφηση. Προκαλεί δε, εκ νέου εντύπωση, το γεγονός ότι η δυνατότητα παρέμβασης του ΥΕΘΑ αναφέρεται στις μεταβατικές

διατάξεις και όχι στο κυρίως άρθρο.

2. Μέρος Β΄: Θέσπιση Εξωϋπηρεσιακής Απασχόλησης

α. Δεν καθορίζονται οι προϋποθέσεις της αποζημίωσης των ιατρών και του λοιπού προσωπικού που θα απασχολούνται σε παροχή ιατρικών υπηρεσιών και πράξεων πέραν του 8ώρου. Υπό ποιες συνθήκες θα μπορεί να «προσέρχεται ως ιδιώτης» κάποιος ασφαλισμένος; Θεωρούμε ότι εν λόγω λεκτικό αφήνει να εννοηθεί ότι θα υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός εξυπηρέτησης ασφαλισμένων, πέραν του οποίου οι ασθενείς θα εξετάζονται υποχρεωτικά ως ιδιωτική επίσκεψη, όπως δηλαδή συμβαίνει ήδη με τον ΕΟΠΥΥ, που έχει μετατραπεί επί της ουσίας σε παροχή υπηρεσιών υγείας υπό ιδιωτικούς όρους. Ο εν λόγω αριθμός, άρα και οι δυνατότητες των νοσοκομείων, προφανώς θα εξαρτάται από τον διαθέσιμο αριθμό ιατρονοσηλευ τικού προσωπικού (άρθρο 4, παρα.1-6).

β. Την στιγμή που θεσπίζεται επιβάρυνση της λειτουργίας των νοσοκο μείων, δίχως καν να υπάρχει μέριμνα ελέγχου παρουσιολογίου ή ελέγχου παράλλη λων απασχολήσεων (πχ σε ιδιωτικές κλινικές), μονιμοποιείται η δυνατότητα για απόσπαση των στρατιωτικών ιατρών για κάλυψη των αναγκών του ΕΣΥ, γεγονός που αποτελεί ξεκάθαρη ένδειξη ενοποίησης. Αναφορικά με την υποτιθέμενη πρόνοια της μη διατάραξης της εύρυθμης λειτουργίας των νοσοκομείων, είναι κάτι που διαπιστώσαμε στην πράξη ότι ουδείς έλεγχος ή ενδιαφέρον υφίσταται εκ μέρους της Διοίκησης (άρθρο 8, παρα.4).

γ. Όσον αφορά το άρθρο 18, θεωρούμε γενικά αδιανόητη τη θεσμοθέτη ση κάθε «δυνατότητας» για παράλληλη εργασία, διότι υποκρύπτει την έλλειψη βούλησης και πόρων για αυξήσεις μισθών σε ρεαλιστικά επίπεδα και, παράλληλα, αποτελεί πλήρη ομολογία αποτυχίας των πρόσφατων «αυξήσεων».

3. Μέρος Β΄: Μέριμνα

α. Το άρθρο 51 είναι ένα ακόμα άρθρο που προκαλεί αρνητική εντύπω ση, αφού ούτως ή άλλως πλέον ο ΥΕΘΑ δεν καθίσταται, απλώς, το θεσμικό πρό σωπο που καθορίζει τις κατηγορίες του προσωπικού που αντιμετωπίζει ιδιαίτερα και οξέα κοινωνικά προβλήματα, ρυθμίζοντας τις διευκολύνσεις, μέτρα, όρους και προϋποθέσεις, όπως παραπλανητικά παρουσιάζεται από την ΑΣΥΡ, αλλά καταργεί το δικαίωμα ενδικοφανούς προσφυγής και υποκαθιστά τις αρμοδιότητες και των ΓΕ.

β. Το άρθρο 52 διευρύνει ακόμα και τις ελάχιστες παροχές για παραθερι σμό, δίχως να παρεμβαίνει στα υφιστάμενα προβλήματα και αδικίες, όπως τις παγιωμένες μοριοδοτήσεις που καθιστούν δικαιούχους κάθε χρονιά τα ίδια πρόσω πα λόγω των κριτηρίων με τα οποία αυτά επιλέγονται.

4. Μέρος Γ΄: Μέριμνα

α. Το άρθρο 67 σε αντίθεση με τα όσα καλλιεργούνται, θεσμοθετεί διά νόμου πλέον (και όχι απλώς μέσω ΥΑ) τη δυνατότητα εκτέλεσης δύο συνεχόμενων 24ωρων υπηρεσιών, δίχως ουσιαστική μέριμνα, ακόμα και σε επίπεδο προστασίας της Υγείας και της Ασφάλειας στην Εργασία. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγο

νός ότι η παρέμβαση γίνεται στο ν.1157/1981 που αφορά την καθιέρωση της 5ήμερης εργασίας και του 8ώρου, γεγονός που συνιστά προετοιμασία κατάργησης

αμφοτέρων.

β. Στο πλαίσιο του άρθρου 72 οι κάτοχοι σύγχρονων δελτίων ταυτότητας λογίζονται υποκείμενα επεξεργασίας σύμφωνα με το Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και οφείλουν να γνωρίζουν τι στοιχεία εμπεριέ χει η νέου τύπου ταυτότητα.

Ο Πρόεδρος

Δημήτριος Μεθενίτης

Υποπλοίαρχος (Ε)

Παράρτημα «Ε»

Ανήκει στο από 601/28-Απρ-25 Έγγραφο Π.Ο.Ε.Σ.

Σταδιοδρομικές Παρεμβάσεις

1. Μέρος Β΄: Σταδιοδρομικά Θέματα

α. Συνδυαστικά με την «προληπτική πρόνοια» του νέου διοικητικού προσόντος της «απόκτησης διοικητικής εμπειρίας» από Αξιωματικούς του Ιατρικού και Νοσηλευτικού Σώματος, θεσπίζονται διακλαδικές τοποθετήσεις ανά την Ελλάδα για το σύνολο των βαθμών έως και Ανωτέρων, ανάλογα με την ειδίκευση βεβαίως, που είναι βέβαιο ότι εξωθήσει σε παραιτήσεις σημαντικό αριθμό του θιγόμενου προσωπικού (άρθρα 13, 17 και 27). Για παράδειγμα ένας ιατρός που διατηρεί ιατρείο στην Αθήνα και του αποφέρει πολλαπλάσια κέρδη από το μισθό του, προφανώς και θα παραιτηθεί εάν διαταχθεί να μετατεθεί στην Αλεξανδρούπολη. Το πρόβλημα που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται αλλά ενισχύεται από το σύνολο του νομοσχεδίου αφορά την υπερεκμετάλλευση των υφιστάμενων παροχών υγείας των στρατιωτικών νοσοκομείων από ασθενείς που ανήκουν σε ιδιωτικά πελατολόγια.

β. Παραμένει ακατανόητος ο λόγος της οιασδήποτε παρέμβασης στον ελάχιστο χρόνο παραμονής στις ΕΔ, όταν είναι γνωστό ότι η απόκτηση ειδίκευσης έγινε μέσα στα στρατιωτικά νοσοκομεία, με παράλληλη συμμετοχή σε εφημερίες κλπ και θεωρείται πραγματικός χρόνος υπηρεσίας (άρθρο 19), πόσο μάλλον όταν εν λόγω διάταξη έχει ορατές αντιφάσεις με το άρθρο 64 και την ΑΣΥΡ επ’ αυτού. Η «δημιουρ γική ασάφεια» του άρθρου και η προσπάθεια να δημιουργηθεί συσκότιση εγείρουν απορίες, πόσο μάλλον εάν ληφθεί υπόψιν η αρχική βούληση του νομοθέτη (επιπέδου «διαρροών») για προσαύξηση των υποχρεωτικών ετών παραμονής σε εξοντωτικά τιμωρητικό επίπεδο. Η Ηγεσία δύναται να θεσπίζει σοβαρότερα αντίμετρα εφόσον το επιθυμεί, με ρεαλιστικό αποτύπωμα δίχως εκδικητική διάθεση (πχ η εξυπηρέτηση των στρατιωτικών σε ιδιωτικά ιατρεία στρατιωτικών ιατρών υπό όρους νοσηλείας στα στρατιωτικά νοσοκομεία), εκτός αν ο σκοπός είναι όντως η επιτάχυνση των παραιτή σεων.

γ. Το άρθρο 21 αποτελεί μια από τις σοβαρότερες παρεμβάσεις σε ολόκληρο το νομοσχέδιο. Υπενθυμίζουμε ότι στη «διαρροή» του Δεκεμβρίου γινόταν λόγος για δήθεν παρέμβαση στη σταδιοδρομία των Υγειονομικών. Από την στιγμή που ρίξαμε τις μάσκες, η παραπλανητική αναφορά απαλείφθηκε και αντικαταστάθηκε από αντίστοιχη, περί δήθεν «Ενίσχυσης αμεροληψίας και διαφάνειας μεταθέσεων», γενικώς, παρά το γεγονός ότι η ΑΣΥ στο σχετικό άρθρο παραμένει παραπλανητικά μόνο για τους υγειονομικούς. Η κατάργηση της παρα.3 του άρθρου 4 του ν.3883/2010 αφορά το σύνολο των στρατιωτικών και ανοίγει το δρόμο για 40 έτη πραγματικής υπηρεσίας, όπως έχουμε τεκμηριώσει λεπτομερώς. Η εν λόγω ρύθμιση επιβεβαιώνε ται και από τις παρεμβάσεις στη σταδιοδρομία των ΕΠΟΠ του άρθρου 72, όπου ξεκάθαρα γίνεται λόγος στην ΑΣΥΡ για αύξηση ετών υπηρεσίας («[…] επιδιώκεται η προσαρμογή των χρόνων παραμονής τους σε κάθε βαθμό, ώστε να εναρμονι

σθούν με τη συνολική αύξηση του χρόνου παραμονής τους στις Ένοπλες Δυνάμεις και να αποφευχθεί η παραμονή τους στον καταληκτικό βαθμό του Αρχιλοχία για πολλά έτη.»). Η ασάφεια της ΑΣΥΡ στο άρθρο 21 προκειμένου να μην μπορεί να γίνει αντιληπτή η βούληση του νομοθέτη δεν στέκεται ικανή να αποκρύψει τον πραγματικό σκοπό της ανωτέρω μεθόδευσης. Επισημαίνουμε εκ νέου ότι η εν λόγω παράγραφος είναι αυτή που καθιστά ενεργό τη δυνατότητα αναγνώρισης 5ετίας στο

διπλάσιο, για τη συμπλήρωση 40 ετών πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας (με 35 έτη πραγματικής υπηρεσίας) ώστε να συνδυάζει τα έτη σταδιοδρομίας (με το ισχύον πλαίσιο) με το ασφαλιστικό πλαίσιο. Δίχως την εν λόγω παράγραφο, η δυνατότητα της 5ετίας στο διπλάσιο καταρρέει και η 5ετία μεταπίπτει σε επικουρική (δηλαδή πέραν των 40, για επαύξηση της σύνταξης) και μάλιστα με χαμηλούς όρους ανταποδοτι

κότητας, δηλαδή με μόνο κερδισμένο το Κράτος. Η προσθήκη της παρα.4 γίνεται καθαρά «για τα μάτια του κόσμου», προκειμένου να φανεί ότι η γενικότερη παρέμβα ση δήθεν αφορά τους Υγειονομικούς.

δ. Στο άρθρο 22 εξακολουθεί να παραμένει ο μικρός χρόνος αντίδρασης (υποβολή ενδικοφανούς προσφυγής) των πέντε (5) ημερών σε περιπτώσεις μεταθέ σεων, όταν για την Υπηρεσία προβλέπονται δεκαπέντε (15) ημέρες για να απαντήσει αιτιολογημένα, όταν είναι γνωστό ότι σπανίως τηρεί τον χρονικό περιορισμό, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχει διαπιστωθεί ότι δεν απαντάει καν αιτιολογημένα. Παράλληλα επιβεβαιώνεται η θέσπιση πλήρους αδιαφάνειας ώστε να υποστηριχθεί η διακλαδικότητα τόσο σε επίπεδο μεταθέσεων, όσο και σε λειτουργία, αφού η τριμελής επιτροπή θα απαρτίζεται μόνο από το ΓΕΕΘΑ και θα συνεδριάζει κατόπιν εισήγησης του ΓΕΕΘΑ/ΔΥΓ, κατόπιν πρότασης του ΔΥΓ του οικείου Κλάδου.

ε. Το άρθρο 44 προκαλεί πολλαπλώς αλγεινή εντύπωση: όχι μόνο η επί δύο και πλέον έτη ψηφισθείσα διάταξη για εκτέλεση συνταγών από όλα τα φαρμακεία που είναι συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ δεν έχει εφαρμοστεί στην πράξη, αλλά πλέον προβλέπεται και διάθεση, απόσπαση ή ακόμα και μετάθεση στρατιωτικών στον ΕΟΠΥΥ (δηλαδή νέα «αιμορραγία» σε προσωπικό). Εν λόγω πρόνοια αποτελεί σοβαρή «ειρωνεία» αφού να εμπεριέχεται σε ένα νομοσχέδιο όπου θεσπίζεται οι στρατιωτικοί να εξυπηρετούν υποχρεωτικά όλη την κοινωνία και τελικά ουδείς τους στρατιωτικούς.

στ. Στο άρθρο 59, παρα.22 αν και δεν αφορά τους στρατιωτικούς, δημιουργείται, προφανώς σκοπίμως, μια ιδιαίτερα σοβαρή μεθόδευση, αφού ο ΥΕΘΑ θα δύναται να καθορίζει τα νοσήματα, τις παθήσεις και τις βλάβες υγείας που θα εξετάζονται από τις αρμόδιες Επιτροπές για την κρίση σωματικής ικανότητας και που, ως γνωστό, πλέον οδηγούν έως και στην απόλυση. Δεν μπορεί να θεωρηθεί απίθανο μια τέτοια μεθόδευση να επεκταθεί και στους στρατιωτικούς. Παρά ταύτα, εν λόγω αρμοδιότητα δεν είναι του ΥΕΘΑ, αλλά των Υπουργών Υγείας και Εργασίας και σχετίζεται με την επικαιροποίηση του ΠΔ 41/2012 με πλήρη ενσωμάτωση του ν.4808/2021, ώστε να αναγνωριστούν ως επαγγελματικές ασθένειες και όσες οφείλο νται σε ψυχοκοινωνικούς παράγοντες (όπως το εργασιακό στρες, συμπεριλαμβανο

μένων των συναφών συνδρόμων). Ωστόσο, η πρόθεση του νομοθέτη είναι να καταργήσει το ΠΔ ως προς την εφαρμογή του στις ΕΔ, με το άρθρο 61, παρα.3 καταργούνται η παραπομπή στο εν εκάστοτε Διάταγμα και ομοίως η αρμοδιότητα του ΥΕΘΑ να προτείνει και όχι να ορίζει.

2. Μέρος Γ΄: Σταδιοδρομικά Θέματα

α. Σοβαρούς προβληματισμούς εγείρει το άρθρο 72 αναφορικά με τη σταδιοδρομία των ΕΠΟΠ. Κατ’ αρχάς το άρθρο αυξάνει αθροιστικά κατά έξι (6) τα έτη παραμονής στους βαθμούς του Δεκανέα και αντιστοίχων (κατά 2 έτη, από 5 σε 7), του Λοχία και αντιστοίχων (κατά 2 έτη, από 8 σε 10) και του του Επιλοχία και αντιστοίχων (κατά 2 έτη, από 8 σε 10), ουσιαστικά με εφαρμογή από τις επόμενες σειρές κατάτα

ξης. Η εμφανής «ειρωνεία» έγκειται στο γεγονός ότι, σύμφωνα με την ΑΣΥΡ, η

ρύθμιση αποσκοπεί στην αποφυγή πολυετούς παραμονής των ΕΠΟΠ στο βαθμό του Αρχιλοχία με την επιμήκυνση ετών παραμονής σε χαμηλότερους βαθμούς, υπό δυσμενέστερους διοικητικούς, σταδιοδρομικούς και οικονομικούς όρους, ενώ καταγράφεται ευθέως και η αύξηση των συνολικών ετών υπηρεσίας. Το άρθρο αυτό ξεκάθαρα ανοίγει την πόρτα για το Σώμα Υπαξιωματικών, ώστε να μπορούν να συνυπάρχουν ΕΠΟΠ με ΑΣΣΥ, υποδεικνύοντας τον τρόπο με τον οποίον θα επηρεαστούν οι ΑΣΣΥ, με εξέλιξη ως το βαθμό του Ανθυπασπιστή.

β. Το άρθρο 71, συνδυαστικά με το 72 και έτερες πρόσφατες παρεμβά σεις, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα καθ’ όσον μειώνει κατά τρία έτη το ανώτατο ηλικιακό όριο κατάταξης, δήθεν για τη βέλτιστη επιχειρησιακή αξιοποίηση των ΕΠΟΠ. Σύμφωνα με την ΑΣΥΡ, που για τα συγκεκριμένα δύο άρθρα εκτείνεται σε περισσότε ρο από μία σελίδα εξηγήσεων, καθίσταται σαφές ότι χρειάζονται ΕΠΟΠ σε χαμηλότε ρες ηλικίες για να είναι επιχειρησιακά αξιοποιήσιμοι, σε μια εποχή που έχει επίσης καταστεί σαφές ότι δεν υπάρχει «χώρος» σε υπηρεσίες ξηράς και γραφείου. Ως εκ τούτου, προκαλεί εύλογες απορίες (που έχουμε εξάλλου θέσει κατ’ επανάληψη), το γεγονός ότι «το πρόβλημα των πρόωρων αποστρατειών των ΕΠΟΠ λύθηκε», όταν η ίδια η Πολιτεία ξεκαθαρίζει ότι δεν επιθυμεί να έχει χαμηλόβαθμα στελέχη σε προχω ρημένες (επιχειρησιακά) ηλικίες. Υπενθυμίζουμε ότι στη σχετική τροπολογία του ν.5166/2024 η αιτιολογική έκθεση περιοριζόταν σε περίπου 3 γραμμές. Επιπλέον δημιουργεί εντύπωση το γεγονός ότι πλέον για να καταταγεί κάποιος πολίτης ως ΕΠΟΠ θα πρέπει να μην έχει καταδικαστεί ούτε πρωτόδικα (μιας και διαγράφεται η λέξη «αμετάκλητα»), όταν στο ΣΓ ΥΕΘΑ υπηρετεί Αξιωματικός αμετάκλητα καταδικα σμένος για κλοπή παρά το γεγονός ότι δεν θα έπρεπε να βρίσκεται καν στις ΕΔ.

Ο Πρόεδρος

Δημήτριος Μεθενίτης

Υποπλοίαρχος (Ε)

Παράρτημα «Στ»

Ανήκει στο από 601/28-Απρ-25 Έγγραφο Π.Ο.Ε.Σ.

Εκπαίδευση

1. Μέρος Β΄: Θέματα Εκπαίδευσης

Η πρόνοια του άρθρου 28 βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση και οφείλει να επεκταθεί προς το σύνολο των σπουδαστών των ΑΣΕΙ-ΑΣΣΥ για το σύνολο των ετών φοίτησης. Στα δημόσια πανεπιστήμια και σχολές η δυνατότητα φοίτησης δεν εξαρτάται από την υφιστάμενη κατάσταση υγείας, η οποία δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Στο πλαίσιο της ισότιμης αντιμετώπισης των στρατιωτικών προκειμένου να μην χάνεται το δικαίωμα φοίτησης, να μπορεί να παρέχεται η δυνατότητα εισαγωγής στη Σχολή που ήταν επόμενη επιλογή κατά το έτος επιτυχίας. Συναφώς θα πρέπει να τροποποιηθεί ή καταργηθεί η σχετική «πρόνοια μέριμνας» του άρθρου 96 του ν.5018/2023 (παρα.15).

2. Μέρος Γ΄: Εκπαίδευση στα ΑΣΕΙ

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν οι νέες παρεμβάσεις στο ν.3187/2003 αναφορικά με τα ΑΣΕΙ, εν προκειμένω με τα άρθρα 62 και 63, μιας και ιδιαίτερα νωπές είναι οι μνήμες περί του πόσο μελετημένες ήταν οι ρυθμίσεις για την πλήρη ανωτατοποίησή τους με το ν.5110/2024. Προκειμένου να μην υπάρχουν παρερμη

νείες περί της βούλησης του νομοθέτη, δεν υφίσταται ούτε μία παρέμβαση στο εκπαιδευτικό πλαίσιο των ΑΣΣΥ. Επίσης, ιδιαίτερη έκπληξη προκαλεί για το άρθρο 63 η ΑΣΥΡ, όπου αναφέρεται ότι η υιοθέτηση συγκεκριμένου αμερικανικού προτύ που εκπαίδευσης «βρίσκει σύμφωνη την στρατιωτική ακαδημαϊκή κοινότητα», ισχυ ρισμός απόλυτα παραπλανητικός, αφού η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ) έχει εκφράσει τις έντονες αντιδράσεις τις για τη δημιουργείται νέας κατηγορία διδακτικού εκπαιδευτικού προ σωπικού στα (ΑΣΕΙ) υπό τον τίτλο «Στρατιωτικό Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό» (ΣΔΕΠ). Προφανώς πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια να ξεπεραστεί η απουσία διαβούλευσης δια της παρουσίασης μιας μάλλον ανύπαρκτης «κοινότητας» και όχι της σχετικής (θιγόμενης) Ομοσπονδίας, η οποία επιβεβαιώνει διά της μη αναφοράς της ότι ουδέν μέτρο αφορά τις ΑΣΣΥ. Αναφορικά με τις ΑΣΣΥ, η παρα.9 του άρθρου 63 δεν θέτει ως προαπαιτούμενο καν την κτήση πτυχίου πανεπιστημίου από τους «στρατιωτικούς εκπαιδευτές», δείγμα της υποβάθμισης που επιχειρείται.

Ο Πρόεδρος

Δημήτριος Μεθενίτης

Υποπλοίαρχος (Ε)

Παράρτημα «Ζ»

Ανήκει στο από 601/28-Απρ-25 Έγγραφο Π.Ο.Ε.Σ.

Μετοχικά Ταμεία

1. Παρέμβαση στη Διοίκηση των ΜΤ των ΕΔ

Η παρέμβαση της μείωσης της θητείας του συνόλου των μελών των ΔΣ των Μετοχικών Ταμείων κατά ένα έτος (σε δύο από τρία) σχετίζεται ξεκάθαρα με την πρόθεση τοποθέτησης περισσότερο «ευήκοων (άρα πιο συνεργάσιμων) ώτων», οι οποίοι θα ανοίξουν ευκολότερα το έδαφος για την ενοποίηση των Ταμείων και την υφαρπαγή της περιουσίας τους. Αυτό που δεν διευκρινίζεται και χρήζει αποσαφήνι

σης (η ΑΣΥΡ έμμεσα επιβεβαιώνει την εν λόγω μεθόδευση) είναι αφενός αν η δυνατότητα ανανέωσης της θητείας τους θα αφορά συνολικά το Σώμα, ή κάθε προσώπου ξεχωριστά ώστε να αντικαθίστανται ταχύτερα τυχόν «αντιδραστικά» στοιχεία, αφετέρου αν η θητεία του Προέδρου δύναται να διακοπεί αναιτίως από το αντίστοιχο Ανώτατο Συμβούλιο και βεβαίως αν αυτό θα συνεδριάσει από μόνο του ή «κατόπιν εντολής» ΥΕΘΑ (άρθρο 73).

Ο Πρόεδρος

Δημήτριος Μεθενίτης

Υποπλοίαρχος (Ε)