Η ΠΟΕΣ κοινοποιεί τα σχόλιά της για το νομοσχέδιο του ΥΕΘΑ αναφορικά με τις "μεταρρυθμίσεις" που επιχειρεί να θεσπίσει για τις παροχές Υγείας των στρατιωτικών και με όσα αυτές σχετίζονται, κάνοντας λόγο για ένα πραγματικά κακό νομοσχέδιο, όπου οι θετικές διατάξεις είναι τόσο λίγες που καθίστανται ανούσιες σχολιασμού. Δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα δε, στη μεθόδευση της απόκρυψης της ανάλυσης συνεπειών ρύθμισης προκειμένου να μην γίνει γνωστή η βούληση του νομοθέτη, όπως χαρακτηριστικά σχολιάζει, η οποία μετά από την κατακραυγή δημοσιεύθηκε ετεροχρονισμένα.
Σύμφωνα με την ΠΟΕΣ ξεκάθαρα δημιουργείται πεδίο ώστε να διευκολυνθεί σε δεύτερο χρόνο η ιδιωτικοποίηση, η εκχώρηση, και η ενοποίηση ανά περίπτωση, των νοσοκομείων ή δομών αυτών, με παράλληλη ενσωμάτωση στο ΕΣΥ διά της δημιουργίας της 8ης Υγειονομικής Περιφέρειας, ενώ ταυτόχρονα θεσπίζονται με το μανδύα της μέριμνας νέες επιβαρύνσεις, απώλεια δικαιωμάτων, δημιουργία νέων προβλημάτων κλπ. Ουσιαστικά, τα στρατιωτικά νοσοκομεία εξωθούνται σε ταχύτατο λειτουργικό και οικονομικό στραγγαλισμό η πορεία του οποίου θα ελέγχεται λεπτομερώς, τα οποία για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους θα εξαναγκαστούν να στραφούν προς την εξεύρεση πόρων, από τους οποίους δεν εξαιρούνται οι επενδύσεις, ενώ παράλληλα θα εξοβελίσει εκ των πραγμάτων τους στρατιωτικούς σε ιδιωτικές παροχές υγείας.
Η ΠΟΕΣ τονίζει ότι ξεκάθαρα δημιουργούνται Κοινή Διοίκηση Υγειονομικού υπό το ΓΕΕΘΑ, το οποίο αποκτά υπεραρμοδιότητες, και Κοινό Σώμα Υγειονομικών, ενώ την ίδια στιγμή στο σχέδιο νόμου εμπεριέχεται η πλήρης παραδοχή της αποτυχίας να θεσπιστούν πραγματικά μέτρα μέριμνας, με αποτέλεσμα να θεσπίζονται ποινές και ρήτρες. Σύμφωνα με την ΠΟΕΣ, αποτελεί πραγματικά καινοτόμο πρακτική, πρώτα να εκδιώχνονται από τις ΕΔ δεκάδες υγειονομικού Αξιωματικοί, να επιβαρύνονται με επιπλέον καθήκοντα, να θεσμοθετούνται επίσημα οι απασχολήσεις τους υπέρ του ΕΣΥ και παράλληλα να υπάρχει η απαίτηση για άρτια λειτουργία των νοσοκομείων, σε σημείο να θεσπίζονται νέοι, εξειδικευμένοι ελεγκτικοί μηχανισμοί.
Παράλληλα, η ΠΟΕΣ σχολιάζει ότι, "ευκαιρίας δοθείσης" το ΥΠΕΘΑ ανοίγει την πόρτα για το Σώμα Υπαξιωματικών μέσα από διάταξη για τους ΕΠΟΠ που υποδεικνύει τη μεθοδολογία που θα ακολουθηθεί, για την Ενοποίηση των Μετοχικών Ταμείων με παρέμβαση που θυμίζει μεθόδευση ΝΙΜΤΣ, για τα 40 έτη πραγματικής υπηρεσίας, ενώ επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά ότι κανένα θέμα των ΕΠΟΠ δεν λύθηκε.
Για τη διευκόλυνση της ανάγνωσης, ο σχολιασμός έχει γίνει ανά θεματικές ενότητες και έχει χωριστεί σε 4 κύρια πεδία με υποενότητες. Στο τέλος καταγράφονται συνοπτικά τα συμπεράσματα και σημαντικά ερωτήματα.
Το έγγραφο της ΠΟΕΣ:
ΘΕΜΑ: Σχολιασμός Σχεδίου Νόμου του ΥΠΕΘΑ για τα Υγειονομικά Θέματα κλπ
ΣΧΕΤ.: α. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1352/2024 έγγραφό μας
β. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 028/2025 έγγραφό μας
γ. Σχέδιο Νόμου με τίτλο «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις»
Κύριε Υπουργέ.
Μετά από δύο «διαρροές» του ιδίου σχεδίου νόμου και έχοντας εκφράσει την βεβαιότητα ότι το τελικό κείμενο για την περίθαλψη και τα νοσοκομεία ήταν έτοιμο προς κατάθεση, επιβεβαιωθήκαμε για μια ακόμα φορά και μάλιστα με χειρότερο τρόπο από αυτόν που αναμέναμε, λόγω και των επιπλέον προσθηκών που προέκυψαν. Ακολούθως θα καταγράψουμε τα σχόλιά μας ανά κατηγορίες με την επισήμανση ότι οι προτάσεις μας θα κατατεθούν κατά τη διαδικασία της συζήτησης στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής:
ΜΕΡΟΣ Α΄: Λειτουργία και Σχεδιασμός
α. Λειτουργία Στρατιωτικών ΝοσοκομείωνΗ λειτουργία των Σ/Ν επιβαρύνεται αισθητά με την υποχρεωτική απογευματινή λειτουργία τους, όταν είναι γνωστό ότι το προσωπικό δεν επαρκεί ούτε για τις συνήθεις πρωινές λειτουργίες, ενώ είναι γνωστό ότι εφημερεύουν κάθε μέρα. (άρθρο 3, παρα.1-2). Η ειδική μνεία σε κυκλικές εφημερίες των κλινικών και ούτε καν των νοσοκομείων της Φρουράς Αθηνών, όχι μόνο παραπέμπει ευθέως στη δημιουργία της 8ης Υγειονομικής Περιφέρειας που έχουμε σχολιάσει και κατά το παρελθόν, γεγονός που θα σηματοδοτήσει την πλήρη αλλαγή του λειτουργικού καθεστώτος, αλλά αποδεικνύει και την προχειρότητα με την οποίαν συντάχθηκε συνολικά το νομοσχέδιο (άρθρο 4, παρα.9). Πως είναι δυνατόν να εφημερεύει μόνο κλινική; Και τι θα συμβεί αν απαιτηθεί νοσηλεία με συνεργασία κλινικών;
Η δημιουργία ξεχωριστής Υγειονομικής Περιφέρειας με εφημερίες είναι ο λόγος που πλέον θα προβλέπεται στρατιωτικοί να νοσηλεύονται σε οποιοδήποτε εφημερεύον στρατιωτικό νοσοκομείο ή ιδιωτικά (άρθρο 34). Ωστόσο, συνδυαστικά με το άρθρο 59, παρα.3 καθίσταται σαφές ότι ανοίγει ο δρόμος για σταδιακή και πλήρη ενσωμάτωση στο ΕΣΥ, παρά το γεγονός ότι το ιδιαίτερα κρίσιμο άρθρο 59 δεν συνοδεύεται από ΑΣΥΡ.
Αναφορικά με τις κυρώσεις που προβλέπονται για τους γιατρούς που παραβιάζουν τους όρους της απογευματινής λειτουργίας, πως έχει διασφαλιστεί ότι η «παραβίαση» δεν θα γίνεται σκοπίμως, καθ’ όσον θα θίγει τη λειτουργία ιδιωτικών ιατρείων εφόσον αυτά συνεχίσουν να διατηρούνται, με όσα αυτό συνεπάγεται; Τυχόν τέτοια εξέλιξη, θα επηρεάσει εμφανώς και τη λειτουργία των νοσοκομείων αφού η όλη πρόβλεψη θα καταρρεύσει, αφετέρου τους οικονομικούς πόρους, κάτι που, βεβαίως, επιδιώκεται (άρθρο 4, παρα.8).
Αναφορικά με την αξιολόγηση και πιστοποίηση της ποιότητας παροχής υπηρεσιών, προκύπτουν πάρα πολύ σοβαρές απορίες (άρθρο 9). Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε πιστοποίηση των στρατιωτικών νοσοκομείων; Αφήνεται να εννοηθεί ότι δεν υπήρχε πιστοποίηση μέχρι σήμερα; Επίσης, δεν καθορίζονται τα «διεθνή πρότυπα» των οποίων γίνεται επίκληση, αφού αυτά διαφέρουν παρασάγγες ανάλογα με το οικονομικό μοντέλο εκάστου κράτους. Επίσης, σε κανένα σημείο δεν μνημονεύεται ο σκοπός των εν λόγω αξιολογήσεων (ούτε καν στο άρθρο 59, παρα.7) και αν υφίσταται αντίστοιχο παράδειγμα στο ευρύτερο Δημόσιο. Η δε, απουσία ΑΣΥΡ για μια ακόμα φορά αποκρύπτει τη βούληση του νομοθέτη. Δεύτερον, οι οικείες Γενικές Επιθεωρήσεις των Κλάδων, καθώς και οι Οικονομικές Επιθεωρήσεις (έκτακτες και τακτικές) δεν προέβαιναν στους απαιτούμενους ελέγχους τα προηγούμενα χρόνια; Ποιος είναι δε, ο λόγος που αφαιρέθηκε από το αρχικό κείμενο ο «Οργανισμός Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία Α.Ε.»; Ήταν ακατάλληλη επιλογή; Κι αν ο εισηγητής του εν λόγω άρθρου έπραξε ένα λάθος, μήπως υπάρχουν κι άλλα; Εν λόγω άρθρο είναι ξεκάθαρα το μέσον διά του οποίου θα επιχειρηθεί (κατ’ αναλογία με τις κατά παραγγελία αναλογιστικές μελέτες των ΜΤ) να ανοίξει ο δρόμος για την «ανάγκη αξιοποίησης» των δομών των στρατιωτικών νοσοκομείων από ιδιώτες.
Το άρθρο 16 συνολικά προκαλεί συνολικά, διότι υποκρύπτει, εμφανώς, άλλες προθέσεις: κατ’ αρχάς πως είναι δυνατόν ένα στρατιωτικό νοσοκομείο να διοικείται από αξιωματικό πέραν της Ιατρικής Επιστήμης; Άραγε αναζητούνται τεχνοκράτες που τους ενδιαφέρουν οι αριθμοί ή Επιστήμονες που τους ενδιαφέρει η ορθή λειτουργία των νοσοκομείων; Πέραν τούτου, τα στρατιωτικά νοσοκομεία ως διοικούντα έχουν Διευθυντή. Προκαλεί έκπληξη η αναφορά σε Διοικητές, ενέργεια που παραπέμπει σε μεθόδευση τύπου ΝΙΜΤΣ. Τρίτον, η παρέμβαση στους χρόνους θητείας των ιατρών σε κλινικές έτσι όπως θεσμοθετείται ανοίγει το δρόμο σε νέες δυνατότητες για αποστρατείες. Ενώ είναι γνωστό ότι η μακρόχρονη παραμονή στα καθήκοντα του Διευθυντή Κλινικής στερεί το δρόμο από έτερους ιατρούς, δεν αποσαφηνίζει τι θα συμβαίνει στον Ιατρό που λήγει οριστικά η θητεία, καθ’ όσον δεν θα μπορεί να αξιολογείται από νεότερό του.
Το άρθρο 23 προκαλεί εύλογες απορίες ως προς τη δυνατότητα υλοποίησης της εν λόγω διάταξης και κατά πόσον αυτή θα υποβοηθήσει τη λειτουργία ή θα δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα. Με δεδομένο ότι ήδη υφίσταται αύξηση των παραιτήσεων και υπό την επιφύλαξη του όλου σχεδιασμού που θίγει σε πολλά σημεία τα συμφέροντα των ιατρών, πως είναι δυνατόν να προβλέπεται σε βάθος 5ετίας η ανάγκη των ειδικοτήτων; Εκτιμούμε ότι εν λόγω διάταξη θα συμβάλλει στην περαιτέρω αποδυνάμωση των στρατιωτικών νοσοκομείων.
Ο όρος των «άγονων ειδικοτήτων» (άρθρο 24) δείχνει να αναγνωρίζει ότι το νομοσχέδιο θα συμβάλει στην αύξηση των παραιτήσεων. Ενώ θεσπίζει μέτρα για την συμπλήρωση των άγονων ειδικοτήτων, δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στο πιθανότατο ενδεχόμενο μη ύπαρξης ενδιαφερομένων, που προφανώς θα καλυφθεί από πρόσληψη επικουρικού προσωπικού, με όσα αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία των νοσοκομείων. Τα προαναφερθέντα δύνανται να ερμηνευθεί ως «πρόνοια» για το μέλλον, δηλαδή αναγκαστική συρρίκνωση (άρα ενοποίηση) λόγω μη ύπαρξης επαρκών ειδικοτήτων. Σε περίπτωση ανάγκης πρόσληψης ιατρών με επικουρική ή άλλη εργασιακή σχέση, θεωρείται βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα «εξορθολογισμού».
Ιδιαιτέρως αλγεινή εντύπωση προκαλεί το άρθρο 31, διά του οποίου επιχειρείται η επιβολή «ποινών» σε στρατιωτικούς ιατρούς ως προς τη δυνατότητα πρόσληψης παραιτηθέντων στο ΕΣΥ. Μάλιστα, όπως αποσαφηνίζεται στην ΑΣΥΡ, εν λόγω μέτρο θεσπίζεται «με στόχο τον περιορισμό των παραιτήσεων». Εν λόγω διάταξη είναι από τις πιο κρίσιμες του όλου νομοσχεδίου, διότι δείχνει ευθέως τη φιλοσοφία της συγκεκριμένης Διοίκησης, η οποία σε πλήρη αντίθεση με όσα ευαγγελίζεται περί υποτιθέμενης μέριμνας, υποτιθέμενων παροχών κλπ, θεσπίζει αποτρεπτικές ποινές διότι αναγνωρίζει ότι δεν δύναται να θεσπίσει πραγματικά κίνητρα για να καταστήσει τις ΕΔ ελκυστικές στις ΕΔ. Επισημαίνεται ότι στην ίδια φιλοσοφία κινείτο και τουλάχιστον και η αρχική ρύθμιση για τον υποχρεωτικό χρόνο παραμονής.
Η διαδικασία κάλυψης των κενών που θα δημιουργηθούν στα στρατιωτικά νοσοκομεία αναφέρεται στις εξουσιοδοτικές διατάξεις, κάτι που προκαλεί αρνητική εντύπωση, ιδίως ελλείψει ΑΣΥΡ για την περίπτωση (άρθρο 59, παρα.20). Πλέον καθίσταται σαφές ότι ο θεσμός των επικουρικών γιατρών οδεύει προς το τέλος του και εισέρχεται η απασχόληση ιατρών με «μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών».
β. Διακλαδικότητα – Ενοποίηση – Συρρίκνωση Σ/ΝΚατ’ αρχάς εντυπωσιάζει το γεγονός ότι μετά το αμερικανικό και το φινλανδικό μοντέλο, πληροφορούμαστε για υιοθέτηση και γαλλικού μοντέλου, το οποίο αποτυπώνεται μόνο στην ΑΣΥΡ. Σύμφωνα με αυτό, καθίσταται σαφές ότι ο προορισμός των στρατιωτικών νοσοκομείων είναι η πλήρης ενοποίησή τους με το ΕΣΥ. Εξάλλου το ίδιο επιβεβαιώνεται και από την σκοπούμενη «αναδιάρθρωση της δομής και της οργάνωσης του υγειονομικού σώματος των ΕΔ», που αναφέρεται ρητώς στην ΑΣΥΡ αλλά έχει λειανθεί αρκούντως στο κείμενο του νομοσχεδίου.
Το άρθρο 8 δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη μετονομασία και εμπλουτισμό του άρθρου 11 της «διαρροής» του Δεκεμβρίου 2024 και της «διυπουργικότητας». Προφανώς ο όρος «διυπουργική στελέχωση» κρίθηκε αρκετά βαρύς και πλέον έπεσαν οι μάσκες διά ελαφρύτερου τίτλου, όπου γίνεται λόγος για απλή στελέχωση. Ως ήταν βέβαιο, η απαλοιφή της επίμαχης λέξης έπρεπε να προσδιοριστεί περιγραφικά. Τοιουτοτρόπως ανακαλύψαμε ότι τα στρατιωτικά νοσοκομεία θα απορροφήσουν τις υγειονομικές μονάδες της ΕΛ.ΑΣ, γεγονός που θα δημιουργήσει περαιτέρω επιβάρυνση στα στρατιωτικά νοσοκομεία και υποβάθμιση των παροχών υγείας. Συνδυάζεται με τη διεύρυνση άρθρων 36 και 46, όπου προκύπτει ενοποίηση των οδοντιατρικών μονάδων με διεύρυνση στα ΣΑ. Τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας πρέπει να εξυπηρετούνται αποκλειστικά από τις δικές τους υφιστάμενες ιατρικές δομές και να απεμπλακούν από τις στρατιωτικές υποδομές και παροχές.
Σειρά από άρθρα και διατάξεις δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολιών ως προς την ενοποίηση των στρατιωτικών νοσοκομείων που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο, αν και σε πολλά σημεία έχουν τροποποιηθεί προς το «προσεκτικότερον» αρκετές εκφράσεις (πχ, για τη δυνατότητα σύναψης συμβάσεων με ασφαλιστικές εταιρίες). Η βούληση του νομοθέτη που ρητά κάνει λόγο για δυνατότητα αξιοποίησης «πλεονάζοντων» γιατρών σε νοσοκομεία άλλου κλάδου, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών (άρθρο 16). Παράλληλα, αυξάνονται οι αρμοδιότητες του ΓΕΕΘΑ σε διάφορα σημεία όπως έχουμε τεκμηριώσει και προσφάτως (άρθρα 41, 59), ως επίσης οι διακλαδικές μεταθέσεις (άρθρο 27).
Ειδικώς για το ιδιαίτερα δυσμενές άρθρο 17, η ΑΣΥΡ προκαλεί πολύ μεγάλη εντύπωση αφού από ένα σύνολο δεκαπέντε (15) ρυθμίσεων, σχολιάζει μόνο ότι «αναβαθμίζονται και ενισχύονται οι αρμοδιότητες της Διεύθυνσης Υγειονομικού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, για τον καλύτερο συντονισμό των στρατιωτικών υγειονομικών υπηρεσιών. Ενδεικτικά αναφέρεται η εισήγηση προς το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων για την ίδρυση, την κατάργηση, τη συγχώνευση, τη μεταφορά μονάδων υγειονομικού καθώς και τμημάτων ή κλινικών των στρατιωτικών νοσοκομείων, κατόπιν σχετικής γνώμης της Διεύθυνσης Υγειονομικού του οικείου Γενικού Επιτελείου.». Ακόμα σοβαρότερα, η ΑΣΥΡ δεν αποσαφηνίζει πως ακριβώς ερμηνεύεται η περίπτωση η΄. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι στα Σ/Ν γίνονταν μόνο δωρεές και κληροδοτήματα. Για παράδειγμα η πρόσφατη δωρεά ιδιώτη στο ΝΝΑ ύψους 4,5 εκ. ευρώ είναι πιθανό να θεωρηθεί «επένδυση» στο μέλλον; Διότι οι επενδύσεις, σε αντίθεση με τις δωρεές και τα κληροδοτήματα, είθισται να εγείρουν ανταποδοτικές αξιώσεις. Κατ’ ουσίαν το άρθρο 17 δημιουργεί κατά μέρος Ενιαία Διοίκηση Υγειονομικού, δίχως να την αναφέρει. Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και το άρθρο 22 που θεσπίζει νέο Όργανο αναφορικά με τις διακλαδικές στελεχώσεις.
Το άνοιγμα του Κέντρου Ειδικής Φροντίδας Παιδιών του Ναυτικού Νοσοκομείου Πειραιά είναι η πρώτη ενιαία Μονάδα / Κλινική στρατιωτικού νοσοκομείου που πέφτει «θύμα» της ενοποίησης, αφού πλέον ανοίγει για το σύνολο του ένστολου και πολιτικού προσωπικού των ΕΔ και των ΣΑ. Κατά τα λοιπά πρόκειται για μια ακόμα ειρωνεία και εμπαιγμό του νομοσχεδίου ότι στο τίτλο του άρθρου διατηρείται ο όρος «Ενόπλων Δυνάμεων» (άρθρο 50).
γ. ΙδιωτικοποίησηΟ δρόμος για την είσοδο ιδιωτικών συμφερόντων στα στρατιωτικά νοσοκομεία πλέον εμπίπτει στις αρμοδιότητες του ΓΕΕΘΑ, σύμφωνα με το άρθρο 17 και συνδυαστικά με τα άρθρα 6 και 9 δημιουργούν προϋποθέσεις εισόδου των ιδιωτών, στο πλαίσιο «αδυναμίας» των νοσοκομείων να ανταπεξέλθουν οικονομικά.
Η Μονάδα Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής του ΝΝΑ πλέον ανοίγει πλήρως σε κάθε πολίτη, ως εκ τούτου χάνει το χαρακτήρα της κλινικής του ΝΝΑ και κατ’ επέκταση της στρατιωτικής Μονάδας. Ως εκ τούτου αποτελεί την πρώτη Μονάδα/Κλινική που δωρίζεται στο σύνολο των πολιτών και αποτελεί παραδοχή της αδυναμίας του Κράτους να υποστηρίξει την εν λόγω διαδικασία. Ως εκ τούτου το άρθρο 38 ένεκα της παράλληλης θέσπισης του άρθρου 48 αποτελεί παροχή «δυνατότητας» να απευθύνονται οι στρατιωτικοί και ειδικώς τα στελέχη του ΠΝ που είναι εξ ορισμού δικαιούχα εκτός δομών των στρατιωτικών νοσοκομείων.
δ. ΦαρμακείαΜε δεδομένο ότι εξακολουθεί να εκκρεμεί η έκδοση ΚΥΑ για την εξυπηρέτηση των στρατιωτικών από το σύνολο των φαρμακείων, προκαλεί εύλογες απορίες η επιβάρυνση των νοσοκομειακών φαρμακείων με διανυκτέρευση, ενέργεια που θα απαιτήσει επιπλέον προσωπικό. (άρθρο 3, παρα.3-4). Επίσης αρνητική εντύπωση προκαλεί η ΑΣΥΡ, όπου η επιβάρυνση της λειτουργίας παρουσιάζεται ως «ευελιξία στελέχωσής τους».
ε. Ν.Ι.Μ.Τ.Σ.Ολόκληρο το Κεφάλαιο Δ επιβεβαιώνει το σύνολο των μεθοδεύσεων που έχουμε αποκαλύψει κατά το παρελθόν και μάλιστα με επιθετικό τρόπο. Το άρθρο 53 εκχωρεί τη μείζονα αρμοδιότητας της λήψης αποφάσεων στο Διοικητή, ο οποίος πλέον δεν είναι καν στρατιωτικός. Ο Διοικητής θα δύναται να αποφασίζει με παράκαμψη του ΔΣ, κατόπιν αποφάσεως του τελευταίου. Η εν λόγω παράγραφος (3) ουσιαστικά αλλάζει πλήρως το χαρακτήρα του ΝΙΜΤΣ.
Πλέον, το ΝΙΜΤΣ μετατρέπεται επίσημα μεν, αλλά αδιευκρίνιστα μερικώς σε ΚΑΠΗ (άρθρο 54). Η εν λόγω ενέργεια έχει τη σύμφωνη γνώμη του ΔΣ του ΝΙΜΤΣ; Υφίσταται μελέτη στην οποίαν να καταγράφονται οι επιπτώσεις στις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας; Επισημαίνεται ότι στα στελέχη του ΠΝ έχουν ειδική σχέση με το ΝΝΑ μόνο, το οποίο είναι περιουσιακό τους στοιχείο με διαφορετικό καθεστώς σε σχέση με τα υπόλοιπα Σ/Ν, και δεν είναι δικαιούχοι στο ΝΙΜΤΣ. Αν και στο αρχικό κείμενο αναφέρονταν, πλέον απλώς αφήνεται να εννοηθεί ότι πιθανώς συμπεριλαμβάνονται. Αυτό δεν μπορεί να ισχύει, άρα πρέπει κατανάγκη να υποτεθεί ότι αποκλείονται. Παράλληλα, οφείλει να διευκρινισθεί εάν η υπόψιν Μονάδα θα είναι
κερδοσκοπικού ή μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, καθώς επίσης και ο αριθμός των κλινών και η πηγή της χρηματοδότησης του νοσοκομείου προκειμένου να μετασχηματίσει τους κατάλληλους χώρους που οφείλουν να πληρούν ειδικές προδιαγραφές.Επιπλέον, για το ίδιο θέμα εκχωρείται αρμοδιότητα συναπόφασης στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη για τις τύχες του ΝΙΜΤΣ (άρθρο 59, παρα.22). Δεν διευκρινίζεται ο χώρος που θα δημιουργηθεί η συγκεκριμένη μονάδα, οι κλίνες που θα απαιτηθούν, οι συνθήκες λειτουργίας, ούτε καν ο σκοπός της εν λόγω μετατροπής. Ειδικώς η μνεία σε «δυνατότητα» συμβάσεως με τον ΕΟΠΥΥ για εξυπηρέτηση ασφαλισμένων έως και ιδιωτικών φορέων, δηλώνει με σαφήνεια τον σκοπό της δημιουργίας της εν λόγω Μονάδας. Την ίδια στιγμή όπου το ΝΙΜΤΣ συρρικνώνεται και, ως γνωστόν, σπανιότατα διατίθετο για τη νοσηλεία εν ενεργεία στελεχών, υπενθυμίζουμε ότι προσφάτως ενεργοποιήθηκε η παρακράτηση από το σύνολο και των Υπαξιωματικών, καθιστώντας τους τυπικά δικαιούχους, αλλά στην πράξη απλώς χρηματοδότες. Η πλήρης απώλεια του ελέγχου του Νοσοκομείου με πλήρη ευθύνη του ΔΣ αυτού και προσωπικά τον Πρόεδρό του, αποδεικνύεται περαιτέρω, όπου για ένα Νοσοκομείο που αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του ΜΤΣ, οι δικαιούχοι «περίθαλψης» θα συγκαθορίζονται από τους Υπουργούς Εθνικής Άμυνας, Εθνικής Οικονομίας και Προστασίας του Πολίτη (άρθρο 59, παρα.22).
Η ακόλουθη παρατήρηση χρήζει σοβαρής προσέγγισης: πλέον για το ΝΙΜΤΣ θεσπίζεται η δυνατότητα σύναψης συμβάσεων με τα ΜΤΣ, ΜΤΝ, ΜΤΑ καθώς και ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς (άρθρο 54, παρα.2). Η πρώτη παρατήρηση αφορά το πως είναι δυνατόν το Ν.Ι. του ΜΤΣ να συνάψει σύμβαση με το ΜΤΣ και για ποιο λόγο; Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν το ΝΙΜΤΣ πάψει να αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του ΜΤΣ. Η δεύτερη, ακόμα σοβαρότερη παρατήρηση, αφορά την εξυπηρέτηση ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών, όχι για θέματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης όπως θα γίνει με τα υπόλοιπα Σ/Ν αλλά για την λειτουργία του ΚΑΠΗ.
Η παρα.3 του άρθρου 54 αποδεικνύει ότι το ΝΙΜΤΣ θα μεταλλαχθεί σε «νοσοκομείο» που θα λειτουργεί υπό πλήρως ιδιωτικούς όρους, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι το ΝΙΜΤΣ θα είναι επίσημα το πρώτο Σ/Ν που ήδη παύει να θεωρείται στρατιωτικό ακριβώς διότι , μεταβολή που θα ολοκληρωθεί σε πολλά στάδια και για την οποίαν η πρόσφατη απολύτως αυθαίρετη παρέμβαση του Υπουργείου Υγείας στη σύνθεση του ΔΣ του ΝΙΜΤΣ μόνο «αυθαίρετη» δεν ήταν τελικώς.
ΜΕΡΟΣ Β΄: Οικονομικά Στρατιωτικών Νοσοκομείων - Αποζημιώσεις
α. Οικονομικά Στρατιωτικών ΝοσοκομείωνΑναφορικά με την «πρόνοια» διανομής φαρμάκων, από την ΑΣΥΡ δεν καθίσταται σαφής η πηγή του προϋπολογισμού που θα επιβαρυνθεί με το ποσόν διανομής των φαρμάκων, ενέργεια που βρίσκεται αντίθετη με τη φιλοσοφία εξοικονόμησης που επιχειρεί να παρουσιάσει το ΥΠΕΘΑ (ως παράδειγμα επικαλούμαστε τη λειτουργία των ιδιωτικών φαρμακείων, τα οποία έχουν συνάψει συμβάσεις για μεταφορές με χαμηλή χρέωση του καταναλωτή που μηδενίζεται ανάλογα με το ποσόν) (άρθρο 3, παρα.3-4).
Η «παροχή δυνατότητας» στους Διοικητές να συνάπτουν συμβάσεις με ασφαλιστικούς φορείς και ασφαλιστικές εταιρίες, θα καταστεί υποχρεωτική, λόγω του γενικότερου στραγγαλισμού των νοσοκομείων που έχει ήδη μεθοδευτεί κατά το προηγούμενο διάστημα προς όφελος του ΕΟΠΥΥ (άρθρο 4, παρα.1).
Ο σχεδιασμός στραγγαλισμού αποδεικνύεται ακολούθως. Κατ’ αρχάς, γίνεται λόγος για πιστώσεις που «απορρέουν από απαιτήσεις έναντι του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) και των λοιπών ασφαλιστικών φορέων», δηλαδή από χρήματα των στρατιωτικών νοσοκομείων που πρόσφατα θεσπίστηκε ότι θα αποδίδονται στον ΕΟΠΥΥ αντί για τα νοσοκομεία, ενώ μέρος αυτών (10%) είχε προηγουμένως διαγραφεί (άρθρο 4, παρα.1-6). Εν ολίγοις θα εξαρτώνται οικονομικά από τη «βούληση» ενός φορέα που δεν πληρώνει αν προηγουμένως οι οφειλές του δεν καταστούν ληξιπρόθεσμες, με όσα αυτό συνεπάγεται. Η δε νέα δυνατότητα παρέμβασης στις διαδικασίες λειτουργίας των ΔΥΟ των στρατιωτικών νοσοκομείων, τα οποία ήδη λειτουργούν με βάσει τα ισχύοντα στις ΕΔ, αφήνει να εννοηθεί ότι επίκειται διαφοροποίηση στον τρόπο λειτουργίας (άρθρο 59, παρα.3)
Ξεκάθαρα αφήνεται να εννοηθεί η «υποχρεωτική δυνατότητα» για εκμετάλλευση και εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, που παραπέμπει ευθέως στην είσοδο ιδιωτών (άρθρο 5), ο δρόμος για την οποίαν ξεκάθαρα ανοίγει και παρακάτω με συνδυασμό διατάξεων. Το δε, Σύστημα Κοστολόγησης Νοσοκομειακών Υπηρεσιών (DRG) είναι ένα διεθνές «εργαλείο» που ελέγχει την καταγραφή της τιμής πώλησης ανά περίπτωση εργασιών και παροχής υπηρεσιών και αντίστοιχα της τιμής αγοράς τους από τα ασφαλιστικά ταμεία, τις ασφαλιστικές εταιρίες, αλλά και ατομικά κάθε ασθενή. Η εφαρμογή αυτού του συστήματος κοστολόγησης στα στρατιωτικά νοσοκομεία δεν διασφαλίζει την αποσύνδεση της χρηματοδότησής τους από τον κρατικό προϋπολογισμό μέσω του προϋπολογισμού του ΥΠΕΘΑ. Τουναντίον δύναται να χρησιμοποιηθεί και για τον ακριβώς αντίθετο σκοπό, δηλαδή τον ασφυκτικότερο έλεγχο των οικονομικών των νοσοκομείων ώστε η αύξηση των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας να αυξηθεί ελεγχόμενα, δίχως να αποκλειστεί η πιθανότητα «ιδιωτικοποίησης» και σε επίπεδο αποζημιώσεων. Ως εκ τούτου, συνδυαστικά με το άρθρο 6 για την οικονομική αυτοτέλεια δύναται να λειτουργήσει ως μέσον καθορισμού τιμών πώλησης των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας στο πλαίσιο της υποχρέωσης εύρεσης εσόδων.
Ως προς τον έλεγχο από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων, ευελπιστούμε ο πρώτος έλεγχος να γίνει στο ΝΙΜΤΣ προκειμένου να εντοπιστούν όσα αποκαλύπταμε καθ’ όλο το διάστημα ως απόρροια των αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου του, συμπεριλαμβανομένης της βούλησης του τεχνοκράτη νέου Διοικητή της ανάθεσης των προμηθειών σε μεσάζοντα ιδιώτη που, προφανώς, θα εκτοξεύσει το κόστος (άρθρο 6, παρα.4). Επί της ουσίας, τα στρατιωτικά νοσοκομεία θα εξωθηθούν να στραφούν κατά μέρος σε αναπτυξιακές προοπτικές, δηλαδή με όρους κέρδους για λόγους επιβίωσης, αντί να μείνουν προσηλωμένα στην αποστολή τους.
Η σύναψη συμβάσεων με ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα για εξυπηρέτηση των ιδίων αναγκών προκαλεί πολύ σοβαρές απορίες. Κατ’ αρχάς είναι γνωστό ότι υπάρχει μέρος των ιατρικών πράξεων (πχ ειδικές εξετάσεις) που δεν διενεργούνται στα στρατιωτικά νοσοκομεία, ή όχι σε όλα εξ αυτών. Σε τέτοιες περιπτώσεις υφίσταται η δυνατότητα για ανέξοδη (για τον ασφαλισμένο) διενέργεια της ιατρικής πράξεως σε έτερο δημόσιο νοσοκομείο, με απευθείας εκκαθάριση μέσω των εμπλεκομένων φορέων. Στην περίπτωση μη ύπαρξης σχετικής δομής, η δυνατότητα για εξυπηρέτηση απευθείας δικαιούχου από συμβεβλημένο διαγνωστικό κέντρο είναι κάτι που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι έχει συμβεί και γνωρίζουμε και τη διαδικασία. Ως εκ τούτου ποιος είναι ο πραγματικός λόγος της σύναψης συμβάσεων με ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, ενέργεια που θα επιβαρύνει περαιτέρω τα οικονομικά των νοσοκομείων, άρα θα δημιουργήσει πρόσθετη ανάγκη εξεύρεσης πόρων; (άρθρο 34, παρα.2)
Εκ νέου έκπληξη προκαλεί το άρθρο 41, όπου σύμφωνα με όσα προκύπτουν από την ΑΣΥΡ, θεσπίζεται δειγματοληπτικός έλεγχος δικαιολογητικών προκειμένου να επιταχύνονται οι διαδικασίες αποζημίωσης. Ωστόσο, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο εφαρμόζεται από το 2014. Ως εκ τούτου ποια ακριβώς αλλαγή επέρχεται;
β. ΑποζημιώσειςΗ πρόβλεψη για αποζημίωση των εφημεριών προφανώς και βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση αλλά υφίστανται σοβαρές ενδείξεις ότι δεν θα ακολουθήσει τα πρότυπα του ΕΣΥ, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σοβαρές αδικίες και άνιση μεταχείριση. Η όλη περιγραφή περί δικαιούχων, όρων, προϋποθέσεων κλπ, δημιουργεί άμεσους συνειρμούς με την περίπτωση και τη διπλή αποτυχία του πολύπαθου «επιδόματος Στόλου». Επίσης, χαιρετίζουμε τη μη υπαγωγή της εν λόγω αποζημίωσης στο εισόδημα (άρα και στη σχετική φορολόγηση), γεγονός που επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ότι μόνο το προσωπικό που υπηρετεί στο Στόλο αντιμετωπίστηκε κατ’ εξαίρεση με θεσμοθέτηση της ευθείας χλεύης και απαξίωσης. Σε κάθε περίπτωση, πρόσθετη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι σε σχέση με τη «διαρροή», προφανώς κάπου στο «δρόμο» χάθηκαν και 900 εκ. ευρώ από τη δαπάνη (από 3,7 σε 2,8 εκ.) (άρθρο 25).
γ. Επιβάρυνση Στρατιωτικών σε Παροχές ΥγείαςΤι ακριβώς σημαίνει «νοσήλιο αναφοράς», που θα καθοριστεί «με κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Υγείας, μετά από εισήγηση του ΚΕ.ΤΕ.Κ.Ν.Υ..», αν όχι θέσπιση επιπλέον επιβάρυνσης των ασφαλισμένων; Η ΑΣΥΡ δεν αποσαφηνίζει, παρά μόνο κάνει λόγο για «κατοχύρωση της οικονομικής αυτοτέλειας των νοσοκομείων». Η «παροχή δυνατότητας» στους Διοικητές να συνάπτουν συμβάσεις με ασφαλιστικούς φορείς και ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες για την κάλυψη των ιατρικών υπηρεσιών, προφανώς και θα καταστεί υποχρεωτική στο πλαίσιο της οικονομικής επιβίωσης και μάλιστα υπό τη διπλή δαμόκλειο σπάθη του ετησίου ελέγχου και της αξιολόγησης. Ως αποτέλεσμα αυτής της αναπόφευκτης ενέργειας, οι κύριοι δικαιούχοι θα καταστούν οικονομικό «βάρος» που θα εξωθηθεί στην ιδιωτική Υγεία, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι «καλοπληρωτές» ιδιώτες και να μην διακινδυνεύονται τα οικονομικά του εκάστοτε νοσοκομείου (άρθρο 6, παρα.6).
Η πρόνοια του άρθρου 35 (παρα.1) εγείρει νέα ερωτήματα. Κατ’ αρχάς, που σταματούν τα όρια του άρθρου 35 και ξεκινούν του άρθρου 36; Και υπό ποιους όρους και προϋποθέσεις; Για παράδειγμα, ο χρόνος αναμονής (πχ για χειρουργική επέμβαση) θα κρίνεται ικανός για να αιτιολογήσει τη διενέργεια ιατρικών πράξεων από ιδιωτική κλινική ή θα εμπίπτει στην «ελεύθερη επιλογή» που θα αποζημιώνεται από τον ασθενή; Παράλληλα, διά της παραπομπής των στρατιωτικών σε νοσοκομεία πέραν των στρατιωτικών ή και ιδιωτικές δομές, πως θα διασφαλίζεται η χορήγηση αναρρωτικών αδειών, που είναι αλλαγή κατάστασης και για το λόγο αυτό ελέγχονται και εγκρίνονται από τις ανά κλάδο Ανώτατες Υγειονομικές επιτροπές; Και πως ακριβώς ερμηνεύεται ο όρος «κατά τόπους στρατιωτικές, ναυτικές και αεροπορικές υγειονομικές επιτροπές»; Υποβαθμίζονται οι Ανώτατες; Δημιουργούνται περιφερειακές; Η ασάφεια της ΑΣΥρ συσκοτίζει περαιτέρω.
Πως νοείται η «αποσυμφόρηση των στρατιωτικών νοσοκομείων», όταν όχι μόνο διατηρείται, αλλά διαρκώς ενισχύεται η σχέση των τους με το ΕΣΥ και μάλιστα θεσπίζεται η «δυνατότητα» (υποχρέωση) εξυπηρέτησης νέων, ιδιωτικών ασφαλισμένων; (άρθρο 36, παρα.2)
Ακολούθως ξεκαθαρίζεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αντικαθίσταται η δωρεάν παροχή υπηρεσιών (πχ συνταγογράφησης) με την επί πληρωμή, και μάλιστα υπό τον παραπλανητικό όρο της «ελεύθερης επιλογής» και της «δυνατότητας ασφάλισης» (άρθρο 36, παρα.2-3 και 7, καθώς και άρθρο 39, παρα.5). Η επιβεβαίωση της εν λόγω μεθόδευσης αποτυπώνεται στις εξουσιοδοτικές διατάξεις (άρθρο 59, παρα.2). Ιδίως δε, η παρα.5 του άρθρου 59 αφήνει ανοικτά να εννοηθεί ότι έρχεται και αύξηση συμμετοχής σε φαρμακευτικές δαπάνες.
Πως είναι δυνατόν η περιοδική υγειονομική εξέταση να διενεργείται σε δημόσια νοσοκομεία; Κατέχουν οι γιατροί γνώση επί των ειδικών απαιτήσεων των ΕΔ; Μπορούν πχ να εκτιμήσουν πότε ένα νόσημα ή πάθηση καθίσταται επικίνδυνο για ένα ιπτάμενο στέλεχος, ή κάποιο που υπηρετεί σε Υποβρύχια ή άλλες ειδικές εργασιακές συνθήκες; Τι θα συμβεί αν προκληθεί οποιασδήποτε μορφής βλάβη σε στέλεχος ή την Υπηρεσία από υπερεκτίμηση ή υποεκτίμηση ενός ευρήματος, που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσιολογικό; (άρθρο 36, παρα.5)
Το άρθρο 39 φέρνει στο προσκήνιο νέα πιθανή επιβάρυνση, αφού δεν αποσαφηνίζει εάν η συμμετοχή 15% σε ιδιωτικές παροχές υγείας θα την κοστολόγηση επί του τιμολογίου του Δημοσίου ή της παροχής υπηρεσιών από την ιδιωτική δομή.
Θεσπίζεται το πρόστιμο εις βάρος του ασθενούς, ύψους διπλάσιου του κόστους, εφόσον διαπιστωθεί εκτέλεση μη νόμιμης δαπάνης (άρθρο 41, παρα.4). Το θέμα θεσπίζεται εντελώς γενικά και αόριστα, γεγονός ιδιαίτερα σοβαρό, καθ’ όσον ως μη νόμιμη μπορεί να εκληφθεί μια δαπάνη για την οποίαν έγινε κάποιο λάθος από το φαρμακείο.
Η προκαταβολή μέρους του ποσού της δαπάνης στον στρατιωτικό δύναται να προκαλέσει οικονομική δυσπραγία, ιδίως στις περιπτώσεις αναγνωρισμένα αυξημένου κόστους της πράξεως, ή επαναλαμβανόμενης πράξης, ή άλλης περίπτωσης που σχετίζεται με οικονομικούς λόγους (πχ αδυναμία διασφάλισης στέγης). (άρθρο 42).
Το άρθρο 45 είναι συνολικά κατάπτυστο και αποτελεί την άθλια, ρατσιστική συνέχεια της αντίστοιχης ΚΥΑ περί της δήθεν Υγειονομικής Περίθαλψης των στελεχών. Με ποια κριτήρια δύναται να απορριφθεί ένα αίτημα που σχετίζεται με περίθαλψη στο εξωτερικό, όταν έχουν υπάρξει περιπτώσεις μελών οικογενειών στρατιωτικών όπου έχουν τεθεί σε κίνδυνο ζωές; Εάν στην Ελλάδα υπάρχει πχ δυνατότητα επέμβασης αλλά με υψηλό ποσοστό θανάτου, αλλά στο εξωτερικό δυνατότητα με νέες τεχνολογίες που σχεδόν εκμηδενίζει τους κινδύνους (υπαρκτό περιστατικό), το αίτημα θα εγκριθεί ή θα απορριφθεί, όπως είχε γίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση; Πόσες είναι οι περιπτώσεις, ιδίως στην Υγεία, όπου «ο πιο πρόσφορος τρόπος» συνδυάζεται με τον «επιστημονικά ενδεδειγμένο», όταν η κοινή εμπειρία αποδεικνύει ότι ο ενδεδειγμένος είναι συνήθως ιδιαίτερα κοστοβόρος; Και τι θα συμβεί στην περίπτωση όπου δεν υπάρχει θέση για μετάθεση εξωτερικού;
Το άρθρο 59, παρα.12 ανοίγει το δρόμο για την υιοθέτηση του γνωστού αποτυχημένου συστήματος των «10 ραντεβού ανά μήνα για κάθε γιατρό», πέραν των οποίων καταβάλλεται αποζημίωση επίσκεψης, ακόμα και για απλή συνταγογράφηση. Προκαλεί δε, εκ νέου εντύπωση, το γεγονός ότι η δυνατότητα παρέμβασης του ΥΕΘΑ αναφέρεται στις μεταβατικές διατάξεις και όχι στο κυρίως άρθρο.
ΜΕΡΟΣ Γ΄: Υπηρεσιακές Παρεμβάσεις
α. ΣταδιοδρομίαΣυνδυαστικά με την «προληπτική πρόνοια» του νέου διοικητικού προσόντος της «απόκτησης διοικητικής εμπειρίας» από Αξιωματικούς του Ιατρικού και Νοσηλευτικού Σώματος, θεσπίζονται διακλαδικές τοποθετήσεις ανά την Ελλάδα για το σύνολο των βαθμών έως και Ανωτέρων, ανάλογα με την ειδίκευση βεβαίως, που είναι βέβαιο ότι εξωθήσει σε παραιτήσεις σημαντικό αριθμό του θιγόμενου προσωπικού (άρθρα 13, 17 και 27).
Παραμένει ακατανόητος ο λόγος της οιασδήποτε παρέμβασης στον ελάχιστο χρόνο παραμονής στις ΕΔ, όταν είναι γνωστό ότι η απόκτηση ειδίκευσης έγινε μέσα στα στρατιωτικά νοσοκομεία, με παράλληλη συμμετοχή σε εφημερίες κλπ και θεωρείται πραγματικός χρόνος υπηρεσίας (άρθρο 19). Η «δημιουργική ασάφεια» του άρθρου εγείρει απορίες, πόσο μάλλον εάν ληφθεί υπόψιν η αρχική βούληση του νομοθέτη.
Στο άρθρο 21 υπάρχει σε σχέση με τη «διαρροή» του Δεκεμβρίου μια σοβαρότατη αλλαγή που επιβεβαιώνει πλήρως τις αποκαλύψεις μας. Η δήθεν παραπομπή στη σταδιοδρομία των Υγειονομικών απαλείφθηκε και πλέον γίνεται ανοικτά λόγος για «Ενίσχυση αμεροληψίας και διαφάνειας μεταθέσεων», γενικώς. Η κατάργηση της παρα.3 του άρθρου 4 του ν.3883/2010 αφορά το σύνολο των στρατιωτικών και συνιστά ίσως τη σοβαρότερη παρέμβαση στο σύνολο του νομοσχεδίου, αφού ανοίγει το δρόμο για 40 έτη πραγματικής υπηρεσίας, όπως έχουμε τεκμηριώσει λεπτομερώς. Η ασάφεια της ΑΣΥΡ προκειμένου να μην μπορεί να γίνει αντιληπτή η βούληση του νομοθέτη ενισχύει περαιτέρω την ύπαρξη της ανωτέρω μεθόδευσης. Επισημαίνουμε εκ νέου ότι η εν λόγω παράγραφος είναι αυτή που καθιστά ενεργό τη δυνατότητα αναγνώρισης 5ετίας στο διπλάσιο, για τη συμπλήρωση 40 ετών πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας (με 35 έτη πραγματικά). Δίχως την εν λόγω παράγραφο, η δυνατότητα της 5ετίας στο διπλάσιο καταρρέει και μεταπίπτει σε επικουρική (δηλαδή πέραν των 40, για επαύξηση της σύνταξης). Η προσθήκη της παρα.4 γίνεται καθαρά «για τα μάτια του κόσμου», προκειμένου να στραφεί στους Υγειονομικούς το κέντρο βάρους της ρύθμισης.
Το άρθρο 44 προκαλεί πολλαπλώς αλγεινή εντύπωση: όχι μόνο η επί δύο και πλέον έτη ψηφισθείσα διάταξη δεν έχει εφαρμοστεί στην πράξη, ενώ να προβλέπεται και διάθεση, απόσπαση ή ακόμα και μετάθεση στρατιωτικών στον ΕΟΠΥΥ, πόσο μάλλον εν λόγω πρόνοια να εμπεριέχεται, πιθανώς ως ειρωνεία, σε ένα νομοσχέδιο όπου οι στρατιωτικοί θεσπίζεται να εξυπηρετούν όλη την κοινωνία.
Στο άρθρο 59, παρα.23 υφίσταται, προφανώς σκοπίμως, μια ιδιαίτερα σοβαρή μεθόδευση, αφού ο ΥΕΘΑ θα δύναται να καθορίζει τα νοσήματα, τις παθήσεις και τις βλάβες υγείας που θα εξετάζονται από τις αρμόδιες Επιτροπές για την κρίση σωματικής ικανότητας και που, ως γνωστό, πλέον οδηγούν έως και στην απόλυση. Παρά ταύτα, εν λόγω αρμοδιότητα δεν είναι του ΥΕΘΑ, αλλά των Υπουργών Υγείας και Εργασίας και σχετίζεται με την επικαιροποίηση του ΠΔ 41/2012 με πλήρη ενσωμάτωση του ν.4808/2021, ώστε να αναγνωριστούν ως επαγγελματικές ασθένειες και όσες οφείλονται σε ψυχοκοινωνικούς παράγοντες (όπως το εργασιακό στρες, συμπεριλαμβανομένων των συναφών συνδρόμων). Ωστόσο, η πρόθεση του νομοθέτη είναι να καταργήσει το ΠΔ ως προς την εφαρμογή του στις ΕΔ, με το άρθρο 61, παρα.3 καταργούνται η παραπομπή στο εν εκάστοτε Διάταγμα και ομοίως η αρμοδιότητα του ΥΕΘΑ να προτείνει και όχι να ορίζει.
Σοβαρούς προβληματισμούς εγείρει το άρθρο 70 αναφορικά με τη σταδιοδρομία των ΕΠΟΠ. Κατ’ αρχάς το άρθρο 70 αυξάνει αθροιστικά κατά έξι (6) τα έτη παραμονής στους βαθμούς του Δεκανέα και αντιστοίχων (κατά 2 έτη, από 5 σε 7), του Λοχία και αντιστοίχων (κατά 2 έτη, από 8 σε 10) και του του Επιλοχία και αντιστοίχων (κατά 2 έτη, από 8 σε 10), ουσιαστικά με εφαρμογή από τις επόμενες σειρές κατάταξης. Η εμφανής «ειρωνεία» έγκειται στο γεγονός ότι, σύμφωνα με την ΑΣΥΡ, η ρύθμιση αποσκοπεί στην αποφυγή πολυετούς παραμονής των ΕΠΟΠ στο βαθμό του Αρχιλοχία με την επιμήκυνση ετών παραμονής σε χαμηλότερους βαθμούς, υπό δυσμενέστερους διοικητικούς, σταδιοδρομικούς και οικονομικούς όρους. Το άρθρο αυτό ξεκάθαρα ανοίγει την πόρτα για το Σώμα Υπαξιωματικών, ώστε να μπορούν να συνυπάρχουν ΕΠΟΠ με ΑΣΣΥ. Ουσιαστικά η ιδιαίτερα βραδεία εξέλιξη των ΕΠΟΠ υποδεικνύει την αντίστοιχη εξέλιξη που θα μεθοδευτεί για τους αποφοίτους ΑΣΣΥ με εξέλιξη ως το βαθμό του Ανθυπαπιστή.
Το άρθρο 69, συνδυαστικά με το 70 και έτερες πρόσφατες παρεμβάσεις, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα καθ’ όσον μειώνει κατά τρία έτη το ανώτατο ηλικιακό όριο κατάταξης, δήθεν για τη βέλτιστη επιχειρησιακή αξιοποίηση των ΕΠΟΠ. Σύμφωνα με την ΑΣΥΡ, που για τα συγκεκριμένα δύο άρθρα εκτείνεται σε περισσότερο από μία σελίδα εξηγήσεων, καθίσταται σαφές ότι χρειάζονται ΕΠΟΠ σε χαμηλότερες ηλικίες για να είναι αξιοποιήσιμοι. Ως εκ τούτου, προκαλεί εύλογες απορίες (που έχουμε εξάλλου θέσει κατ’ επανάληψη), το γεγονός ότι «το πρόβλημα των πρόωρων αποστρατειών των ΕΠΟΠ λύθηκε», όταν η ίδια η Πολιτεία ξεκαθαρίζει ότι δεν επιθυμεί να έχει χαμηλόβαθμα στελέχη σε προχωρημένες (επιχειρησιακά) ηλικίες. Υπενθυμίζουμε ότι στη σχετική τροπολογία του ν.5166/2024 η αιτιολογική έκθεση περιοριζόταν σε περίπου 3 γραμμές.
β. Απασχόληση Ιατρονοσηλευτικού προσωπικούΔεν καθορίζονται οι προϋποθέσεις της αποζημίωσης των ιατρών και του λοιπού προσωπικού που θα απασχολούνται σε παροχή ιατρικών υπηρεσιών και πράξεων πέραν του 8ώρου. Υπό ποιες συνθήκες θα μπορεί να «προσέρχεται ως ιδιώτης» κάποιος ασφαλισμένος; Θεωρούμε ότι εν λόγω λεκτικό αφήνει να εννοηθεί ότι θα υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός εξυπηρέτησης ασφαλισμένων, πέραν του οποίου οι ασθενείς θα εξετάζονται υποχρεωτικά ως ιδιωτική επίσκεψη, όπως δηλαδή συμβαίνει ήδη με τον ΕΟΠΥΥ, που έχει μετατραπεί επί της ουσίας σε παροχή υπηρεσιών υγείας υπό ιδιωτικούς όρους (άρθρο 4, παρα.1-6).
Την στιγμή που θεσπίζεται επιβάρυνση της λειτουργίας των νοσοκομείων, δίχως καν να υπάρχει μέριμνα ελέγχου παρουσιολογίου, μονιμοποιείται η δυνατότητα για απόσπαση των στρατιωτικών ιατρών για κάλυψη των αναγκών του ΕΣΥ, γεγονός που αποτελεί ξεκάθαρη ένδειξη ενοποίησης. Αναφορικά με την υποτιθέμενη πρόνοια της μη διατάραξης της εύρυθμης λειτουργίας των νοσοκομείων, είναι κάτι που διαπιστώσαμε στην πράξη ότι ουδείς έλεγχος ή ενδιαφέρον υφίσταται εκ μέρους της Διοίκησης (άρθρο 8, παρα.4).
Όσον αφορά το άρθρο 18, θεωρούμε γενικά αδιανόητη τη θεσμοθέτηση κάθε «δυνατότητας» για παράλληλη εργασία, διότι υποκρύπτει την έλλειψη βούλησης και πόρων για αυξήσεις μισθών σε ρεαλιστικά επίπεδα.
γ. ΕκπαίδευσηΗ πρόνοια του άρθρου 28 βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση και οφείλει να επεκταθεί προς το σύνολο των σπουδαστών των ΑΣΕΙ-ΑΣΣΥ και μάλιστα για το σύνολο των ετών φοίτησης, συμπεριλαμβανομένων των απολύσεων των λόγων υγείας, οι οποίοι σε αντίστοιχες περιπτώσεις απολύονται χάνοντας κάθε άλλο δικαίωμα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εξωθούμενοι να διαγωνιστούν εξ αρχής ως μαθητές λυκείου. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να καταργηθεί η σχετική «πρόνοια μέριμνας» του άρθρου 96 του ν.5018/2023 (παρα.15).
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν οι νέες παρεμβάσεις στο ν.3187/2003 αναφορικά με τα ΑΣΕΙ, εν προκειμένω με τα άρθρα 62 και 63, μιας και ιδιαίτερα νωπές είναι οι μνήμες περί του πόσο μελετημένες ήταν οι ρυθμίσεις για την πλήρη ανωτατοποίησή τους. Προκειμένου να μην υπάρχουν παρερμηνείες περί της βούλησης του νομοθέτη (αν και τυπικά απουσιάζει από τη διαβούλευση), δεν υφίσταται ούτε μία παρέμβαση στο εκπαιδευτικό πλαίσιο των ΑΣΣΥ. Επίσης, ιδιαίτερη έκπληξη προκαλεί για το άρθρο 63 η ΑΣΥΡ, όπου αναφέρεται ότι η υιοθέτηση συγκεκριμένου αμερικανικού προτύπου εκπαίδευσης «βρίσκει σύμφωνη την στρατιωτική ακαδημαϊκή κοινότητα». Η πρώτη έκπληξη οφείλεται στο γεγονός ότι πληροφορούμαστε ότι υφίσταται τέτοια κοινότητα και η δεύτερη, ακόμα μεγαλύτερη, ότι έγινε και διαβούλευση με αυτή, τα αποτελέσματα της οποίας αγνοούνται.
Βεβαίως, το γεγονός ότι οι ΑΣΣΥ λάμπουν διά της πλήρους απουσίας τους δεν πρέπει να προκαλεί καμία απολύτως έκπληξη.
ΜΕΡΟΣ Δ΄: Μέριμνα – Παροχές
α. ΜέριμναΤο άρθρο 51 είναι ένα ακόμα άρθρο που προκαλεί αρνητική εντύπωση, αφού ούτως ή άλλως πλέον ο ΥΕΘΑ δεν καθίσταται, απλώς, το θεσμικό πρόσωπο που καθορίζει τις κατηγορίες του προσωπικού που αντιμετωπίζει ιδιαίτερα και οξέα κοινωνικά προβλήματα, ρυθμίζοντας τις διευκολύνσεις, μέτρα, όρους και προϋποθέσεις, όπως παραπλανητικά παρουσιάζεται από την ΑΣΥΡ, αλλά καταργεί το δικαίωμα ενδικοφανούς προσφυγής και υποκαθιστά τις αρμοδιότητες και των ΓΕ.
Το άρθρο 52 διευρύνει ακόμα και τις ελάχιστες παροχές για παραθερισμό, δίχως να παρεμβαίνει στα υφιστάμενα προβλήματα και αδικίες, όπως τις παγιωμένες μοριοδοτήσεις που καθιστούν δικαιούχους κάθε χρονιά τα ίδια πρόσωπα.
Το άρθρο 65 σε αντίθεση με τα όσα καλλιεργούνται, θεσμοθετεί διά νόμ&omicro
...
0 Σχόλια