Τον σκότωσαν ανήμερα της γιορτής της συζύγου του - Νέα τάξη ή ξεκαθάρισμα;

Ο Δημήτρης Καπές, αρέσκονταν να λέει πως είχε ξεπεράσει κατά πολύ το προσδόκιμο ζωής των φίλων του. Οι περισσότεροι έλεγε, από τα 40 τους είναι στο νεκροταφείο. Άρα, κάθε μέρα για αυτόν ήταν κερδισμένη. Μέχρι χθες. Ανήμερα της γιορτής της συζύγου του. Ίσως κι αυτός να ήταν ο βασικός λόγος που τον πέτυχαν τόσο "χαλαρό". 

Με τον Καπέ, συναντηθήκαμε το 96 δια μέσω του δικηγόρου του του κ. Γιάννη Αλετρά, αμέσως μετά από ένα δισέλιδο αφιέρωμα στο συνδικάτο του εγκλήματος για την εφημερίδα "Εξουσία". Το κίνητρο του για την επικοινωνία όπως μου διευκρίνισε, ευρισκόμενος στην φυλακή, ήταν μία φωτογραφία. Μία φωτογραφία που απαθανάτιζε τον ίδιο, τη σύζυγο του και τον τότε πρόσφατα δολοφονημένο κουμπάρο του Σωτήρη Κούση στο μπαλκόνι του σπιτιού του Καπέ. Το ενδιαφέρον του ήταν να μάθει που την βρήκα. 

 

Υποσημείωση. Για τη δολοφονία του κουμπάρου του ήταν ο υπ' αριθμόν ένας ύποπτος. Όχι ως φυσικός αυτουργός, αλλά ως ηθικός εν ολίγοις, καθώς εμφανιζόταν ότι τον "έστησε" μπροστά στις κάννες των όπλων πληρωμένων φονιάδων, την ώρα που έβγαινε από ξενοδοχείο στο Κορωπί. 

Την φωτογραφία ποτέ δεν του είπα πού και πως την βρήκα. Ίσως το κατάλαβε όταν πήρε τον πλήρες φάκελλο της υπόθεσης του, καθώς δεν ήταν στη δικογραφία που τότε τον ενδιέφερε. Ήταν όμως ένα στιγμιότυπο από την παρακολούθηση τους από αστυνομικούς του ανθρωποκτονιών. 

Έκτοτε, συμπτύχθηκε μεταξύ μας μια ιδιότυπη σχέση και θα έλεγα πως -τώρα πλέον μπορώ να το πω- η καλύτερη και μακράν η πιο αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης για τα τεκταινόμενα, διαλαμβανόμενα στον χώρο της μαφίας. Ο Δημήτρης ή θα σου έλεγε, ή όχι. Αυτό όμως που θα σου έλεγε, ανταποκρίνονταν στο έπακρο της πραγματικότητας. Βλέπετε, η φυσιολογία της δουλειάς μας είναι ν' αναζητούμε πηγές και μάλιστα φορείς ενημέρωσης με υψηλό δείκτη γνωσιολογίας και αξιοπιστίας.

Δεν το έκρυψα ποτέ, ίσα ίσα που ήταν τιμή μου, πως  κατέθεσα ως μάρτυρας σε υπόθεση του, στη διάρκεια της οποίας η αστυνομία και δη το τμήμα τράφικινγκ του οργανωμένου ... που διεύθυνε ο κ. Βανικιώτης, είχε σκευωρήσει κατάφωρα. Κι αυτό είχα πει και στον εισαγγελέα και στο δικαστήριο. Πως μπορεί από την ενημέρωση μου να τον θεωρώ υπαίτιο διάπραξης δέκα δολοφονιών μεταξύ των οποίων και του κουμπάρου του. Αλλά δεν έχει καμία σημασία τί θεωρώ εγώ. Σημασία έχει τί μπορεί να στοιχειοθετήσει η αστυνομική έρευνα και πως εσείς θα τα αξιολογήσετε. Και όσες φορές τα έχετε αξιολογήσει τα τελευταία χρόνια τον κρίνατε αθώο. Αυτό όμως που σε καμία περίπτωση δεν μπορώ ν' ανεχτώ ως πολίτης και ως δημοσιογράφος και δη του αστυνομικού ρεπορτάζ, είναι η παραπλάνηση της δικαιοσύνης από την αστυνομία με κατασκευασμένα στοιχεία. Η σύζυγος του τότε μου είπε, πού και να ήσουν μάρτυρας κατηγορίας.  

 

Ποια ήταν τα παραχαραγμένα στοιχεία; Κατηγορήθηκε για υπόθεση σωματεμπορίας, χωρίς ποτέ το τμήμα που ... διηύθυνε ο κ. Βανικιώτης, να συμπεριλάβει πλείστες όσες αναφορές και καταθέσεις του Καπέ στο Ηθών, πως ήταν ιδιοκτήτης ροζ γραφείου με συχνές δημοσιεύσεις αγγελιών στις εφημερίδες. Αυτή και μόνη η λεπτομέρεια κατέρρεε το κατηγορητήριο. Όμως το τμήμα που ... διηύθυνε ο κ. Βανικιώτης, την αποσιώπησε. Σκόπιμα. Παράνομα. 

Τότε ήταν που για πρώτη φορά άρχισαν να ... "κυκλοφορούν" ανώνυμες επιστολές προς τις εσωτερικές υποθέσεις για την ύπαρξη κυκλώματος μέσα στην αστυνομία, με υψηλό δείκτη συμμετοχής δικής μου, που καναλιζάραμε την διαφθορά. Σύντομα, οι εμπιστευτικές επιστολές "διέρρρευσαν" σε δημοσιογράφους και μέσα, τα ονόματα των οποίων είχαν κάποια στιγμή αναφανεί ως έμμισθων συνεργατών της ΚΥΠ. Δεν ξέρω εάν αυτό ήταν αλήθεια. Με παραξενεύει όμως η σύμπτωσιολογία της γραφής. 

 

Έκτοτε, έμαθα να ζω με την μομφή. Και ξέρετε κάτι; Δεν με ένοιαζε, ούτε και με νοιάζει. Οι υπογραφές στα κείμενα και οι τίτλοι των εφημερίδων ή των σάιτ, ήταν η καλύτερη απόδειξη πως είχα γίνει στόχος του νόμιμου παρακράτους. Μεγαλύτερη τιμή δεν θα μπορούσα να επιδιώξω. 

 

Υποσημείωση δεύτερη. Όλοι οι αξιωματικοί που μπήκαν στο πλαίσιο της ανώνυμης και των ανώνυμων επιστολών, αποστρατεύθηκαν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Ο κ. Βανικιώτης, τυχαία συνάντηση μας έξω από τη ΓΑΔΑ, μου είπε πως δεν είχε καμία σχέση και πως είναι άδικο να τον ψέγω. Του απάντησα πως συνομιλητές μου καθιστώ όσους νομίζω σύμφωνα με τα αξιακά μου κριτήρια, πως έχουν αξιοπρέπεια. Ενδεχομένως να κάνω λάθος, πρόσθεσα, αλλά δεν τον τοποθετώ στην χωρία αυτής της κατηγορίας των συνομιλητών μου.

 

Η ζωή είναι ένας απροσδιόριστης μορφής και τροχιάς κύκλος. Μέσω του Δημήτρη, γνώρισα κι έναν άλλο Δημήτρη και δια μέσω αυτών, γνώρισα πολύ καλά την παιδιάστικα αφελή μέχρι τότε προσέγγιση μου, στο πως λειτουργεί το σύστημα. Μεγαλοειχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογραφικά μεγαλοστελέχη, εκκλησία, αστυνομία, δικαιοσύνη, κακοποιοί. Περιπεπλεγμένοι σ' ένα κύκλο δυναστείας και καταδυνάστευσης των αφελών ρομαντικών οδοιπόρων -κατά παράφραση του Ρουσσώ- που εν πολλοίς συγκροτούν το μεγάλο κοινωνικό στρώμα. Ένας κύκλος που όλοι γνωρίζουν όλους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κυκλοφορία και το ξέπλυμμα του μαύρου χρήματος. Έτσι είναι η ζωή, όπως πλέον την έμαθα και αδυνατούσα να δω, μέχρι που γνώρισα τους δύο Δημήτρηδες.

Έχει πλέον τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε υπό την οπτική που προαναφέραμε, εάν οι δολοφονίες τους είναι κοινότυπα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, ή θυσιάστηκαν στο βωμό μιας νέας τάξης πραγμάτων που έρχεται. 

ΥΓ: Το κείμενο αποτελεί το δικό μου κατευόδιο στον Δημήτρη Καπέ. Αντίο φίλε.

 

 

του Γιώργου Καραϊβάζ