Αποτελεί δυστυχώς πάγιο ελληνικό φαινόμενο η αντιμετώπιση πάσης φύσεων προβλημάτων και κοινωνικών ζητημάτων με τη χρήση αστυνομικών δυνάμεων.
Τα αστυνομικά πάρεργα συνεχώς αυξάνονται και καθημερινά κάτι
έρχεται να προστεθεί στα ήδη αναρίθμητα καθήκοντα.
Στην αρχή η ΕΛ.ΑΣ κλήθηκε να αναλάβει τη φύλαξη των συνόρων,
τη διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος καθώς και την εφαρμογή του
αντικαπνιστικού νόμου.
Στη συνέχεια της ανατέθηκαν οι κινηματογραφικές αίθουσες, η
φύλαξη ανεμογεννητριών ανά την επικράτεια και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ως
έτοιμη από καιρό ανέλαβε την «αντιμετώπιση» της πανδημίας, καθώς ως γνωστόν οι
αστυνομικοί έχουν ανοσία στον ιό, αν κρίνουμε βέβαια από τις παραλείψεις και
τις αστοχίες στην παροχή μέσων προστασίας και τη θωράκιση του αστυνομικού
προσωπικού.
Ως κερασάκι στην τούρτα, ακούσαμε την εξαγγελία της
κυβέρνησης για ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, η οποία έχει σηκώσει θύελλα
αντιδράσεων τόσο εκ μέρους της ακαδημαϊκής κοινότητας, όσο και εκ μέρους του
φοιτητικού κινήματος, ενώ σήμερα ειπώθηκε από τον αρμόδιο υπουργό η σκέψη για
δημιουργία ειδικού σώματος φύλαξης των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Και αναρωτιόμαστε, νομίζω εύλογα αν το βαρέλι έχει πάτο.
Πότε επιτέλους θα σταματήσει αυτή η ατελείωτη κατασπατάληση
δυνάμεων σε πάρεργα, ώστε να μπορέσει η ΕΛ.ΑΣ να ασχοληθεί πραγματικά με την
κύρια αποστολή της;
Ως πότε η κυβέρνηση θα προσλαμβάνει αθρόα ανεκπαίδευτο
αστυνομικό προσωπικό εκτός πανελληνίων εξετάσεων για την αντιμετώπιση όλων των
φαινομένων που ανακύπτουν;
Ως πότε κοινωνικά ζητήματα θα βαπτίζονται αστυνομικά και θα
αντιμετωπίζονται με αστυνομικά μέτρα;
Είμαστε αντίθετοι στον κατασταλτικό ρόλο της Αστυνομίας και
έχουμε τονίσει κατ' επανάληψη ότι κανένα κοινωνικό ζήτημα δε μπορεί να
αντιμετωπιστεί με αστυνομικές επεμβάσεις, ειδικά ζητήματα τα οποία διχάζουν την
κοινωνία και απαιτούν κοινωνική συναίνεση, θέτοντας τους Έλληνες αστυνομικούς
σε ρόλο αποδιοπομπαίου τράγου.
Η Αστυνομία, ως θεσμός που αποτρέπει τη διατάραξη της
δημόσιας τάξης, εντάσσεται φυσικά στα επίσημα όργανα ελέγχου του εγκλήματος,
όμως η εμπλοκή της αστυνομίας στην πολιτική ζωή του τόπου και η πολιτική
εργαλειοποίησή της από τους φορείς εξουσίας συνιστά νοσηρό διαχρονικό ελληνικό
φαινόμενο.
Δυστυχώς εν μέσω κρίσης διαπιστώνεται καθημερινά ότι ο
κατήφορος δεν έχει τελειωμό και πως για την κυβέρνηση, όποια και αν είναι η
ερώτηση, η απάντηση είναι η αστυνομία.
Ήρθε η ώρα η πολιτική και φυσική ηγεσία να αφουγκραστεί το
συνδικαλιστικό κίνημα και τις έντονες ενστάσεις που διατυπώνονται και να
προχωρήσει επί της ουσίας σε πραγματική αναγνώριση του έργου του Έλληνα
αστυνομικού, ώστε να σταματήσει η περαιτέρω στοχοποίηση και απαξίωση του θεσμού
που καταρρακώνει το ηθικό του προσωπικού και οδηγεί σε κλυδωνισμούς όσον αφορά
την εικόνα της αστυνομίας και την εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας των πολιτών.
Εμείς οι αστυνομικοί, ως κοινωνικά όντα δηλώνουμε πως
επιθυμούμε μια αστυνομία δίπλα στον πολίτη, σύμμαχο με τον πολίτη για να
εκπληρώσουμε την κύρια αποστολή μας και όχι ένα φορέα, «μακρύ χέρι» της
εξουσίας και υπηρέτη σκοπιμοτήτων.
ΣΦΟΝΔΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΑΣΥ
1 Σχόλια