ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ 12.9.2014-ΠΕΜΠΤΗ 12.9.2024.
ΠΈΡΑΣΑΝ ΚΙΌΛΑΣ 10 ΧΡΌΝΙΑ!
ΑΘΆΝΑΤΟΣ Ο ΉΡΩΑΣ ΠΥΡΟΣΒΈΣΤΗΣ ΜΆΝΤΖΙΟΣ ΜΑΤΘΑΊΟΣ!
ΑΝΤΊ ΜΝΗΜΟΣΎΝΟΥ.
Του Γιώργου ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΌΠΟΥΛΟΥ,Αξ.Πυροσβεστικού Σώματος εα.
Δέκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από εκείνο το βράδυ που έχασε τή ζωή του ο αληθινός Ήρωας Αρχιπυροσβεστης ΜΑΤΘΑΊΟΣ ΜΆΝΤΖΙΟΣ, όταν σέ κατάσβεση πυρκαγιάς στο επί τής οδού Ιπποκράτους 4 Π.Φαληρο διαμέρισμα 2ου ορόφου,ως επικεφαλής πυροσβεστικής εξόδου (κατασβεστικης επιχείρησης), υπερβάλλοντας εαυτόν, καί προκειμένου νά διασώσει μία 44χρονη γυναίκα που είχε εγκλωβιστεί στο διαμέρισμα, έχοντας διασώσει πρώτα μία άλλη στον 1ο όροφο, τελείωσε το οξυγόνο της φιάλης του καί λόγω πολλών καπνών που υπήρξαν στο χώρο, λιποθύμησε καί κατέληξε επί τόπου, μόνος καί αβοήθητος,όπως και η 44χρονη γυναίκα, μητέρα 2 παιδιών.
Νά σημειωθεί ότι ο ήρωας ελλειπων είχε ενημερώσει έγκαιρα τους συναδέλφους του ζητώντας αντικατάσταση της φιάλης του, χωρίς ποτέ νά συμβεί αυτό… “Τελειώνει τό οξυγόνο μου, ελάτε νά με βοηθήσετε, πεθαίνω”,οι τελευταίες λέξεις του που ακούστηκαν από τον ασύρματο τότε, και που θά στοιχειώνουν για πάντα τους ολιγωρουντες…
Στον αξέχαστο Μ.Μ. απενεμηθη μετέπειτα σέ ειδική τελετή ο Σταυρός Πυροσβεστικής Ανδρείας, καθώς καί ο επόμενος βαθμός του Πυρονόμου επ’ανδραγαθεια, ενώ ο πυροσβεστικός σταθμός Καλλιθέας όπου υπηρετούσε, φέρει τό όνομα του. Επίσης βραβεύθηκε μετά θάνατον και από την Ακαδημία Αθηνών.
Καί ήταν μόλις 33 ετών, αρραβωνιασμενος.
Για τό τραγικό αυτό συμβάν έγιναν δικαστήρια από τους χαροκαμενους οικείους του κατά 7 συναδέλφων του αξιωματικών,για αμέλεια καί άρνηση βοήθειάς του…
Εν κατακλείδι νά υπενθυμίσουμε ότι στη μνήμη του, επί δημαρχίας κ. Χατζηδάκη Διονύση,και ύστερα από ενέργειες του γράφοντος, εδόθη τό όνομα του σε παρακείμενη από τό τραγικό συμβάν παιδική χαρά. Καί από εμένα που συνυπηρετουσαμε στον ίδιο πυροσβεστικό σταθμό,οι παρακάτω στίχοι στη μνήμη του:
“ Έφυγες σαν μικρό πουλί
μονάχο,λαβωμένο,
μ’ενα αναπάντητο γιατί
μέσ' στή καρδιά κρυμμένο..
Εκείνη τή Παρασκευή
στις δώδεκα Σεπτέμβρη,
“συνάδελφοι σου-αδερφοι”
σέ πρόδωσαν αστέρι.
Σ' άφησαν μόνο στον.. γκρεμό
στη διάσωση εκείνη,
για νά παλεύεις το θεριό
που καιγε σαν καμίνι..
Κι ήσουνα τριαντατριων
χρόνων παλληκαρακι,
ευγενικών καταβολών
με ήθος,με μεράκι.
Βοηθούσες όλους με χαρά
με σπάνια προθυμία,
στά δύσκολα πάντα μπροστά
έμπαινες με τή μία!
Κι εσύ αντί για όλα αυτα,
γνώρισες προδοσία,
αχαριστία καί ψευτιά
από τη κοινωνία..
Πάντως εμείς οι λιγοστοί
μαζί με τούς γονείς σου,
πάντα θά “μένουμε”εκεί,
στην άδικη φυγή σου..
Ώσπου καί πάλι κάπου αλλού
όλοι μας νά βρεθούμε,
ν ‘αγγαλιαστουμε με λυγμούς
για τά παλιά νά πούμε…
Ως τότε όλοι προσευχή
κάνουμε στο Θεό μας,
ο δρόμος σου στη νέα γη
νά ναι σαν αμπελώνας..”
0 Σχόλια