Ο καθένας μας μπορεί να θυμηθεί κάποια στιγμή στη ζωή του που να χρειάστηκε να καλέσει την Άμεση Δράση, προκειμένου να επιληφθεί σε κάποιο συμβάν. Από καθημερινά περιστατικά, όπως οι παράνομες σταθμεύσεις, μέχρι και πιο σοβαρά ή επικίνδυνα συμβάντα, οι άνθρωποι που βρίσκονται στην άλλη πλευρά της γραμμής του «100» είναι πάντα έτοιμοι να ανταποκριθούν σε αυτά.
Πίσω από κάθε τηλεφώνημα κρύβεται μια ιστορία, ένα πρόβλημα ή μια απορία που χρειάζεται άμεση απάντηση. Οι Υπαστυνόμοι Ανδρέας Κορλός και Νικόλαος Τηγανής μοιράζονται με το onlarissa.gr μερικές μόνο από τις εμπειρίες τους από τον χώρο όπου εντοπίζεται ο «παλμός» της αστυνομικής δράσης στην πόλη, το Κέντρο Επιχειρήσεων του 100 της Λάρισας.
Της Ζωής Μπουρουτζή
Όπως μας εξηγούν το Κέντρο Επιχειρήσεων της Λάρισας δέχεται κατά μέσο όρο καθημερινά περίπου τετρακόσια τηλεφωνήματα, γύρω στα εκατό τηλεφωνήματα δηλαδή ανά βάρδια, αριθμοί που φυσικά διαφέρουν ανάλογα την ημέρα και την περίοδο. Οι πιο «πολυάσχολες» ώρες είναι συνήθως το μεσημέρι από τις 12 ως τις 2 και το απόγευμα από τις 5 ως τις 7:30.
Οι περισσότερες κλήσεις (ένα 80-85%) αφορούν παράνομες σταθμεύσεις. «Δυστυχώς ο Λαρισαίος δεν παρκάρει νόμιμα και ιδιαίτερα σε θέσεις ΑΜΕΑ ή σε θέσεις προ ιδιωτικού, σε κάποια είσοδο-έξοδο πολυκατοικίας δηλαδή και αυτό προκαλεί πρόβλημα στο οποίο εμείς πρέπει να επιληφθούμε, ώστε να αποχωρήσει το όχημα», επισημαίνει ο κ. Κορλός. Από το σύνολο των κλήσεων, περίπου δέκα την ημέρα αφορούν πιο σοβαρά ή και επικίνδυνα περιστατικά, για παράδειγμα περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και άλλα ιδιαίτερα σήματα.
Ποιες προκλήσεις λοιπόν καλείται να αντιμετωπίσει καθημερινά ένας τηλεφωνητής του 100;
«Μια λέξη μου έρχεται», απαντά ο ίδιος. «“Αποκωδικοποίηση” του τηλεφωνήματος, που έχει να κάνει με τις συνθήκες του περιστατικού, τι ακριβώς έχει συμβεί. Εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι, ψύχραιμοι, να προσπαθούμε να ηρεμούμε τον καλώντα, αλλά και να αποκωδικοποιήσουμε το τηλεφώνημα, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε και να στείλουμε εκεί αυτόν που πρέπει. Όλοι στο Κέντρο έχουμε πάνω από είκοσι χρόνια υπηρεσίας στην Ελληνική Αστυνομία, οπότε μπορούμε να αντιληφθούμε από μια φάρσα μέχρι το πιο σοβαρό συμβάν ή κάτι που μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρό. Πιο παλιά, πριν μια πενταετία ήταν συχνές οι φάρσες. Τώρα έχει αλλάξει ο νόμος σχετικά με την καταγραφή του κατόχου του τηλεφώνου».
Φυσικά, οι άνθρωποι του “100” δεν διαχειρίζονται μόνο τα έκτακτα και σοβαρά περιστατικά, αλλά και μια πληθώρα αποριών των πολιτών, όπως για παράδειγμα το πού βρίσκεται το κοντινότερο εφημερεύον φαρμακείο, για το οποίο μπορεί να ρωτήσει ένας ηλικιωμένος.
Η Λάρισα εξάλλου είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη στην Ελλάδα, με 80 χλμ δίκτυο ΠΑΘΕ και επτά όμορους νομούς. Είναι γεωγραφικά το κέντρο της Ελλάδας, από όπου περνούν όσοι ταξιδεύουν είτε βόρεια είτε νότια, επομένως ο αριθμός ατόμων και οχημάτων που περνούν από εμάς είναι μεγάλος. Πέρα από αυτό, η Λάρισα διαθέτει τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση στα Βαλκάνια, την 110 Πτέρυγα Μάχης, όπως και το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας και την 1η Στρατιά, τα οποία είναι κατά πολύ σημαντικά για τις Ένοπλες δυνάμεις της χώρας.
Η πόλη, επισημαίνουν, πλέον πλησιάζει τα δεδομένα της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. «Η Λάρισα είναι μια επαρχιακή πόλη που βγάζει παρά πολλά σημαντικά συμβάντα πανελλήνιας εμβέλειας. Για παράδειγμα η Πάτρα και το Ηράκλειο δεν έχουν βγάλει τέτοια, εμείς βγάζουμε συνέχεια».
Δείτε βίντεο με τους αστυνομικούς στο “100” σε δράση:
Πώς λοιπόν καταφέρνει κάποιος να εργαστεί στο 100 και τι χρειάζεται για να «επιβιώσει»;
Και οι δύο Αστυνομικοί μπήκαν στο σώμα ως πρώτη σειρά στις πανελλήνιες εξετάσεις. Δεν θα έλεγαν πως το συγκεκριμένο πόστο αποτελούσε παιδικό όνειρο, ήταν όμως μια ενδιαφέρουσα πρόκληση, την οποία αποδέχθηκαν και δεν το μετανιώνουν.
Όπως περιγράφουν, χρειάζεται κανείς να είναι μάχιμος αστυνομικός και να γνωρίζει πάρα πολύ καλά την περιοχή αρμοδιότητάς του. Καθώς δεν μιλάμε μόνο για τη Λάρισα ως έδρα, αλλά για όλο τον νομό, είναι απαραίτητο να γνωρίζουν και το πιο απομακρυσμένο χωριό της και φυσικά να μπορεί να κατευθύνει εκεί τις ανάλογες δυνάμεις.
Γίνονται επίσης συνεχή σεμινάρια και εκπαιδεύσεις, για παράδειγμα σχετικές με το 112, ενώ, όπως αναφέρουν, πριν μερικά χρόνια κάποιος συνάδελφος βρέθηκε στο Κέντρο Άμεσης Δράσης της Αθήνας, το πιο μεγάλο και «πολυάσχολο» της κέντρο επιχειρήσεων της χώρας, όπου εκπαιδεύτηκε και επέστρεψε με νέες γνώσεις για τους συναδέλφους στη Λάρισα.
Τα ευτράπελα και η αντίδραση των αστυνομικών…
Ζητώ έπειτα να μου περιγράψουν ορισμένα ευτράπελα που έχουν ζήσει κατά τη διάρκεια μιας βάρδιας. Θυμούνται κάποιον ο οποίος κάλεσε και τους ζητούσε επίμονα να πατήσουν «το κουμπί του ίντερνετ». Δεν έκανε πλάκα, ήθελε απλώς να πατήσουν «το κουμπί του ίντερνετ». Παλιότερα επίσης τηλεφωνούσαν από δωμάτια ξενοδοχείων, θέλοντας προφανώς να καλέσουν στη ρεσεψιόν για να παραγγείλουν πίτσα, σουβλάκια, καφέ… «Ο Ανδρέας τους ενημέρωνε ότι έκαναν λάθος, εγώ δεν τους το έλεγα. Περιμένουν ακόμα την πίτσα», λέει γελώντας ο κ. Τηγανής.
Κάποιες φορές από την άλλη, η γραμμή του 100 καλείται να λύσει πιο προσωπικά ζητήματα. Κάποτε κάποιος κύριος κάλεσε για δηλώσει ότι είχε βρει στην κρεβατοκάμαρά του ένα δελτίο αστυνομικής ταυτότητας άνδρα άγνωστου προς εκείνον, χωρίς κάποιος από την οικογένειά του, παιδιά, σύζυγος, να γνωρίζουν κάτι… «Εδώ πέρα εμείς μείναμε κάγκελο, ετοιμαζόμασταν για επεισόδιο», θυμάται ο κ. Τηγανής. «Θα μπορούσε με μια άλλη διαχείριση το τηλεφώνημα να εξελιχθεί διαφορετικά. Καταφέραμε και δώσαμε λύση, ώστε να πάρει χρόνο ο άνθρωπος και να φύγει από τον χώρο, γιατί έτσι όπως το ρώτησε, πάει να πει ότι δεν είχε αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης. Έπρεπε να τον πάρουμε από εκεί έστω και για λίγο, γιατί αλλιώς θα ήμασταν έτοιμοι από κάτω».
«Μια άλλη φορά μια κυρία μας κάλεσε για μας πει ότι είχε σχέση με κάποιον και φοβόταν την αντίδραση της γυναίκας του. Δεν μπορείς να απαντήσεις κάτι εκεί, μπορεί να ξεφύγει η κατάσταση. Είμαστε γενικά λίγο από όλα», συνεχίζει.
Τα δύσκολα διαχειρίσιμα γεγονότα που άφησαν το στίγμα τους
Ωστόσο, δυστυχώς δεν έχουν να θυμούνται μόνο τα τραγελαφικά και με καλή κατάληξη περιστατικά. Υπάρχουν κι εκείνα που όχι απλώς τελειώνουν τραγικά, αλλά χαράσσονται στη μνήμη όλων όσων θα τα διαχειριστούν. Ανακαλούν στη μνήμη τους το περιστατικό που συνέβη πριν αρκετά χρόνια στην ευρύτερη περιοχή της Αγιάς με τον πνιγμό των δύο μικρών κοριτσιών σε κατασκήνωση.
Στέκονται επίσης στις καταδιώξεις, οι οποίες απαιτούν συντονισμό των δυνάμεων μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, όπου ελλοχεύει και ο κίνδυνος να προκληθεί ατύχημα σε πολίτες. «Έχουμε να διαχειριστούμε το πώς θα δώσουμε τις κατάλληλες οδηγίες στα περιπολικά, ώστε να μην προκληθεί βλάβη τρίτου και να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, που είναι η στάθμευση του οχήματος ή και η σύλληψη», εξηγούν.
Περιγράφουν έπειτα τη διαδικασία που απαιτείται με το που βρεθούν οι δυνάμεις στον χώρο του συμβάντος και τον τρόπο δράσης τους. «Χρειάζεται να αποκλείσουμε την περιοχή, ούτως ώστε, όταν θα έρθει το Τμήμα Εγκληματολογικών Ερευνών, να βρει στοιχεία και να μπορέσει να πάρει DNA, δακτυλικά αποτυπώματα ή οτιδήποτε άλλο. Όμως εμείς ως κέντρο δεν στέλνουμε μόνο περιπολικά σε ένα συμβάν, ενημερώνουμε τον διευθυντή και στέλνουμε και άλλες υπηρεσίες που ενδεχομένως δεν έχουν να κάνουν με την Αστυνομία, όπως τον δήμο ή την περιφέρεια, αναλόγως το περιστατικό.
Το πρώτο είναι να διασφαλιστεί ο χώρος, το δεύτερο να ενημερωθεί η αρχή που θα πάει και το τρίτο οι εμπλεκόμενοι που θα βοηθήσουν. Όλα αυτά με τελευταίους τους εμπλεκομένους, μόνο και μόνο γιατί θα έρθει η προανακριτική αρχή και θα πρέπει να τα βρει όλα όπως είναι στην πραγματικότητα.
“Έρχονται” ταυτόχρονα η στάθμευση, το panic button, η διάρρηξη και η διατάραξη κι εσύ θα πρέπει να έχεις την κατάλληλη ενημέρωση, να τη μεταφέρεις στους συναδέλφους και να υπάρξει μια ιεράρχηση.
Μετά αρχίζει ο άλλος Γολγοθάς, της ευθύνης αλλά και το να προστατευτεί και ο δράστης από το λιντσάρισμα. Εκεί υπάρχει φυσικά το συναίσθημα, γιατί κι εμείς είμαστε αγανακτισμένοι εκείνη την ώρα, αλλά πρέπει να τους προστατεύσουμε όλους, τον χώρο, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις», επισημαίνει ο κ. Κορλός.
Ο Daniel ήταν το αποκορύφωμα…
Πώς λοιπόν διαχειρίζεται κάποιος σε προσωπικό επίπεδο όλο αυτό το συναισθηματικό φορτίο και πώς το δέχεται μέσα του; Όπως μου απαντούν οι δύο αστυνομικοί, τα τελευταία χρόνια η υπηρεσία έχει φροντίσει να παρέχει ψυχολόγο σε όποιον επιθυμεί: μπορεί να έχει πρόσβαση ανά πάσα ώρα και στιγμή, ώστε να διαχειρίζεται τις καταστάσεις που τον απασχολούν. Θεωρώ όμως ότι επειδή όλοι είναι πάρα πολύ έμπειροι μπορούν να διαχειριστούν κι καταστάσεις.
Από εκεί και έπειτα, ο καθένας αντιπαλεύει το άγχος με τον δικό του τρόπο. «Εγώ προσωπικά τελειώνω τη βάρδια και μπορεί να πάω μετά από μισή ώρα στο σπίτι, να πάρω το αυτοκίνητο και να κάνω βόλτα, να ακούσω μουσική μπορεί να φτάσω και στην Κατερίνη», αναφέρει ο κ. Τηγανής.
«Υπάρχουν φορές που έχουμε βγει και δεν θυμόμαστε που έχουμε παρκάρει», λέει ο κ. Κορλός. «Στον Daniel ας πούμε είχαμε 30.00 τηλεφωνήματα, δεν προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτα, το ακουστικό ήταν στο αφτί. Ο Daniel ήταν το αποκορύφωμα. Υπήρξε περιστατικό που, μόλις τελείωσε, δεν το θυμόμουν πραγματικά και άρχισα να γελάω μόνος μου. Ο εγκέφαλος προσπαθεί να κάνει restart και να θυμηθεί πράγματα».
Και τι γίνεται με τις οικογένειες που καλούνται επίσης να διαχειριστούν σε δεύτερο βαθμό την απαιτητική και επικίνδυνη δουλειά του δικού τους ανθρώπου; «Υπομονή, υπομονή, υπομονή και κατανόηση», είναι η ξεκάθαρη και λακωνική απάντηση που μου δίνουν. «Την υπομονή την βάζουμε ακριβώς επειδή για οποιεσδήποτε άλλες ερωτήσεις, σκέψεις και να θέλουν απαντήσεις, δεν θα τις πάρουν και καλύτερα να μείνουν σε αυτό».
Η Λάρισα είναι μια ασφαλής πόλη;
Είναι λοιπόν η Λάρισα μια ασφαλής πόλη; Και οι δύο, μέσα από την εμπειρία τους και την καθημερινή επαφή με κάθε παραβατικό συμβάν που λαμβάνει ώρα σε αυτή, δηλώνουν πως πρόκειται για μια ασφαλή πόλη.
«Παραβατικότητα υπάρχει, τηρουμένων των αναλογιών, γιατί πρόκειται επίσης για μια μεγάλη πόλη. Προσπαθούμε καθημερινά να την εξαλείψουμε. Έχουμε για παράδειγμα μετρημένες διαρρήξεις για τον πληθυσμό, έχουμε εξαλείψει πλήρως τις λεγόμενες “τσαντιές”, ανήλικοι μπορούν να κυκλοφορούν χωρίς συνοδεία γονέων και τις πιο προχωρημένες ώρες», σημειώνουν. «Φυσικά υπάρχουν οι διαταράξεις κοινής ησυχίας, οι σταθμεύσεις. Είναι τόσες πολλές οι δυνάμεις έξω, που όντως η Λάρισα είναι μια ασφαλής πόλη και επίσης ο Λαρισαίος είναι εξοικειωμένος, δεν διστάζει να παίρνει το 100. Σε άλλες πόλεις έχει παρατηρηθεί, εδώ με το παραμικρό θα καλέσουν για μια ερώτηση ή επειδή είδαν κάτι».
Στην πόλη όμως δεν υπάρχει η αντίστοιχη Πλατεία Βάθης, η Ομόνοια ή ο Βαρδάρης, τονίζουν. Σαφώς, συμβαίνουν πολλά περιστατικά, τα οποία όμως είναι μάστιγα και πανελληνίως.
Πέραν όμως όλων των τεχνικών ζητημάτων και των απαιτήσεων της δουλειάς, υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι, η κοινωνική επέκταση όλων αυτών των συμβάντων, από το λιγότερο επείγον μέχρι και το πιο σοβαρό.
«Στην πραγματικότητα λειτουργούμε και κατασταλτικά και προληπτικά», τονίζουν οι δύο Υπαστυνόμοι, καθώς ολοκληρώνουμε τη συζήτησή μας. «Θα πρέπει να επιληφθούν ταυτόχρονα κι άλλοι φορείς για να υπάρξει ουσιαστική πρόληψη. Δεν είμαστε μόνο εμείς, δεν είμαστε για όλα εμείς. Δυστυχώς περισσότερα περιστατικά έχουν εμάς ως επίλογο. Χρειάζεται να είναι παρούσα η πολιτεία σε όλους τους τομείς για να έρθει ένα αποτέλεσμα».
Φωτογραφίες/βίντεο: Κώστας Τσιάρας
Πηγή: onlarissa.gr
){kind=link}
0 Σχόλια