Το τελευταίο διάστημα ακούμε συνεχώς για νέες τεχνολογίες, για τεχνητές νοημοσύνες, για το
πρόγραμμα ΑΙΓΙΣ που υποτίθεται ότι θα αλλάξει την πυρόσβεση και την πολιτική προστασία.
Δορυφόροι, drones, συστήματα πρόγνωσης, αλγόριθμοι. Όλα αυτά είναι χρήσιμα, αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: αν δεν πατήσει αρβύλα στο χώμα, αν δεν βρεθεί
πυροσβέστης στην πρώτη γραμμή με τη μάνικα στο χέρι, η φωτιά δεν σβήνει.
Αντί να ενισχύσουν ουσιαστικά το Πυροσβεστικό Σώμα, οι αρμόδιοι επενδύουν σε
επικοινωνιακά παιχνίδια. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να φαίνονται προς τα έξω ότι
είναι έτοιμοι, αδιαφορώντας για το ότι αυτή η εικόνα «ετοιμότητας» βασίζεται στην
εξόντωση των συναδέλφων μας. Την ώρα που οι ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα είναι
τεράστιες, προτιμούν να παρουσιάζουν «καινοτομίες» αντί να κάνουν τα αυτονόητα:
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Οι υπηρεσίες λειτουργούν με λιγότερο προσωπικό από
ποτέ, ενώ οι έτοιμοι εποχικοί πυροσβέστες περιμένουν να μονιμοποιηθούν.
• Ανανέωση του στόλου των οχημάτων. Οι πυροσβέστες ανεβαίνουν σε σαράβαλα που
βγαίνουν εκτός μάχης την κρίσιμη στιγμή, όπως έγινε στην Εύβοια και την Αττική, όπου
θρηνήσαμε συναδέλφους.
• Ενίσχυση του ατομικού εξοπλισμού. Δεν είναι δυνατόν οι πυροσβέστες να επιχειρούν με
φθαρμένα ρούχα και ελλιπή μέσα προστασίας.
• Αποκατάσταση των οφειλόμενων ρεπό και αδειών. Οι πυροσβέστες είναι εξουθενωμένοι,
καθώς οι συνεχόμενες επιφυλακές και ετοιμότητες τους στερούν το δικαίωμα στην ξεκούραση
και στην προσωπική τους ζωή. Χιλιάδες ρεπό και άδειες παραμένουν οφειλόμενες, ενώ οι
υπηρεσίες συνεχίζουν να λειτουργούν στο όριο, με το προσωπικό να καλείται να εργάζεται
ασταμάτητα, χωρίς καμία μέριμνα για την υγεία και την ασφάλειά του.
Ακόμη και τώρα, Μάρτιο μήνα, οι πυροσβέστες βρίσκονται σε περιπολίες λόγω της αύξησης
της θερμοκρασίας, ενώ ταυτόχρονα η ΕΜΥ στέλνει έγγραφα για τοπικές βροχές. Το ένα
αναιρεί το άλλο, αλλά η ουσία είναι μία: ο απλός πυροσβέστης, ο συνάδελφος, είναι συνεχώς
σε αυξημένη ετοιμότητα, γιατί κάποιοι θέλουν να δείχνουν ότι όλα λειτουργούν «ρολόι».
Το κράτος δείχνει πλήρη αδιαφορία για τις συνθήκες εργασίας μας. Στέλνουν 150 πυροσβέστες
στη Σαντορίνη, χωρίς κανένα ουσιαστικό σχέδιο, λες και αν γίνει σεισμός θα κρατήσουμε τα
βράχια να μην πέσουν. Κηρύσσουν επιφυλακές χωρίς λόγο, εξαντλώντας το προσωπικό, και
όταν έρθει η πραγματική κρίση, δεν ξέρουν από πού τους ήρθε.
Αντί να σχεδιάζουν επικοινωνιακές καμπάνιες, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι πυροσβέστες
δεν είναι ούτε αριθμοί σε προϋπολογισμούς, ούτε εργαλεία για να καλύπτουν πολιτικές
αποτυχίες. Αν δεν στηριχθεί το προσωπικό, αν δεν ενισχυθεί η υποδομή, τότε κάθε επόμενη
καταστροφή θα μας βρίσκει το ίδιο απροετοίμαστους.
Το ΑΙΓΙΣ και κάθε άλλο σχέδιο μπορεί να είναι χρήσιμο – αλλά μόνο ως εργαλείο. Οι φωτιές
δεν σβήνουν από ένα drone, ούτε από έναν αλγόριθμο. Χρειάζονται ανθρώπους, χρειάζονται
εκπαίδευση, χρειάζονται μέσα. Και αν το κράτος δεν το καταλάβει αυτό, τότε απλώς θα
συνεχίσουμε να θρηνούμε χαμένες ζωές και καμένη γη.
0 Σχόλια